ΔΑΝΕΙΑ ΣΕ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΔΑΝΕΙΟΛΗΤΠΤΗ

Γράφει ο Μιχαήλ Ζηδιανάκης, Δικηγόρος

Ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων καταναλωτών έλαβαν κυρίως μεταξύ του χρονικού διαστήματος από το 2006 έως το 2009 στεγαστικά δάνεια σε Ελβετικό Φράγκο (CHF), με βασικότερο κριτήριο επιλογής το σημαντικά χαμηλότερο διατραπεζικό επιτόκιο αναφοράς Libor εν αντιθέσει με το υψηλότερο Euribor.

Στην επιλογή τους αυτή, οι δανειολήπτες προχωρούσαν έπειτα από διαβεβαίωση των Τραπεζών, ότι η ισοτιμία ήταν ευνοϊκή για το ευρώ και τα δάνεια σε Ελβετικό Φράγκο, καθώς και ότι αυτή θα παρέμενε σταθερή βάσει προγενέστερων ιστορικών στοιχείων.

Κατ’ ουσία, στα δάνεια σε ελβετικό φράγκο αποδέχεται ο δανειολήπτης τη ρήτρα αποπληρωμής σε ελβετικό φράγκο. Αυτό σημαίνει ότι η εξόφληση του δανείου θα πρέπει να γίνεται σε νόμισμα ελβετικού φράγκου με την ισοτιμία που θα έχει το ελβετικό φράγκο έναντι του ευρώ κατά την πληρωμή της εκάστοτε δόσης.

Ωστόσο, καθώς τα τελευταία χρόνια άλλαξε η ισοτιμία ευρώ ελβετικού φράγκου με σημαντική υποτίμηση του ευρώ, οι δανειολήπτες που έλαβαν τα εν λόγω δάνεια κατέληξαν να οφείλουν υπέρογκα ποσά, παρότι ήταν συνεπείς και πλήρωναν κανονικά τις δόσεις των δανείων τους.

Αντίθετα, τα πιστωτικά ιδρύματα διαθέτοντας επαρκή τεχνογνωσία και έχοντας πρόσβαση στα διεθνή οικονομικά δεδομένα είχαν φροντίσει να αντισταθμίσουν αποτελεσματικά το δικό τους συναλλαγματικό κίνδυνο κατά την εκταμίευση του ποσού των δανείων, παραλείποντας βέβαια να ενημερώσουν τους δανειολήπτες για την πιθανολογούμενη κατάρρευση του ευρώ έναντι του ελβετικού νομίσματος.

Η συγκεκριμένη πρακτική των τραπεζών, η οποία έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις εξαιτίας των αποτελεσμάτων της και των συνεπειών εις βάρος των δανειοληπτών συνιστά παραβίαση των υποχρεώσεων πρόνοιας και ασφάλειας που οι τράπεζες έχουν έναντι των καταναλωτών, σύμφωνα με όσα ορίζουν η καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη (ΑΚ 281, 288).

Επιπροσθέτως, με το άρθρο 25 του ν. 3606/2007 ενσωματώθηκε στην ελληνική νομοθεσία η Οδηγία 2004/39/ΕΚτου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Απριλίου 2004, για τις αγορές χρηματοπιστωτικών μέσων, δυνάμει της οποίας ορίστηκαν κανόνες για την προστασία των συμβαλλομένων με τα πιστωτικά ιδρύματα ενώ υποχρεώνει τα τελευταία να παρέχουν «ακριβείς, σαφείς και μη παραπλανητικές πληροφορίες», να παρέχουν στους πελάτες τους «κατάλληλη πληροφόρηση σε κατανοητή μορφή, ώστε αυτοί να είναι ευλόγως σε θέση να κατανοούν τη φύση και τους κινδύνους της προσφερόμενης επενδυτικής ή παρεπόμενης υπηρεσίας και της συγκεκριμένης κατηγορίας του προτεινόμενου χρηματοπιστωτικού μέσου και ως εκ τούτου να λαμβάνουν επενδυτικές αποφάσεις επί τη βάσει αντικειμενικής πληροφόρησης».

Οι δανειακές αυτές συμβάσεις, ωστόσο, εμπίπτουν και στο πεδίο του ν. 2251/1994 «περί προστασίας των καταναλωτών», με τον οποίο αναγνωρίζεται η ισχύς των τραπεζικών ιδρυμάτων έναντι των καταναλωτών αναφορικά με τη διαπραγματευτική ικανότητα των μερών, αν ληφθεί υπόψη ότι οι περισσότερες δανειακές συμβάσεις εμπεριέχουν προδιατυπωμένους όρους, τους οποίους οι συμβαλλόμενοι δανειολήπτες αδυνατούν να τροποποιήσουν.

Στο παρόν άρθρο θα ακολουθήσει μια ανάλυση του ζητήματος των δανείων σε ελβετικό φράγκο μέσα από την παράθεση των πρόσφατωννομολογιακών εξελίξεων των ελληνικών δικαστηρίων καθώς και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Από τις βασικότερες αποφάσεις αποτελεί η υπ’ αριθ. 4/2019 απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία απέρριψε την αίτηση αναίρεσης δανειολήπτριας σε ελβετικό φράγκο, κρίνοντας, μεταξύ άλλων, ότι ο όρος των δανειακών συμβάσεων για αποπληρωμή σε ευρώ ή ελβετικό φράγκο με βάση την τρέχουσα ισοτιμία είναι δηλωτικός όρος και ως εκ τούτου δεν υπόκειται σε έλεγχο καταχρηστικότητας.

Σημειώνεται ότι η απόφαση ελήφθη μεν με μεγάλη πλειοψηφία, ωστόσο και στους δύο λόγους αναιρέσεως υπήρξε μειοψηφία από αρκετούς ανώτατους δικαστές του Αρείου Πάγου.

Στην προκείμενη περίπτωση, η δανειολήπτρια, η οποία ισχυρίστηκε ότι οι υπάλληλοι της τράπεζας ουδέποτε την ενημέρωσαν επαρκώς, ως όφειλαν, για τους κινδύνους από τη μεταβολής της συναλλαγματικής ισοτιμίας, ζητούσε πρώτον,να αναγνωρισθεί ότι είναι άκυρος ως καταχρηστικός ο όρος της δανειακής σύμβασης που προέβλεπε ότι

«ο οφειλέτης υποχρεούται να εκπληρώνει τις εντεύθεν υποχρεώσεις του προς την Τράπεζα είτε στο νόμισμα της χορήγησης, είτε σε ευρώ, με βάση την τρέχουσα τιμή πώλησης του νομίσματος χορήγησης την ημέρα καταβολής», δεύτερον, να αναγνωρισθεί ως μόνη ρήτρα μετατροπής σε ευρώ του οφειλόμενου σε ελβετικά φράγκα ποσού, η συναλλαγματική ισοτιμία των δύο νομισμάτων,

όπως ίσχυε κατά την ημέρα εκταμίευσης του ποσού του δανείου, δηλαδή η ισοτιμία 1 προς 1,6215 και τέλος, να αναγνωρισθεί η ανυπαρξία της οφειλής της προς την εναγόμενη, βάσει της επίδικης δανειακής σύμβασης, καθώς και ότι η εναγόμενη ουδεμία χρηματική απαίτηση διατηρεί εναντίον της από τη σύμβαση αυτή.

Ωστόσο, κατά την κρίση του Δικαστηρίου «Σε περίπτωση, όμως, που ο επίμαχος όρος απηχεί διάταξη εθνικού δικαίου, αναγκαστικού ή ενδοτικού, τότε εξ ορισμού δεν νοείται, όπως προαναφέρθηκε, διατάραξη της ισορροπίας των συμβαλλομένων ούτε καταχρηστικότητα του συμβατικού όρου. Συνακόλουθα, ένας τέτοιος όρος εξ ορισμού αποκλείεται από πεδίο εφαρμογής του ν. 2251/1994.[..]

Ειδικότερα, στη σύμβαση τραπεζικού στεγαστικού δανείου σε αλλοδαπό νόμισμα μεταξύ των διαδίκων υφίσταται ο επίμαχος Γ.Ο.Σ., που υποχρεώνει τον οφειλέτη να εκπληρώνει τις εντεύθεν υποχρεώσεις του προς την Τράπεζα είτε στο νόμισμα της χορηγήσεως, είτε σε ευρώ, με βάση την τρέχουσα τιμή πωλήσεως του νομίσματος χορηγήσεως την ημέρα της καταβολής, οπότε ανακύπτει το ζήτημα, εάν ο όρος αυτός είναι “δηλωτικός”, ταυτίζεται δηλαδή ή απηχεί κατά περιεχόμενο εθνικές ρυθμίσεις, και μάλιστα όχι μόνο αναγκαστικού αλλά και ενδοτικού δικαίου.

Πράγματι, το άρθρο 291 ΑΚ ορίζει σχετικά: “Όταν πρόκειται για χρηματική οφειλή σε ξένο νόμισμα που πρέπει να πληρωθεί στην ημεδαπή ο οφειλέτης, αν δεν συμφωνήθηκε το αντίθετο, έχει δικαίωμα να πληρώσει σε εγχώριο νόμισμα με βάση την τρέχουσα αξία του ξένου νομίσματος στο χρόνο και τον τόπο της πληρωμής”.

Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι στον οφειλέτη, που εγκύρως ανέλαβε οφειλή σε ξένο νόμισμα, παρέχεται η ευχέρεια να εξοφλήσει την οφειλή του αυτή είτε στο νόμισμα της οφειλής, είτε σε εγχώριο νόμισμα, με βάση την τρέχουσα αξία του ξένου νομίσματος στο χρόνο και τον τόπο της πληρωμής, δηλαδή την αξία που θα απαιτηθεί, προκειμένου ο δανειστής να αποκτήσει το νόμισμα της οφειλής.

Κατά συνέπεια, στην περίπτωση αυτή υφίσταται μία οφειλή, σε ξένο νόμισμα”, πλην όμως παρέχεται στον οφειλέτη η διαζευκτική ευχέρεια να καταβάλει άλλη παροχή αντί εκείνης που από την αρχή οφείλεται, και συγκεκριμένα σε εγχώριο νόμισμα, με βάση την τρέχουσα αξία του ξένου νομίσματος στο χρόνο και τον τόπο της πληρωμής.

Ωστόσο, ένας τέτοιος όρος σε σύμβαση τοκοχρεωλυτικού δανείου μεταξύ Τράπεζας και δανειολήπτη, όπως στην προκείμενη περίπτωση, απηχεί το περιεχόμενο της διατάξεως του άρθρου 291 ΑΚ, και κατά συνέπεια, σύμφωνα με τα όσα εκτέθηκαν στη μείζονα σκέψη, δεν νοείται διατάραξη της ισορροπίας των συμβαλλομένων, ούτε καταχρηστικότητα του σχετικού όρου.

Ειδικότερα, η αναγραφή στον όρο αυτό, ότι ο οφειλέτης υποχρεούται να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του προς την Τράπεζα είτε στο νόμισμα της χορηγήσεως, είτε σε ευρώ, με βάση την τρέχουσα τιμή πωλήσεως του νομίσματος χορηγήσεως την ημέρα της καταβολής, δεν συνιστά διαζευκτική ενοχή, κατά την έννοια των άρθρων 305 επ. ΑΚ,

παρά τη χρήση της λέξεως υποχρεούται, αφού δεν οφείλονται δύο αλλά μόνο μία παροχή, αυτή στο ξένο νόμισμα, και απλώς παρέχεται στον οφειλέτη η ευχέρεια να την εκπληρώσει, είτε στο νόμισμα της χορηγήσεως, είτε σε ευρώ, που είναι πλέον το εθνικό νόμισμα από 1-1- 2001, με βάση την τρέχουσα τιμή πωλήσεως του νομίσματος χορηγήσεως την ημέρα της καταβολής».

Ο Άρειος Πάγος έκρινε, δηλαδή, ότι εφόσον ο επίμαχος συμβατικός όρος απηχεί διάταξη εθνικού δικαίου – ήτοι είναι δηλωτικός αυτής –, τότε εξ ορισμού αποκλείεται ο όρος αυτός από τον έλεγχο του Ν. 2251/1994 ενώ επεσήμανε ότι ο όρος αυτός δεν υποδηλώνει διαζευκτική παροχή καθώς οφείλεται μόνο μια, αυτή στο ξένο νόμισμα με απλή ευχέρεια του οφειλέτη να την εκπληρώσει και σε ευρώ.

Καθώς ο επίμαχος αυτός όρος κρίθηκε ως δηλωτικός και άρα μη καταχρηστικός από την πλειοψηφία της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, το αίτημα αναίρεσης της δανειολήπτριας απορρίφθηκε.

Εν προκειμένω, ενδιαφέρον παρουσιάζει η γνώμη της μειοψηφίας του Δικαστηρίου, η οποία διατύπωσε ότι: «[..] ότι ο λόγος αυτός είναι βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτός, διότι η εξαίρεση αυτή, η οποία δεν μεταφέρθηκε ρητά στο εθνικό δίκαιο με το ν. 2251/1994, δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε ερμηνευτικά ότι εμπεριέχεται στη ρύθμιση του άρθρου 6 παρ. 2 του ν. 2251/1994.

Αν ο εθνικός νομοθέτης ήθελε τη μεταφορά του, θα το έπραττε με ρητό και ειδικό τρόπο, σε κάθε δε περίπτωση οι εξαιρέσεις από τον κανόνα (ότι όλοι οι ΓΟΣ πρέπει να ελέγχονται για καταχρηστικότητα) πρέπει να ερμηνεύονται στενά και αυστηρά, ώστε να μη φαλκιδεύεται ο κανόνας αυτός.

Τούτο δικαιολογείται από το γεγονός ότι η Οδηγία 93/13/ΕΚ προέβη σε μερική μόνο κατ’ ελάχιστο περιεχόμενο εναρμόνιση των εθνικών νομοθεσιών περί καταχρηστικών ρητρών, όπως προκύπτει από την αιτιολογική σκέψη 12 του Προοιμίου της, παρέχοντας με το άρθρο 8 αυτής εξουσιοδότηση στα κράτη να θεσπίζουν ή διατηρούν, στον τομέα που διέπεται από αυτήν, αυστηρότερες διατάξεις, σύμφωνες προς τη Συνθήκη, για να εξασφαλίζεται μεγαλύτερη προστασία του καταναλωτή.

Τούτο επιτυγχάνεται με τη μη μεταφορά διατάξεων της Οδηγίας που περιορίζουν το πεδίο προστασίας του καταναλωτή, όπως συμβαίνει με τη διάταξη του άρθρου 1 παρ. 2 της επίμαχης Οδηγίας, που δεν μεταφέρθηκε στο εθνικό δίκαιο, παρά τις διαδοχικές, τροποποιήσεις του ν. 2251/1994.

Έτσι, εφόσον υπήρξε σκόπιμη παράλειψη μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο της εξαίρεσης του άρθρου 1 παρ. 2 της επίμαχης Οδηγίας, αυτή (Οδηγία), κατά τη μη μεταφερθείσα διάταξή της, δεν παράγει άμεσο οριζόντιο (μεταξύ ιδιωτών) αποτέλεσμα, ούτε είναι δυνατή η σύμφωνη προς το πνεύμα και τους σκοπούς της Οδηγίας ερμηνεία του εθνικού δικαίου και δη της διάταξης του άρθρου 6 παρ. 2 του ν. 2251/1994),

αφού θα προκαλούσε απομείωση της μεγαλύτερης προστασίας του καταναλωτή στην οποία απέβλεψε ο νομοθέτης του ν. 2251/1994 (με τη μη μεταφορά της εξαίρεσης του άρθρου 1 παρ. 2 της Οδηγίας) και συνεπώς θα συνιστούσε ανεπίτρεπτη contra legem ερμηνεία του εθνικού δικαίου.».

Αναμφίβολα, η απόφαση αυτή του Άρειου Πάγου δυσαρέστησε τους απανταχού δανειολήπτες των δανείων σε ελβετικό φράγκο, καθώς εξανεμίστηκαν οι ελπίδες τους για περιορισμό των συνεπειών που είχαν υποστεί από την αλλαγή της ισοτιμίας του συναλλάγματος.

Ωστόσο, η σημασία της εν λόγω απόφασης έγκειται στο γεγονός ότι τα ελληνικά δικαστήρια, εν προκειμένω, ο Άρειος Πάγος δεν προχώρησε στη διαδικασία υποβολής προδικαστικού ερωτήματος προς το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ), πριν απορρίψει τους ισχυρισμούς της δανειολήπτριας.

Το ζήτημα αυτό τίθεται καθώς θα μπορούσε να είχε αποδειχθεί ιδιαιτέρως κρίσιμη η συμβολή του ΔΕΕ στην επίλυση του σύνθετου αυτού ζητήματος, το οποίο αγγίζει όχι μόνο δανειολήπτες δανείων ελβετικού φράγκου στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με πιθανή μια θετική έκβαση για τις υποθέσεις των τελευταίων.

Κατωτέρω θα γίνει αναφορά σε ορισμένες αποφάσεις ελληνικών δικαστηρίων, οι οποίες έχουν κάνει δεκτές τις αγωγές των δανειοληπτών, δικαιώνοντας τους.

Στην υπ’ αριθ. 334/2016 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία εκδόθηκε έπειτα από συλλογική αγωγή, το δικαστήριο έκρινε ότι η τράπεζα είναι υποχρεωμένη να δέχεται τις μηνιαίες πληρωμές δόσεων με βάση την ισοτιμία που ίσχυε κατά την εκταμίευση του δανείου και, επίσης, ότι έχει την υποχρέωση να προχωρήσει στον συνυπολογισμό όλων των χρεώσεων, δηλαδή των τόκων δόσεων αλλά και καταβολών εκ μέρους των δανειοληπτών, με βάση την ισοτιμία ευρώ ελβετικού κατά τον χρόνο εκταμίευσης του καθενός δανείου.

Ειδικότερα, ορίστηκε, όπως διατυπώνεται στο διατακτικό: «να απαγορευτεί στην εναγομένη στο μέλλον να διατυπώνει, να επικαλείται και να χρησιμοποιεί στις συναλλαγές με καταναλωτές στο πλαίσιο συμβάσεων δανείων σε ελβετικό φράγκο ή με ρήτρα ελβετικού φράγκου τους επίδικους γενικούς όρους συναλλαγών.

Επίσης, πρέπει να απαγορευτεί στην εναγομένη να αποκρούει την εκ μέρους των δανειοληπτών καταβολή των τοκοχρεωλυτικών δόσεων σε CHF στο ισόποσο τους σε ευρώ βάσει της ισοτιμίας € /CHF κατά τον χρόνο εκταμίευσης του δανείου και χορήγησης σε €,

καθώς και να απαγορευτεί στην εναγομένη η καταγγελία των συμβάσεων των δανείων, εάν οι δανειολήπτες καταβάλουν τα ποσά των τοκοχρεωλυτικών δόσεων σε CHF στο ισόποσο τους σε ευρώ βάσει της ισοτιμίας € /CHF κατά τον χρόνο εκταμίευσης του δανείου και χορήγησης σε €, ενώ οφείλει να ανέχεται εκ μέρους των καταναλωτών την καταβολή των τοκοχρεωλυτικών δόσεων ή την καταβολή εξόφλησης μερικώς ή εφάπαξ του δανείου σε CHF στο ισόποσο τους σε ευρώ βάσει της ισοτιμίας €/CΗF κατά τον χρόνο εκταμίευσης του δανείου και χορήγησης σε €.

Επιπλέον, πρέπει να υποχρεωθεί η εναγομένη να παραλείπει να επιδιώκει την τμηματική ή την μερική ή την ολική εξόφληση των χορηγήσεων αυτών επί τη βάσει της τρέχουσας τιμής πώλησης του χορηγηθέντος νομίσματος κατά την ημέρα της καταβολής, αλλά μόνο επί της ισοτιμίας €/CHF κατά το χρόνο εκταμίευσης του δανείου και σε περίπτωση καταγγελίας της σύμβασης, να παραλείπει να μετατρέπει το όποιο προκύπτον χρεωστικό υπόλοιπο σε ευρώ,

με βάση την τρέχουσα τιμή πώλησης του ελβετικού φράγκου την ημέρα της καταγγελίας, ενώ, επιπλέον, υποχρεώνει την εναγομένη να προβεί στο συνυπολογισμό όλων των χρεώσεων, ήτοι τόκων δόσεων αλλά και καταβολών εκ μέρους των δανειοληπτών, που έχουν γίνει κατόπιν μετατροπής του Ελβετικού Φράγκου σε Ευρώ με βάση την ισοτιμία ευρώ-Ελβετικού Φράγκου κατά τον χρόνο εκταμίευσης έκαστου δανείου, άλλως με βάση το ποσό των ευρώ που εκταμιεύτηκε και το συμβατικό επιτόκιο.».

Η εν λόγω απόφαση ασχολήθηκε με τους συμβατικούς όρους, οι οποίοι αφορούσαν την υποχρέωση καταβολής των δόσεων για την εξυπηρέτηση του δανείου είτε στο νόμισμα της χορήγησης είτε σε ευρώ και διατυπώνονταν ως εξής: «Εφόσον το δάνειο ή οποιοδήποτε τμήμα αυτού έχει χορηγηθεί σε συνάλλαγμα, ο/οι οφειλέτης/ες υποχρεούται/νται να εκπληρώσει/ουν τις εντεύθεν υποχρεώσεις του/τους προς την τράπεζα είτε στο νόμισμα της χορήγησης είτε σε ευρώ με βάση την τρέχουσα τιμή πώλησης του νομίσματος την ημέρα της καταβολής» (§ 2)

«Εφόσον το Δάνειο χορηγήθηκε κατά ένα μέρος σε Euro και κατά το υπόλοιπο σε συνάλλαγμα, το ποσό των κάθε μορφής εισπράξεων σε εξόφληση των από το δάνειο υποχρεώσεων, σε περίπτωση αμφιβολίας, φέρεται σε εξόφληση των Euro και συναλλαγματικών υποχρεώσεων με την ίδια αναλογία Euro/συναλλαγματικής χρήσης».

Κατά την επισκόπηση του, το Δικαστήριο επεσήμανε ότι οι ανωτέρω όροι είναι μεν αντιληπτοί από γραμματική άποψη, ωστόσο δεν είναι σαφείς και κατανοητοί, αφού δεν ενημερώνουν το μέσο καταναλωτή για τον ακριβή τρόπο λειτουργίας του μηχανισμού της συναλλαγματικής ισοτιμίας καθώς και για τις ιδιαιτερότητες αυτού, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να προβλέψει και άρα να λάβει γνώση του κινδύνου, που συνοδεύει τα εν λόγω δάνεια. Εξ αυτού του λόγου, κρίνει ότι οι όροι αυτοί δεν ανταποκρίνονται στην αρχή της διαφάνειας, όπως προβλέπεται στο άρθρο 2 § 2, 6 και 7 του ν. 2251/1994.

Επιπλέον, σημειώνει ότι ούτε η ενημέρωση, στην οποία προχώρησε η Τράπεζα δεν πληρούσε τις απαραίτητες ασφαλιστικές δικλείδες, εφόσον δεν περιείχε κατανοητούς όρους σχετικά με το βάρος του κινδύνου που έφεραν οι δανειολήπτες. Ειδικότερα, επεσήμανε ότι: «Αν και η έννοια της «συναλλαγματικής ισοτιμίας» είναι πασίδηλη και οικεία στην καθημερινότητα είτε με την αγορά εισαγόμενων προϊόντων είτε ταξιδεύοντας στο εξωτερικό, ωστόσο δεν ισχύει το ίδιο, όταν συνδέεται άρρηκτα με τον τρόπο καθορισμού των δόσεων και του κεφαλαίου των επίδικων δανείων όχι μόνο για μία φορά, αλλά για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Γι’ αυτό και η υποχρέωση ενημέρωσης και πληροφόρησης της τράπεζας δεν πρέπει να περιορίζεται εν προκειμένω σε μια αφηρημένη ή γενική αναφορά για τον συναλλαγματικό κίνδυνο.

Πρέπει να εξειδικεύεται σε ένα πλήθος καθηκόντων, όπως ενημέρωση για τα χαρακτηριστικά και τις γνώσεις, που πρέπει να έχει ο πελάτης, για να επιλέξει ένα δάνειο σε συνάλλαγμα, προειδοποίηση για τους κινδύνους, που μπορούν να ανακύψουν, με την παράθεση, μάλιστα, παραδειγμάτων δυσμενούς εξέλιξης της συναλλαγματικής ισοτιμίας, ώστε να γίνουν εύληπτοι και κατανοητοί οι κίνδυνοι κυρίως για τον δανειολήπτη και όχι μόνο για την τράπεζα».

Παρέλειψε, επομένως, να δώσει επαρκείς και ουσιώδεις πληροφορίες, οι οποίες θα ήταν κρίσιμες για τη λήψη της ορθής απόφασης από το δανειολήπτη. Μάλιστα, όπως, τονίστηκε στην απόφαση: «η εναγόμενη και μετά την υπογραφή της σύμβασης δεν αποσαφήνιζε την ανάληψη συγκεκριμένου ρίσκου λόγω της μη σταθερής συναλλαγματικής ισοτιμίας, αντιθέτως, παρουσίαζε με έμφαση και υπογράμμιζε τη φράση στο συνολικό κείμενο της ως άνω επιστολής “…και παραμένει σταθερή για όλη τη διάρκεια του δανείου”».

Η υπ’ αριθ. 457/2017 απόφαση του Εφετείου Ναυπλίου, εξεδόθη, έπειτα από ατομική αγωγή δανειολήπτη, κάνοντας δεκτή την αγωγή του και κρίνοντας ότι η εξόφληση του δανείου έπρεπε να γίνει με την ισοτιμία ελβετικού φράγκου – ευρώ, όπως αυτή ίσχυε όταν συνομολογήθηκε το δάνειο.

Πιο συγκεκριμένα, δέχτηκε ότι αν και η Τράπεζα είχε σχετική υποχρέωση δεν αξιολόγησε τη δανειοληπτική ικανότητα της ενάγουσας, όπως όφειλε να πράξει, εξετάζοντας κατά πόσο είχε αντιληφθεί τον κίνδυνο από την ανάληψη του δανείου αυτού. Μάλιστα, η σχετική απόφαση τονίζει ότι: «το γεγονός ότι η ενάγουσα είναι καθηγήτρια και έχει πτυχίο Πανεπιστημίου δεν σημαίνει ότι ήταν σε θέση, ως μέσος καταναλωτής, να αντιληφθεί από μόνη της τους κινδύνους της επίδικης σύμβαση».

Εκτός του ότι η Τράπεζα δεν διαπίστωσε ενδελεχώς αν δύναται να φέρει το βάρος του επίμαχου δανείου η δανειολήπτρια, όχι μόνο δεν την απέτρεψε, αλλά δεν την ενημέρωσε επαρκώς σχετικά με τους κινδύνους που αναλάμβανε. Αντίθετα, το δικαστήριο επεσήμανε ότι:

«Η από θέση ασκούμενη πειθώ της τράπεζας για την ασφάλεια του «προϊόντος», ο καλλιεργηθείς ενθουσιασμός και η προσέλκυση της καταναλώτριας ενάγουσας με μεμονωμένες και ασαφείς φράσεις, όπως ειδικά αναφέρθηκαν παραπάνω, δεν άφηναν περιθώρια σοβαρής ανησυχίας και ορθολογικού υπολογισμού των κινδύνων από την τελευταία.

Στο πλαίσιο αυτό, η τράπεζα παρέλειψε να δώσει ουσιώδεις πληροφορίες, κρίσιμες για τη λήψη σωστής απόφασης από τον μέσο καταναλωτή.».

Συνεπεία των ανωτέρω, το Εφετείο Ναυπλίου κατέληξε ότι οι προκείμενοι όροι συνιστούν απροσδόκητες και αιφνιδιαστικές ρήτρες, δημιουργώντας εσφαλμένη εντύπωση στο δανειολήπτη σχετικά με το ύψος του κεφαλαίου, το οποίο είναι και το μόνο, το οποίο εξετάζει ο μέσος καταναλωτής, προσμένοντας ότι όσο εξυπηρετεί το δάνειο τόσο η συνολική οφειλή του θα μειώνεται.

Ωστόσο, όπως γίνεται αντιληπτό, σε αυτές τις περιπτώσεις δανείων, οι αρνητικές μεταβολές των συναλλαγματικών ισοτιμιών οδηγούν σε αύξηση του οφειλόμενου χρέους παρά τις συνεχείς και συνεπείς καταβολές του δανειολήπτη προς εξόφληση του δανείου.

Καταλήγοντας, διατύπωσε ότι οι όροι αυτοί είναι άκυροι και επειδή είναι αόριστοι, με άμεση συνέπεια το συνολικό κόστος δανεισμού να παραμένει αόριστο, διότι, διακυμαίνεται το θεμέλιο της παροχής, δηλαδή το ίδιο το κεφάλαιο, που καλείται να επιστρέφει ο δανειολήπτης. Ως εκ τούτου, δεχόμενο ότι ουδέποτε η ενάγουσα – δανειολήπτρια αντιλήφθηκε σε βάθοςτην πραγματική λειτουργία των επίδικων όρων της σύμβασης, αλλά στην ουσία αγνοούσε την υπέρμετρη οικονομική επιβάρυνση, που θα αναλάβει, έκανε δεκτή την έφεση κα την αγωγή.

Η πολύ πρόσφατη υπ’ αριθ. 1599/2020 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, αποτελεί μια ιδιαιτέρως σημαντική εξέλιξη στην υπόθεση των δανείων σε ελβετικό φράγκο. Ειδικότερα, παρά το γεγονός ότι είχε ήδη εκδοθεί η ανωτέρω παρατιθέμενη υπ’ αριθ. 4/2019 απόφαση του Αρείου Πάγου, το Πρωτοδικείο Αθηνών, ακολουθώντας τη γνώμη της μειοψηφίας του Αρείου Πάγου, υπέβαλε προδικαστικά ερωτήματα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σχετικά με το ζήτημα των καταχρηστικών ρητρών που περιέχονται στις προκείμενες συμβάσεις δανείου ελβετικού φράγκου, αναβάλλοντας την έκδοση από αυτό απόφασης.

Η απόφαση αυτή τυγχάνει ιδιαιτέρως θετική για τους δανειολήπτες, καθώς είναι η πρώτη φορά που ελληνικό δικαστήριο υποβάλλει προδικαστικό ερώτημα στο Δικαστήριο της Ένωσης για αυτής της φύσεως των υποθέσεων και τα ειδικότερα ζητήματα που εγείρουν.

ΔΑΝΕΙΑ ΣΕ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ

Στο πεδίο του ευρωπαϊκού δικαίου, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασε η πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ), η οποία εκδόθηκε στις 3 Οκτωβρίου του 2019, στην υπόθεση C 260/18, KamilDziubak, JustynaDziubak κατά Raiffeisen Bank International AG.

Στην προκείμενη περίπτωση, οι δανειολήπτες συμβλήθηκαν με πολωνική τράπεζα, υπογράφοντας σύμβαση δανείου σε πολωνικά ζλότι (PLN), αλλά με ρήτρα υπολογισμού σε αξία ξένου νομίσματος, ήτοι σε ελβετικό φράγκο (CHF). Οι κανόνες περί μετατροπής του εγχώριου νομίσματος στο ξένο νόμισμα καθορίζονταν από τον κανονισμό περί χορηγήσεως ενυπόθηκων δανείων που χρησιμοποιούσε η πολωνική τράπεζα και ο οποίος ενσωματώθηκε στην σύμβαση.

Ο κανονισμός αυτός προέβλεπε ότι η διάθεση του δανείου πραγματοποιείται σε πολωνικά διότι επί τη βάσει συναλλαγματικής ισοτιμίας τουλάχιστον ίσης προς την τιμή αγοράς πολωνικών ζλότι και ελβετικού φράγκου, η οποία μνημονευόταν στο δελτίο συναλλαγματικών ισοτιμιών που εφαρμοζόταν στην εν λόγω τράπεζα κατά τον χρόνο αποδεσμεύσεως των κεφαλαίων.

Επιπλέον, κατά τον κανονισμό, οι μηνιαίες δόσεις αποπληρωμής του εν λόγω δανείου εκφράζονται σε ελβετικά φράγκα και αφαιρούνται από τον τραπεζικό λογαριασμό σε πολωνικά ζλότικατά την ημερομηνία κατά την οποία τα ποσά αυτά καθίστανται ληξιπρόθεσμα, αυτή τη φορά βάσει της τιμής πωλήσεως πολωνικών ζλότι και ελβετικού φράγκου, που αναγράφεται στο εν λόγω δελτίο συναλλαγματικών ισοτιμιών.

Οι δανειολήπτες άσκησαν αγωγή ενώπιον του αρμόδιου δικαστηρίου, αιτούμενοι την αναγνώριση της ακυρότητας της εν λόγω δανειακής σύμβασης, διότι οι ανωτέρω αναφερόμενες ρήτρες σχετικές με τον μηχανισμό μετατροπής του εγχώριου νομίσματος σε ξένο νόμισμα ήταν καταχρηστικές δυνάμει της οδηγίας σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (οδηγία 93/13/ΕΟΚ). Υποστήριξαν, λοιπόν, ότι οι περιεχόμενες αυτές ρήτρες ήταν παράνομες, καθώς επέτρεπαν στην πολωνική τράπεζα να καθορίζει ελεύθερα και αυθαίρετα τη συναλλαγματική ισοτιμία.

Το πολωνικό δικαστήριο, υπέβαλε προδικαστικό ερώτημα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ), διερωτώμενο αν μετά την απάλειψή των καταχρηστικών όρων, μπορούν αυτοί να αντικαθίστανται με εθνικές διατάξεις, οι οποίες δεν είναι ενδοτικού δικαίου, αλλά γενικού χαρακτήρα και οι οποίες παραπέμπουν σε κανόνες κοινωνικής συμβιώσεως και σε συναλλακτικά ήθη, αναφερόμενο στην υπόθεση

C-26/13, ÁrpádKásler, HajnalkaKáslernéRábaiκατά OTP JelzálogbankZrt και στην εκδοθείσα στις 30 Απριλίου 2014 απόφαση του ΔΕΕ. Στην τελευταία αυτή απόφαση, το ΔΕΕ είχε καταλήξει ότι ο εθνικός δικαστής μπορεί να εφαρμόζει αντί καταχρηστικής ρήτρας διάταξη του εθνικού δικαίου προκειμένου να αποκαθιστά την ισορροπία μεταξύ των αντισυμβαλλομένων και να διατηρεί το κύρος της συμβάσεως.

Εν προκειμένω, το ΔΕΕ αναγνώρισε ρητά τη δυνατότητα των εθνικών δικαστηρίων της Πολωνίας, αφού διαπιστώσουν τον καταχρηστικό χαρακτήρα ορισμένων ρητρών συμβάσεως δανείου, να κρίνει ότι η σύμβαση αυτή δεν μπορεί να εξακολουθεί να υφίσταται χωρίς αυτές τις ρήτρες, διότι η απάλειψη τους θα οδηγούσε στη μεταβολή της φύσεως του κύριου αντικειμένου της συμβάσεως, δίνοντας τη δυνατότητα να μετατρέπουν το νόμισμα στα στεγαστικά δάνεια που περιέχουν καταχρηστικές ρήτρες σχετιζόμενες με το ξένο νόμισμα από το τελευταίο στο εθνικό νόμισμα.

Η απόφαση αυτή αποτέλεσε σε ευρωπαϊκό πλαίσιο σταθμό για τα δάνεια ελβετικού φράγκου κατά των τραπεζών, ανοίγοντας δίοδο για την έκδοση και άλλων τέτοιων αποφάσεων και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου τα τραπεζικά ιδρύματα κάνοντας χρήση της πρακτικής του δανεισμού σε ξένο νόμισμα αποκόμισαν υπέρμετρα κέρδη εις βάρος των δανειοληπτών.

Τέλος, σημειώνεται ότι έχει ήδη ασκηθεί από δανειολήπτες ελβετικού φράγκου αγωγή ενώπιον του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, αιτούμενοι την αποζημίωση τους από το Ελληνικό Δημόσιο για την ηθική βλάβη που υπέστησαν από την παραβίαση της οδηγίας93/13/ΕΚ της Ευρωπαϊκής Ένωσης«περί προστασίας των καταναλωτών».

Το Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, εκδίδοντας την υπ’ αριθ. 3607/2020, αποφάσισε την αναστολή της ενώπιον του δίκης, μέχρι να δημοσιευθεί απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία θα αποφανθεί σχετικά με την θεμελίωση ή μη της αστικής ευθύνης του ελληνικού δημοσίου.

Επικοινωνήστε μαζί μας

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθύνεστε στα δικηγορικά μας γραφεία:

Αθήνα: 21 0958 5365

Θεσσαλονίκη: 2310500442

Περαία Θεσσαλονίκης: 2392181200

ΠΡΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΥΠΟΘΗΚΗΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ; ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ; ΚΟΣΤΟΣ;

By // by adminomika

ΠΡΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΥΠΟΘΗΚΗΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ; ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ; ΚΟΣΤΟΣ;

Γράφει ο Μιχαήλ Ζηδιανάκης, Δικηγόρος

ΠΡΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΥΠΟΘΗΚΗΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ; ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ; ΚΟΣΤΟΣ;

Τι είναι η προσημείωση υποθήκης;

Η προσημείωση υποθήκης αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα προσωρινά μέτρα προστασίας ενός δανειστή και είναι ένας πολύ διαδεδομένος τρόπος εξασφάλισης χρηματικών απαιτήσεων. Γι’ αυτό το λόγο συναντάται συχνά ως προϋπόθεση σε συναλλαγές με τράπεζες, προκειμένου π.χ. να εγκριθεί σύναψη σύμβασης στεγαστικού, καταναλωτικού ή επιχειρηματικού δανείου με φυσικά ή νομικά πρόσωπα.

Η πρακτική σημασία της εγγραφής προσημείωσης έγκειται στο γεγονός, ότι εξασφαλίζει στον δανειστή, που δεν έχει εμπράγματη ασφάλεια, τη δυνατότητα απόκτησης υποθήκης σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Ειδικότερα, από τα άρθρα 1277 έως 1279 ΑΚ προκύπτει, ότι η προσημείωση χορηγεί μόνο δικαίωμα προτίμησης για την απόκτηση υποθήκης, η οποία μετά την τελεσίδικη επιδίκαση της ασφαλιζόμενης απαίτησης και τη νομότυπη μετατροπή της προσημείωσης σε υποθήκη, λογίζεται ότι έχει εγγραφεί από την ημέρα της προσημείωσης και επάγεται έκτοτε τις έννομες συνέπειες τους.

Από τις διατάξεις των άρθ. 682 § 1, 706 ΚΠολΔ και 1274 ΑΚ όπως αντικαταστάθηκε με το άρθ. 56 § 1 ΕισΝΚΠολΔ, προκύπτει ότι η εγγραφή προσημείωσης υποθήκης αποτελεί κατά τον ΚΠολΔ, ασφαλιστικό μέτρο, που μπορεί να διαταχθεί από το δικαστήριο.

Παρέχεται δε στον δανειστή, που δεν έχει τίτλο προς εγγραφή υποθήκης, προς ασφάλεια της χρηματικής απαιτήσεώς του και εξασφάλιση της μελλοντικής αναγκαστικής εκτέλεσης, πάντοτε κατόπιν αδείας του δικαστηρίου, που ορίζει και το ασφαλιστέο ποσό.

Πως γίνεται η εγγραφή προσημείωση υποθήκης;

Η εγγραφή της προσημείωσης είναι δυνατό να γίνει είτε συναινετικά είτε αναγκαστικά.

Ορισμένες διευκρινήσεις ακολουθούν αναφορικά με το «ιδιαίτερο» ζήτημα της συναινετικής εγγραφής προσημείωσης:

Στο δίκαιό µας η προσημείωση αναφέρεται ως ασφαλιστικό μέτρο, το οποίο διατάσσεται από το δικαστήριο εφόσον συντρέχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις που δικαιολογούν την επιβολή του. Στην πράξη, ωστόσο, έχει καθιερωθεί η λεγόμενη «συναινετική» προσημείωση, ως αποτέλεσμα των αναγκών των σύγχρονων τραπεζικών συναλλαγών.

Κατ’ ουσία, ως συναινετική ορίζεται η προσημείωση όπου οι διάδικοι, συνήθως τραπεζικό ίδρυμα και δανειολήπτης, εμφανίζονται ενώπιον του αρμόδιου δικαστή (κατ’ άρθρο 687 παρ. 2ΚΠολΔ) και ο οφειλέτης δηλώνει τη συναίνεση του στην εγγραφή του ασφαλιστικού μέτρου, ομολογώντας εν τοις πράγμασι τα πραγματικά περιστατικά που στηρίζουν την αίτηση.

Όμως, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, η δικαστική απόφαση που θα εκδοθεί δε στηρίζεται κατά κυριολεξία στη συναίνεση των συμβαλλομένων, αλλά στην ομολογία ή στην αποδοχή της αίτησης, ενώ ανήκει στον αυτεπάγγελτο έλεγχο του δικαστηρίου η συνδρομή των προϋποθέσεων για την έκδοση απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, ειδικώς η συνδρομή του στοιχείου της επείγουσας περίπτωσης ή του επικείμενου κινδύνου.

Η ύπαρξη του στοιχείου αυτού δεν μπορεί επομένως, να αναπληρωθεί από τη σύμφωνη γνώμη του καθ’ ου η αίτηση και περίπτωση έλλειψης του, η αίτηση για εγγραφή προσημείωσης θα είναι απορριπτέα.

Με το νομικό αυτό μόρφωμά επιτυγχάνεται η αποφυγή των ιδιαίτερα υψηλών εξόδων που συνεπάγεται η εγγραφή της υποθήκης, ενώ εξασφαλίζεται και η ευκολία και συντομία της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων, µε αποτέλεσμα τη διευκόλυνση της δανειοδότησης επιχειρήσεων και ιδιωτών από τα πιστωτικά ιδρύματα

.Ωστόσο, η πρακτική αυτή έχει δεχτεί κριτικές από τη θεωρία ως προς την ορθότητα της. Η επιχειρηματολογία κατά του µμορφώματος της συναινετικής προσημείωσης εκκινεί από το γεγονός ότι τίτλο για την εγγραφή προσημείωσης αποτελεί µόνο η δικαστική απόφαση και όχι η ιδιωτική βούληση, η οποία αντίθετα αποτελεί κατά νόµο τίτλο για εγγραφή υποθήκης κατ’ άρθρο 1261 ΑΚ.

Σε ποιο δικαστήριο γίνεται η εγγραφή προσημείωσης υποθήκης ;

H καθ’ ύλην αρμοδιότητα του δικαστηρίου για τη χορήγηση άδειας εγγραφής προσημείωσης καθορίζεται από το ποσό της κύριας απαίτησης, δηλαδή αντίστοιχα από το Ειρηνοδικείο ή το Μονομελές Πρωτοδικείο.

Για τη συναινετική όμως προσημείωση πάντοτε είναι αρμόδιο το Ειρηνοδικείο (α. 683 παρ. 3 ΚΠολΔ, ΠΠρΑθ 103/2014). Αναφορικά με την τοπική αρμοδιότητα, αυτή καθορίζεται δυνάμει της περιφέρειας όπου βρίσκεται το ακίνητο του καθ’ ου η αίτηση στο οποίο ζητείται η εγγραφή της προσημείωσης.

Το δικαίωμα εγγραφής προσημείωσης υποθήκης παρέχεται προς διασφάλιση αξίωσης του αιτούντος-δανειστή κατά του καθ’ ου οφειλέτη και εφόσον πιθανολογείται κίνδυνος. Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθ. 706 ΚΠολΔ, 1000, 138, 939, 943 ΑΚ συνάγεται ότι κατά κανόνα η αίτηση περί εγγραφής προσημειώσεως απευθύνεται εναντίον εκείνου που είναι κύριος του ακινήτου, στο οποίο θα εγγραφεί η προσημείωση, πλην όμως είναι δυνατόν κατ’ εξαίρεση να στραφεί και κατά τρίτου, στον οποίο το ακίνητο μεταβιβάσθηκε από τον οφειλέτη εικονικά ή καταδολιευτικά.

Αν λοιπόν συντρέχουν οι προϋποθέσεις διαρρήξεως καταδολιευτικής μεταβιβάσεως, η αίτηση προσημειώσεως νομίμως απευθύνεται και εναντίον εκείνου που απέκτησε από τον οφειλέτη.

Στο πλαίσιο της εγγραφής προσημείωσης υποθήκης επιβαρύνονται η κυριότητα (πλήρης ή ψιλή), η επικαρπία, καθώς και η ιδιοκτησία ορόφων και η κάθετη ιδιοκτησία. Επιπλέον, προσημείωση μπορεί να εγγραφεί και επί ήδη βεβαρημένου με άλλη προσημείωση ή υποθήκη ακινήτου κατ’ άρθρο 1290 ΑΚ.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου, οι δανειολήπτες δεν εμφανίζονται καν στη διαδικασία εγγραφής προσημείωσης ενώπιον του αρμόδιου δικαστή, διότι φρονούν ότι είτε είναι μια τυπική διαδικασία, η οποία ακολουθεί τη χορήγηση σε αυτούς δανείου από την τράπεζα είτε ότι δε συντρέχει οποιοσδήποτε λόγος αντίρρησης τους, καθώς πληρούνται όλες οι απαραίτητες προϋποθέσεις.

Ωστόσο, πολύ συχνά στη δικαστηριακή πρακτική, τα τραπεζικά ιδρύματα δεν προβάλλουν επαρκώς στις αιτήσεις τους προς εγγραφή προσημείωσης υποθήκης τις προϋποθέσεις που απαιτούνται με κυριότερη αυτή της συνδρομής του επικείμενου κινδύνου ή της επείγουσας περίπτωσης.

Γίνεται αντιληπτό ότι στην αίτηση απαιτείται να γίνεται επίκληση της ύπαρξης της ασφαλιστέας απαίτησης, με αναφορά του γενεσιουργού της λόγου και των περιστατικών που την πιθανολογούν, καθώς και το ασφαλιστέο ποσό, στο οποίο συνήθως περιλαμβάνονται και οι τόκοι και τα έξοδα.

Επιπλέον, απαραίτητη προϋπόθεση είναι ότι θα πρέπει να πιθανολογείται επικείμενος κίνδυνος, προκειμένου να χορηγηθεί άδεια εγγραφής προσημείωσης υποθήκης.

Ειδικότερα, οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες διατάσσεται από το Δικαστήριο το ασφαλιστικό μέτρο της εγγραφής προσημειώσεως υποθήκης είναι η πιθανολόγηση της απαιτήσεως προς εξασφάλιση της οποίας χορηγείται η άδεια προς εγγραφή προσημειώσεως και η πιθανολόγηση της υπάρξεως επικειμένου κινδύνου να μην ικανοποιηθεί η απαίτηση αυτή.

Ειδικότερα, όπως συμβαίνει και στα λοιπά συντηρητικά ασφαλιστικά μέτρα, απαιτείται να εκτίθεται ο κίνδυνος προς αποτροπή του οποίου ζητείται το ασφαλιστικό μέτρο της προσημειώσεως. Ο κίνδυνος αυτός πρέπει να θεωρείται υφιστάμενος εξαιτίας της παρελεύσεως του χρόνου και της πιθανότητας να εγγράψει άλλος υποθήκη ή προσημείωση ή να μεταβιβαστεί το ακίνητο σε τρίτον.

Το δικαστήριο, λοιπόν, θα κάνει δεκτή την αίτηση, εφόσον πιθανολογείται η ύπαρξη καιη εγκυρότητα της απαίτησης που πρόκειται να ασφαλιστεί και η συνδρομή του στοιχείου της επείγουσας περίπτωσης ή του επικείμενου αναπότρεπτου κινδύνου που απειλεί την προβαλλόμενη απαίτηση και δικαιολογεί την παροχή προσωρινής δικαστικής προστασίας στη συγκεκριμένη υπόθεση. Στην αντίθετη περίπτωση, όταν δηλαδή, η αίτηση δεν περιέχει ορισμένα πραγματικά περιστατικά που να πιθανολογούν τον κίνδυνο που διατρέχει ο αιτών, απορρίπτεται αυτή ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας.

Άλλωστε το άρθρο 682 παρ. 1 ΚΠολΔ ορίζει ότι: «1. Κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 683 έως 703 τα δικαστήρια, σε επείγουσες περιπτώσεις ή για να αποτραπεί επικείμενος κίνδυνος, μπορούν να διατάζουν ασφαλιστικά μέτρα για την εξασφάλιση ή διατήρηση ενός δικαιώματος ή τη ρύθμιση μιας κατάστασης και να τα μεταρρυθμίζουν ή να τα ανακαλούν. Το δικαίωμα είναι δυνατό να εξαρτάται από αίρεση ή προθεσμία ή να αφορά μέλλουσα απαίτηση.2. Τα ασφαλιστικά μέτρα μπορούν να διαταχθούν και κατά τη διάρκεια της δίκης που αφορά την κύρια υπόθεση».

Απαραίτητη, επομένως, προϋπόθεση προκειμένου να διαταχθεί το ασφαλιστικό μέτρο της εγγραφής προσημείωσης υποθήκης και να ασφαλιστεί χρηματική απαίτηση είναι να συντρέχει επικείμενος κίνδυνος. Ως επικείμενος κίνδυνος ορίζεται όταν η απειλούμενη βλάβη από στιγμή σε στιγμή επικρέμεται επί του πράγματος ή των διαδίκων. Πιο συγκεκριμένα, εν προκειμένω, ως επικείμενος κίνδυνος νοείται η πιθανολόγηση ότι επίκειται προσεχής αποξένωση του οφειλέτη από την ακίνητη περιουσία του, έτσι ώστε να καθίσταται αδύνατη η επίσπευση εναντίον του αναγκαστικής εκτέλεσης, όταν μελλοντικά ο αιτών δανειστής θα αποκτήσει εκτελεστό τίτλο.

Όπως γίνεται αντιληπτό, δε δύναται να δικαιολογήσει οποιαδήποτε μεταβολή της περιουσιακής κατάστασης του οφειλέτη χωρίς τη συνδρομή του όρου του επικείμενου κινδύνου, τη λήψη του ασφαλιστικού μέτρου. Άλλωστε, δε μπορεί να θεωρηθεί ως επικείμενος κίνδυνος ή επείγουσα περίπτωση οποιαδήποτε μελλοντική μεταβολή της περιουσιακής κατάστασης του οφειλέτη, ούτε η ελαττωμένη οικονομική του κατάσταση αρκεί, ούτε όμως και η αφηρημένη δυνατότητα εκποίησης του ακίνητου στοιχείου, αν δεν προκύπτει έστω κάποια προσπάθεια εκποίησης ή έστω κάποια προπαρασκευαστική ενέργεια προς τούτο.

Μια τέτοια παραδοχή θα οδηγούσε στη λήψη ασφαλιστικών μέτρων για οποιαδήποτε αιτία, παραμερίζοντας το βασικό σκοπό αυτών, που είναι η ανάγκη έκτακτης δικαστικής προστασίας, η οποία δικαιολογείται από την ύπαρξη και συνδρομή παρόντων πραγματικών περιστατικών κάποιου συγκεκριμένου κινδύνου ματαίωσης της απαίτησης ή επείγουσας περίπτωσης της παρούσας στιγμής.

Παρατίθεται σχετική νομολογία για προσημείωση υποθήκης

Η υπ’ αριθ. 1/2020 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ευρυτανίας έκρινε ότι: « [..] Συγκεκριμένα, επείγουσα περίπτωση νοείται εκείνη, η οποία χρειάζεται άμεση ρύθμιση με δικαστική παρέμβαση λόγω της ανάγκης για τη γρήγορη απόλαυση του ασφαλιστέου ουσιαστικού δικαιώματος από μέρους του δικαιούχου, όπως συμβαίνει όταν η πάροδος του χρόνου μέχρι την άσκηση της τακτικής αγωγής πρόκειται να φέρει ουσιώδη βλάβη οποιοσδήποτε έκτασης στην υλική φύση του αντικειμένου, πρέπει, δε, να συντρέχει όταν πρόκειται να διαταχθεί προσωρινή ικανοποίηση του ασφαλιστέου δικαιώματος, δηλαδή για την προσωρινή επιδίκαση της απαίτησης (άρ. 728 επ. Κ.Πολ.Δ.) και την προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης (άρ. 731 επ. Κ.Πολ.Δ.).

Επικείμενος, δε, κίνδυνος, που πρέπει να είναι ουσιώδης και αναπότρεπτος, υπάρχει όταν η βλάβη, που απειλείται απ` αυτόν, ενόψει και της βραδείας οριστικής επίλυσης της διαφοράς, είναι πολύ κοντά και επικρέμαται στο πράγμα ή τους διαδίκους, όπως όταν απειλείται προσεχής αποξένωση του οφειλέτη από την περιουσία του, έτσι ώστε να είναι αδύνατη η επίσπευση εναντίον του αναγκαστικής εκτέλεσης όταν κάποτε ο αϊτών δανειστής θα αποκτήσει εκτελεστό τίτλο, μετά τον τερματισμό της σχετικής κυρίας διαγνωστικής δίκης, πρέπει, δε, να συντρέχει όταν πρόκειται να διαταχθούν τα άλλα ασφαλιστικά μέτρα, δηλαδή εγγυοδοσία

(άρ. 704 επ.Κ.Πολ,Δ.), προσημείωση υποθήκης (άρ. 706 Κ.Πολ.Δ.), συντηρητική κατάσχεση (άρ. 707 επ. Κ.Πολ.Δ.), δικαστική μεσεγγύηση (άρ. 725 Κ.Πολ.Δ.) η σφράγιση (άρ. 737 Κ.Πολ.Δ.) (βλ. Βαθρακοκοίλη, Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας – Ερμηνευτική – Νομολογιακή Ανάλυση κατ` άρθρο, τ.Δ`, 1996, υπό το άρθρο 682, αριθ. 10, σελ.24 – ΜΠρΘεσ 3706/2014 ό.π„ βλ. ενδ. και ΠΠΒολ.278/1990 ΑρχΝ 43.268 επ.).

Ωστόσο μόνη η ελαττωμένη περιουσιακή κατάσταση του καθ` ου δεν αρκεί για να δικαιολογήσει τη λήψη του ασφαλιστικού μέτρου της συντηρητικής κατάσχεσης ή της εγγραφής προσημείωσης υποθήκης.

Εξάλλου, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί επικείμενο κίνδυνο ή επείγουσα περίπτωση πιθανή μεταβολή στο μέλλον της περιουσιακής κατάστασης κάποιου προσώπου, διότι με τέτοια εκδοχή θα δικαιολογείται η λήψη ασφαλιστικών μέτρων, και δη με τη μορφή της συντηρητικής κατάσχεσης ή της εγγραφής προσημείωσης υποθήκης, σε κάθε εκκρεμή αγωγή, ενόψει της ενδεχομένης, κατά την κοινή πείρα και λογική, μεταβολής ή ελάττωσης της περιουσιακής κατάστασης του διαδίκου (βλ. ΜΠρΗρακλ 1467/2018 σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ – Μπέη, Πολιτική Δικονομία, υπό το άρθρο 682 παρ.5 σελ.32, Χαμηλοθώρη, Ασφαλιστικά Μέτρα, έκδ.2000, σελ. 65 και 167, Κατρά, Αιτήσεις Ασφαλιστικών Μέτρων και Άμυνα Αντιδίκου, έκδ. 2008, σελ. 69).».

Η υπ’ αριθ. 574/2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Λάρισας έκρινε ότι: «[..] Από την ένορκη εξέταση με θρησκευτικό όρκο του μάρτυρα απόδειξης …………. και την ανωμοτί εξέταση της δεύτερης καθ` ης στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, το περιεχόμενο όλων των εγγράφων, που προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, μερικά των οποίων μνημονεύονται παρακάτω, χωρίς όμως κάποιο από αυτά να παραληφθεί για την κατ` ουσία διάγνωση της διαφοράς, δεν πιθανολογήθηκε (άρθ. 690 παρ. 1 ΚΠολΔ) η ύπαρξη επικειμένου κινδύνου, που να απαιτεί τη λήψη του αιτούμενου ασφαλιστικού μέτρου της εγγραφής προσημειώσεως της περιουσίας των καθ` ων.

Ειδικότερα, δεν πιθανολογήθηκαν περιστατικά, από τα οποία να προκύπτει επείγουσα περίπτωση ή επικείμενος κίνδυνος, για να ληφθεί το αιτούμενο ασφαλιστικό μέτρο, αφού από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν πιθανολογήθηκε, ότι οι καθ` ων έχουν προβεί σε οποιαδήποτε προπαρασκευαστική ενέργεια το τελευταίο χρονικό διάστημα, προς την κατεύθυνση της εκποίησης των περιουσιακών τους στοιχείων, των οποίων είναι κύριοι.

Η ίδια δε περιουσιακή κατάσταση των καθ` ων παραμένει ως έχει, χωρίς να έχει μεταβληθεί από την αρχή της δικαστικής τους διενέξεως με την αιτούσα. Περαιτέρω πιθανολογήθηκε ότι οι καθ` ων δεν έχουν τρέχουσες οφειλές σε τρίτους πλην της εξόφλησης δανείου στην “………….” και δεν είναι εγγεγραμμένοι στο αρχείο πληροφοριών οικονομικής συμπεριφοράς της “Τειρεσίας Α.Ε.” με βεβαρημένη κατάσταση. Αξιόγραφα διαμαρτυρημένα, διαταγές πληρωμής σε βάρος τους, κατασχέσεις, αιτήσεις πτώχευσης κλπ δεν πιθανολογήθηκε ότι τους βαρύνουν. Ειδικότερα πιθανολογήθηκε ότι οι καθ` ων δεν έχουν καμία οφειλή προς το ΙΚΑ, ούτε προς το Δημόσιο, πλην δανείου που συνήψαν το έτος 2007 και εξυπηρετούν.».

Στην υπ’ αριθ. 178/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Έδεσσας, το Δικαστήριο κατέληξε ότι δε συντρέχει στην προκείμενη περίπτωση επικείμενος κίνδυνος, που να δικαιολογεί τη λήψη του ασφαλιστικού μέτρου, διατυπώνοντας ότι:

« Πρέπει, δε, να επισημανθεί εκ νέου ότι η αιτούσα, παρόλο που επικαλείται την ύπαρξη του σχετικού κινδύνου, δεν κατήγγειλε μέχρι σήμερα την ένδικη σύμβαση πίστωσης, όπως είχε δικαίωμα μονομερώς να πράξει, προφανώς επειδή θεωρεί ακόμα αξιόχρεους τους οφειλέτες της από τις παραπάνω συμβάσεις, άρα και την καθ` ης, μη πιθανολογουμένης ως βάσιμης της αιτίασής της ότι δεν προέβη στην παραπάνω ενέργεια διότι «γίνονταν συζητήσεις για ρυθμίσεις» και διότι « η τράπεζα ( αιτούσα ) δεν έχει πρόθεση να κλείνει επιχειρήσεις», όπως κατέθεσε η μάρτυράς της [..]

Συνεπώς, καθόσον πιθανολογήθηκε ότι η αιτούσα έχει ήδη τις προαναφερθείσες εξασφαλίσεις σε περιουσιακά στοιχεία της πιστούχου εταιρίας και ότι η καθ’ ης διαθέτει επαρκή ακίνητη περιουσία για την ικανοποίηση της ένδικης απαίτησης, η οποία μάλιστα εξακολουθεί, έστω και με μη ικανοποιητικό για την αιτούσα ρυθμό, να μειώνεται, ενώ δεν πιθανολογήθηκαν ενέργειες αποξένωσης της καθ’ ης από την παραπάνω περιουσία της και άμεσος κίνδυνος επιβάρυνσης αυτής από τρίτους, δεν πιθανολογείται η ύπαρξη επικείμενου κινδύνου, η οποία να δικαιολογεί τη λήψη του αιτούμενου ασφαλιστικού μέτρου, αφού, σύμφωνα και με τη νομική σκέψη της παρούσας, δεν αρκεί η αφηρημένη δυνατότητα να συμβούν εκποιήσεις και ο γενικός κίνδυνος πιθανής μεταβολής στο μέλλον της περιουσιακής κατάστασης της καθ’ ης.».

ΠΡΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΥΠΟΘΗΚΗΣ

Η υπ’ αριθ. 712/2013 απόφαση του Ειρηνοδικείου Χανίων έκρινε δεκτή την αίτηση του τραπεζικού ιδρύματος, διαπιστώνοντας το στοιχείο του κινδύνου, επισημαίνοντας: «Πιθανολογήθηκε επίσης ότι ο καθ΄ ου, ο οποίος διατηρεί ατομική επιχείρηση συνεργείου αυτοκίνητων στη περιοχή «Πασακάκι» του Δήμου Χανίων, έχει παύσει τις πληρωμές των δόσεων εκ της ως άνω σύμβασης από 24-05-2013, ενώ οι οφειλές του βαίνουν διαρκώς αυξανόμενες, λόγω της συνεχιζόμενης καθυστέρησης στη πληρωμή των οφειλών του.

Πλέον τούτων, ο αιτών, έχει οφειλές σε τραπεζικές ανώνυμες εταιρείες από δανειακές συμβάσεις, τουλάχιστον 248.801 ευρώ. Από τον έλεγχο της ακίνητης περιουσίας του καθ΄ ου που διενήργησε η πληρεξούσια δικηγόρος της αιτούσας, διαπιστώθηκε η ύπαρξη μεγάλης απαίτησης σε βάρος του καθ΄ ού και από την …………..

Τράπεζα προς εξασφάλιση της οποίας έχουν εγγραφεί υπέρ του ως άνω πιστωτικού ιδρύματος και επί του φέροντος ΚΑΕΚ …………/./. ακινήτου συγκυριότητας του καθ΄ ού σε ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου, τρεις προσημειώσεις υποθήκης συνολικού ποσού 330.000 ευρώ και ειδικότερα

α) προσημείωση υποθήκης 222.000 ευρώ, εγγραφείσα την 25-11-2005,

β) προσημείωση υποθήκης ποσού 72.000 ευρώ, εγγραφείσα την 14- 11-2006 και γ) προσημείωση υποθήκης ποσού 36.000 ευρώ, εγγραφείσα την 31-12-2007. Ο καθ΄ ου κατά την ανωμοτί εξέταση του ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου δήλωσε ότι, «…Θέλω να πωλήσω το ακίνητο για να ξεχρεώσω την …… .

Έχω βάλει αγγελία για να πουλήσω το ακίνητο στο Καστέλι…»ΕΠΕΙΔΗ, κατ΄ ακολουθία των ανωτέρω πραγματικών περιστατικών και πιθανολογηθέντος του κατεπείγοντος, που συνίσταται στον άμεσο κίνδυνο εκ της δημιουργηθείσης κατάστασης στην περιουσία της αιτούσας από την επισφαλή περιουσιακή κατάσταση του καθ΄ ου και την απόπειρα του να πωλήσει τα περιουσιακά του στοιχεία, η οποία χρήζει άμεσης ρύθμισης με δικαστική παρέμβαση λόγω της ανάγκης ταχείας απόλαυσης του ουσιαστικού δικαιώματος της, το οποίο πρέπει να διασφαλιστεί για να μην προξενηθεί από τη βαρύτητα της επίλυσης της διαφοράς ουσιώδης και αναπότρεπτος κίνδυνος, πρέπει η υπό κρίση αίτηση να γίνει δεκτή ως βάσιμη και κατ΄ ουσίαν».

Στην υπ’ αριθ. 9751/2013 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης κρίθηκε, σχετικά με τη συναινετική εγγραφή προσημείωσης υποθήκης ότι: «Η προσημείωση υποθήκης ως μορφή προσωρινής δικαστικής προστασίας (αρθρ. 1274 ΑΚ, 682 παρ. 1, 706ΚΠολΔ), εξαιρείται της ιδιωτικής αυτονομίας και αποκλείεται να συσταθεί με συμφωνία των ενδιαφερομένων, αφού μία τέτοια συμφωνία και μάλιστα δεσμευτική για το Δικαστήριο, που κρίνει τη σχετική αίτηση, θα μετέτρεπε την προσημείωση υποθήκης από ασφαλιστικό μέτρο σε μέτρο ρυθμιστικό της εκούσιας δικαιοδοσίας, γεγονός που θα προσέκρουε στη διάταξη του άρ. 739ΚΠολΔ (πρβλ. Μπέης, Πολ. Δικον. Ασφ. Μέτρα, τεύχ. 15, Προσημείωση Υποθήκης, Κεφ. Γ`, αριθ. 3, σελ. 314 επ`).

Βέβαια στην πράξη, ο δανειστής και o οφειλέτης προσέρχονται πολλές φορές αυθόρμητα στο Δικαστήριο κατ`αρθρ. 687 παρ. 2ΚΠολΔ και με τη συναίνεση τους προκαλούν την έκδοση αποφάσεως για εγγραφή προσημειώσεως υποθήκης.

Όμως και πάλι η σχετική δικαστική απόφαση δεν στηρίζεται κατά κυριολεξία στη συναίνεση των ενδιαφερομένων, αλλά στην ομολογία (352ΚΠολΔ) εκ μέρους του καθού η αίτηση των πραγματικών περιστατικών, που αποτελούν τις προϋποθέσεις για τη ζητούμενη προσημείωση υποθήκης (ΜονΠρΑθ 29036/1995 Αρμ 1997 σελ.110) ή κατά περίπτωση αποδοχή (298ΚΠολΔ) της αίτησης, ενώ πάντα ανήκει στον αυτεπάγγελτο έλεγχο του Δικαστηρίου η συνδρομή του επικείμενου κινδύνου ή της επείγουσας περίπτωσης εκφεύγοντας της εξουσίας διαθέσεως των διαδίκων.».

Πόσο κοστίζει η προσημείωση υποθήκης ακινήτου;

Η πιο συνηθισμένη περίπτωση συναινετικής προσημείωσης υποθήκης, είναι όταν ο αγοραστής αγοράζει το ακίνητο με δάνειο από κάποια τράπεζα. Η εγγραφή υποθήκης για την χορήγηση του δανείου πρέπει να είναι μέσα στα έξοδα του στεγαστικού δανείου που θα πρέπει να υπολογίσει ο δανειολήπτης κατά την αγορά ακινήτου.

Σε αυτή την περίπτωση, της συναινετικής εγγραφής προσημείωσης υποθήκης το κόστος είναι μικρότερο από την αναγκαστική και απαιτείται υποχρεωτικά παράσταση δικηγόρου με γραμμάτιο προείσπραξης.

Επικοινωνήστε μαζί μας :

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το κόστος, το χρόνο και τη διαδικασία για εγγραφή προσημείωσης υποθήκης και γενικότερα για θέματα για ακίνητα μπορείτε να απευθύνεστε στα δικηγορικό μας γραφεία στα παρακάτω τηλέφωνα.

Θεσσαλονίκη: 2310 500 442

Περαία Θεσσαλονίκης: 2392 181 200

Αθήνα: 210 9585365

(ώρες επικοινωνίας Δευτέρα – Παρασκευή: 09:00-14:30 & 18:00-20:00 – εκτός απογεύματος Τετάρτης και Παρασκευής)

Η αίτηση για επιδότηση δόσης δανείου πρώτης κατοικίας λόγω covid – 19

By // by adminomika

Η αίτηση για επιδότηση δόσης δανείου πρώτης κατοικίας λόγω covid – 19

Γράφει ο Μιχαήλ Ζηδιανάκης, Δικηγόρος Θεσσαλονίκης

Από τα τέλη Ιουλίου το Υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε ένα νέο καθεστώς προστασίας και διευκόλυνσης των δανειοληπτών, οι οποίοι επιβαρύνθηκαν οικονομικά εξαιτίας της πανδημίας του κορονοιού. Η αίτηση για επιδότηση δανείου πρώτης κατοικίας λόγω covid – 19 αποτελεί μια πρόσκαιρη ανάσα για τους δανειολήπτες.

Ειδικότερα, από τις 3 Αυγούστου 2020 ξεκίνησε η λειτουργία της ηλεκτρονικής πλατφόρμας της Ειδικής Γραμματείας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους (ΕΓΔΙΧ), για την υποβολή αιτήσεων στο πρόγραμμα «ΓΕΦΥΡΑ», το οποίο έχει ως στόχο την επιδότηση δανείων με υποθήκη στην πρώτη κατοικία όσων επλήγησαν από τις δυσμενείς επιπτώσεις της πανδημίας του κορονοϊού (covid – 19)

Η επιδότηση αυτή του Δημοσίου για την υποστήριξη των πληγέντων δανειοληπτών λειτουργεί ως εξής.

Ποσό επιδότησης δόσης δανείων λόγω covid – 19

Α) για τους δανειολήπτες που έχουν ενήμερα δάνεια η συνεισφορά θα ανέρχεται στο 90% της μηνιαίας δόσης και μέχρι του ποσού των 600 ευρώ, ανά πιστωτή, για το πρώτο τρίμηνο. Στο δεύτερο τρίμηνο η συνεισφορά ανέρχεται στο 80% της μηνιαίας δόσης και στο τρίτο τρίμηνο στο 70%.

Β) για τους δανειολήπτες που έχουν δάνεια σε καθυστέρηση μικρότερη των 90 ημερών (δεν έχει καταγγελθεί), η συνεισφορά ανέρχεται στο 80% της μηνιαίας δόσης και μέχρι του ποσού των 500 ευρώ, ανά πιστωτή, για το πρώτο τρίμηνο. Στο δεύτερο τρίμηνο η συνεισφορά ανέρχεται στο 70% της μηνιαίας δόσης και στο τρίτο τρίμηνο στο 60%.

Γ) για τους δανειολήπτες που έχουν δάνεια με καθυστέρηση μεγαλύτερη των 90 ημερών (έχει καταγγελθεί), η επιδότηση ανέρχεται στο 60% της μηνιαίας δόσης και μέχρι του ποσού των 300 ευρώ, ανά πιστωτή, για το πρώτο τρίμηνο. Στο δεύτερο τρίμηνο η συνεισφορά ανέρχεται στο 50% της μηνιαίας δόσης και στο τρίτο τρίμηνο στο 30%.

Παραδείγματος χάριν, σε ενήμερο δάνειο φυσικού προσώπου που πληρώνει μηνιαία δόση 425 ευρώ και πληροί τα κριτήρια ένταξης στο πρόγραμμα, θα χορηγηθεί για το πρώτο τρίμηνο κρατική επιδότηση ύψους 1.147,50 ευρώ (90%), για το δεύτερο τρίμηνο 1.020 ευρώ (80%) και για το τρίτο τρίμηνο 892,50 ευρώ (70%).

Κατ’ ουσία, ο δανειολήπτης θα πρέπει να πληρώνει κάθε μήνα το υπόλοιπο ποσό της δόσης δανείου, που δεν το καλύπτει η επιδότηση του Κράτους. Μετά τη λήξη της επιδότησης, θα πρέπει να πληρώσει ο δανειολήπτης ολόκληρη τη μηνιαία δόση του δανείου, για χρονικό διάστημα 6-18 μήνες, ανάλογα με την κατηγορία του δανείου, αλλιώς θα πρέπει να επιστρέψει την Κρατική επιδότηση.

Ποια η διαδικασία της αίτησης για επιδότηση δόσης δανείου πρώτης κατοικίας;

Οι δικαιούχοι της επιδότησης μπορούν να υποβάλουν αίτηση ηλεκτρονικά στην πλατφόρμα της ΕΓΔΙΧ, με καταληκτική ημερομηνία την 30η Σεπτεμβρίου 2020. Εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις, θα λάβουν την κρατική επιδότηση για συνολικά 9 μήνες.

Παρακάτω αναλύονται οι προϋποθέσεις υπαγωγής των δανειοληπτών στο πρόγραμμα «ΓΕΦΥΡΑ»:

Θα πρέπει να είναι φυσικά πρόσωπα (δηλ. άνεργοι, μισθωτοί, συνταξιούχοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, αγρότες, επιχειρηματίες – ομόρρυθμοι εταίροι κ.λπ., με ή χωρίς πτωχευτική ικανότητα)
Θα πρέπει να έχουν δάνειο με υποθήκη ή προσημείωση στην πρώτη κατοικία τους, στην οποία υπάρχει εμπράγματο δικαίωμα, αποκλειστικής ή κατ’ ιδανικό μερίδιο, πλήρους ή ψιλής κυριότητας ή επικαρπίας
Απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί να έχουν πληγεί οικονομικά από τον κορονοϊό (είτε έλαβαν κάποιο Κρατικό επίδομα – ευεργέτημα είτε είχαν σημαντική μείωση εισοδήματος – εσόδων)
Θα πρέπει να πληρούν συγκεκριμένα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια

Επισημαίνεται ότι για τη διαδικασία υποβολής της αίτησης δεν απαιτείται κανένα δικαιολογητικό έγγραφο.

Θα πρέπει να γίνουν, ωστόσο, ορισμένες επισημάνσεις σχετικά με τις αναφερόμενες προϋποθέσεις.

Αρχικά, ως πρώτη κατοικία νοείται αυτή που έχει δηλωθεί στην τελευταία υποβληθείσα φορολογική δήλωση. Αν η διαμονή είναι σε άλλη κατοικία, τότε υπάρχει η δυνατότητα υποβολής αίτησης για την επιδότηση του δανείου που βαρύνει την πρώτη κατοικία του δανειολήπτη, απλώς σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να επισυναφθούν στην ηλεκτρονική πλατφόρμα τα απαραίτητα έγγραφα, τα οποία αποδεικνύουν την προσωρινή διαμονή, εκτός της Περιφερειακής Ενότητας της κύριας κατοικίας σου. Συνήθως, αυτή η περίπτωση αφορά διαμονή σε έτερη κατοικία για επαγγελματικούς λόγους π.χ. εκπαιδευτικοί, ιατροί, στρατιωτικοί).

Επιπλέον, οι δανειολήπτες θα πρέπει να έχουν πληγεί οικονομικά από την πανδημία του κορονοιού. Ενδεικτικά, δηλαδή, εντάσσονται φυσικά πρόσωπα άνεργοι που λαμβάνουν έκτακτη στήριξη, φυσικά πρόσωπα εργαζόμενοι σε κλάδους (ΚΑΔ) που έχουν πληγεί ή παρουσίασαν σημαντική μείωση μέσου μηνιαίου μισθού, κατά το χρονικό διάστημα της πανδημίας (δηλ. των μηνών Μαρτίου – Απριλίου 2020) συγκριτικά με το χρονικό διάστημα πριν από την πανδημία (δηλ. των μηνών Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 2020).

Ελεύθεροι επαγγελματίες ή φυσικά πρόσωπα με ατομική επιχείρηση σε κλάδους (ΚΑΔ) που έχουν πληγεί ή παρουσίασαν σημαντική μείωση της εμπορικής δραστηριότητάς τους, με μείωση ΦΠΑ άνω του 20%, κατά το χρονικό διάστημα της πανδημίας (δηλ. το 2ο τρίμηνο 2020), συγκριτικά με το αντίστοιχο χρονικό διάστημα ενός έτους πριν από την πανδημία (δηλ. το 2ο τρίμηνο του 2019), δικαιούχοι που έλαβαν ενίσχυση με τη μορφή της επιστρεπτέας προκαταβολής, ιδιοκτήτες ακινήτων που λαμβάνουν μειωμένο ενοίκιο, κατόπιν κρατικής εντολής, εταίροι προσωπικών ή κεφαλαιουχικών εταιρειών, των οποίων η λειτουργία έχει ανασταλεί υποχρεωτικά με Κρατική εντολή ή/και έχουν λάβει ενίσχυση.

Τα κριτήρια εισοδήματος και περιουσίας, ανάλογα με την κατηγορία του δανείου, έχουν ως εξής:

α) Για τα εξυπηρετούμενα δάνεια:

η αξία της κύριας κατοικίας να μην ξεπερνά τις 300.000 ευρώ
το υπόλοιπο του δανείου να μην ξεπερνά τις 300.000 ευρώ ανά τράπεζα
το οικογενειακό εισόδημα να μην ξεπερνά τις 24.000 ευρώ, προσαυξημένο κατά 18.000 ευρώ για τον/την σύζυγο και κατά 5.000 ευρώ για κάθε εξαρτώμενο μέλος (έως 3 μέλη), ήτοι μέγιστο ποσό 57.000 ευρώ
οι καταθέσεις της οικογένειας να μην ξεπερνούν τις 40.000 ευρώ
η συνολική ακίνητη περιουσία της οικογένειας να μην ξεπερνά τις 600.000 ευρώ
η αξία των μεταφορικών μέσων που αποκτήθηκαν εντός της τελευταίας 3ετίας να μην ξεπερνά τις 80.000 ευρώ.

β) Για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, τα οποία δεν έχουν καταγγελθεί:

η αξία της κύριας κατοικίας να μην ξεπερνά τις 250.000 ευρώ
το υπόλοιπο του δανείου να μην ξεπερνά τις 250.000 ευρώ
το οικογενειακό εισόδημα να μην ξεπερνά τις 17.000 ευρώ, προσαυξημένο κατά 13.000 ευρώ για τον/την σύζυγο και κατά 5.000 ευρώ για κάθε εξαρτώμενο μέλος (έως 3 μέλη), ήτοι μέγιστο ποσό 45.000 ευρώ
οι καταθέσεις της οικογένειας να μην ξεπερνούν τις 25.000 ευρώ
η συνολική ακίνητη περιουσία της οικογένειας να μην ξεπερνά τις 500.000 ευρώ
η αξία των μεταφορικών μέσων που αποκτήθηκαν εντός της τελευταίας 3ετίας να μην ξεπερνά τις 80.000 ευρώ

γ) Για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, τα οποία έχουν καταγγελθεί:

η αξία της κύριας κατοικίας να μην ξεπερνά τις 200.000 ευρώ
το υπόλοιπο του δανείου να μην ξεπερνά τις 130.000 ευρώ
το οικογενειακό εισόδημα να μην ξεπερνά τις 12.500 ευρώ, προσαυξημένο κατά 8.500 ευρώ για τον/την σύζυγο και κατά 5.000 ευρώ για κάθε εξαρτώμενο μέλος (έως 3 μέλη), ήτοι μέγιστο ποσό 36.000 ευρώ
οι καταθέσεις της οικογένειας να μην ξεπερνούν τις 15.000 ευρώ
η συνολική ακίνητη περιουσία της οικογένειας να μην ξεπερνά τις 280.000 ευρώ
η αξία των μεταφορικών μέσων που αποκτήθηκαν εντός της τελευταίας 3ετίας να μην ξεπερνά τις 80.000 ευρώ

Εφόσον υπάρχει συνοφειλέτης ή εγγυητής στο δάνειο, τότε αυτός:

να έχει αποδεδειγμένα πληγεί οικονομικά από τον κορονοϊό και για τον λόγο αυτό να έχει ενταχθεί σε τουλάχιστον ένα από τα μέτρα Κρατικής υποστήριξης, στο πλαίσιο του Covid – 19
να έχει ατομικό εισόδημα του που δεν ξεπερνά τις 15.500 ευρώ
να έχει συνολική ακίνητη περιουσία που δεν ξεπερνά τις 280.000 ευρώ.

Επισημαίνεται ότι εάν ο οφειλέτης διαθέτει έστω και ένα καταγγελμένο δάνειο πρώτης κατοικίας, τότε η επιλεξιμότητα του κρίνεται με βάση τα κριτήρια που ισχύουν για τα καταγγελμένα δάνεια. Αντίθετα, εάν ο οφειλέτης δεν διαθέτει καταγγελμένο δάνειο πρώτης κατοικίας, τότε η επιλεξιμότητά του κρίνεται με βάση την κατηγορία του δανείου που έχει το μεγαλύτερο ανεξόφλητο υπόλοιπο.

Αναφορικά με το είδος των δανείων τα οποία επιδοτούνται, αυτά μπορεί να είναι στεγαστικά, καταναλωτικά και επιχειρηματικά αρκεί να βαρύνουν την πρώτη κατοικία του δανειολήπτη. Κατ’ εξαίρεση, δεν επιδοτούνται τα δάνεια που λήφθηκαν με Κρατική εγγύηση (π.χ. πυρόπληκτα, σεισμόπληκτα, παλλινοστούντων κ.λπ.) ή που ήδη επιδοτούνται στο πλαίσιο άλλου προγράμματος (π.χ. Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας – ΟΕΚ, Ν. 4605/2019) προς αποφυγή διπλής ενίσχυσης.

Σχετικά με τους πιστωτές, συμπεριλαμβάνονται όλα τα είδη, δηλαδή τραπεζικά ιδρύματα, εκκαθαριστές τράπεζας (δηλ. τράπεζες που διέκοψαν τη λειτουργία τους), καθώς και οποιαδήποτε εταιρεία ανέλαβε τη διαχείριση απαιτήσεων ή την τιτλοποίηση των δανείων (δηλ. fund). Επίσης, η συνεισφορά αφορά και στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων.

Σημειώνεται ότι αίτηση μπορεί να υποβληθεί και από τον συνοφειλέτη ή εγγυητή δανείου, ακόμα και χωρίς την υποβολή αίτησης από τον πρωτοφειλέτη. Τα κριτήρια επιλεξιμότητας σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να πληροί ο συνοφειλέτης ή εγγυητής. Δίνεται, επιπλέον η δυνατότητα, σε περίπτωση που υπάρχουν εγγυητές ή συνοφειλέτες ή συνιδιοκτήτες, που δεν είναι συνεργάσιμοι, ο πρωτοφειλέτης να ρυθμίσει ολόκληρο το χρέος από μόνος του, εφόσον το επιθυμεί.

Μετά την υποβολή της αίτησης από το δανειολήπτη, η διαδικασία που ακολουθείται διαφοροποιείται ανάλογα με το αν το δάνειο είναι εξυπηρετούμενο ή μη. Πιο συγκεκριμένα, εάν το δάνειο είναι εξυπηρετούμενο, τότε η αίτηση διαβιβάζεται ηλεκτρονικά στις εμπλεκόμενες τράπεζες, οι οποίες προβαίνουν σε ειδικό έλεγχο και στη συνέχεια αποστέλλουν τον αριθμό τραπεζικού λογαριασμού (IBAN), όπου το Κράτος καταβάλλει την επιδότηση. Η καταβολή της επιδότησης ξεκινά με τη λήξη της αναστολής πληρωμών, που ενδεχομένως έχει χορηγηθεί από την τράπεζα, αλλά το αργότερο έως 31/12/2020.

Εάν το δάνειο είναι μη εξυπηρετούμενο, τότε η αίτηση διαβιβάζεται ηλεκτρονικά στις εμπλεκόμενες τράπεζες, οι οποίες καλούν το δανειολήπτη να προσκομίσει τυχόν πρόσθετα απαιτούμενα δικαιολογητικά (π.χ. πιστοποιητικό βαρών) εντός προθεσμίας 15 ημερών.

Στη συνέχεια οι τράπεζες παρέχουν μία ή περισσότερες εναλλακτικές προτάσεις ρύθμισης οφειλών, εντός 30 ημερών. Ο δανειολήπτης έχει το δικαίωμα να δεχθεί ή να απορρίψει τις προτάσεις αυτές. Η προτεινόμενη από την τράπεζα ρύθμιση πρέπει να είναι μακροπρόθεσμη και βιώσιμη, δηλαδή να μπορεί να εξυπηρετηθεί, σύμφωνα με τις παρούσες οικονομικές δυνατότητες του οφειλέτη. Για να λάβει την επιδότηση ο δανειολήπτης, θα πρέπει να έχει συμφωνήσει σε μια ρύθμιση σε συνεργασία με την τράπεζα και να υπογράψει τη σχετική σύμβαση έως 31/12/2020.

Όπως γίνεται αντιληπτό από την ακολουθούμενη διαδικασία, δεν απαιτείται προσφυγή στο δικαστήριο αφού με την επιτυχή ολοκλήρωση αυτής, υπογράφεται η σχετική σύμβαση ρύθμισης δανείου. Αποτελεί, επομένως, μια πλήρως εξωδικαστική διαδικασία.

Σημειώνεται ότι εφόσον ρυθμιστεί το δάνειο με την εκάστοτε τράπεζα και ο δανειολήπτης πληρώνει κανονικά το ποσό της μηνιαίας δόσης που δεν καλύπτεται από την επιδότηση του κράτους, τότε η τράπεζα δεν εκκινεί διαδικασίες κατάσχεσης και πλειστηριασμού. Ωστόσο, οι υπόλοιποι πιστωτές των οποίων οι οφειλές δεν εξυπηρετούνται, δύνανται να προβούν ή να συνεχίσουν τη διενέργεια μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης.

Επικοινωνήστε μαζί μας

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία για και τις προϋποθέσεις που έχει Η αίτηση για επιδότηση δανείου πρώτης κατοικίας λόγω covid – 19 ή για εξεύρεση εναλλακτικού τρόπου ρύθμισης των οφειλών σας, μπορείτε να απευθύνεστε στα δικηγορικό μας γραφεία στα παρακάτω τηλέφωνα.

Θεσσαλονίκη: 2310 500 442

Περαία Θεσσαλονίκης: 2392 181 200

Αθήνα: 210 9585365

(Ώρες επικοινωνίας Δευτέρα – Παρασκευή: 09:30-14:30 & 18:00-20:00 – εκτός απογεύματος Τετάρτης)

Παρακάτω παρατίθεται αναλυτικά όλος ο νόμος για την επιδότηση δόσης δανείου λόγω του κορονοϊου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’

ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗ ΔΑΝΕΙΩΝ ΜΕ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΕΣ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΓΙΑ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΛΗΓΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΣΜΕΝΕΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ COVID-19

Άρθρο 71. Πεδίο εφαρμογής και προϋποθέσεις επιλεξιμότητας

1. Το Δημόσιο συνεισφέρει, για χρονικό διάστημα, που δεν υπερβαίνει τους εννέα (9) μήνες, από την ημερομηνία έγκρισης της κατά το άρθρο 76 του παρόντος αίτησης, στις δόσεις για την αποπληρωμή των πάσης φύσεως δανείων φυσικών ή νομικών προσώπων προς χρηματοδοτικούς φορείς που εξασφαλίζονται με εμπράγματη ασφάλεια στην κύρια κατοικία του οφειλέτη.

2. Επιλέξιμα είναι φυσικά πρόσωπα, που έχουν, είτε τα ίδια, είτε ο σύζυγος, ή εξαρτώμενο μέλος αποδεδειγμένα πληγεί και για τον λόγο αυτό ενταχθεί στα ληφθέντα μέτρα στο πλαίσιο του κορωνοϊού COVID-19.

3. Eιδικότερα πληγέντες θεωρούνται:

α) εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, στους οποίους παρασχέθηκε οικονομική ενίσχυση, σύμφωνα με το άρθρο δέκατο τρίτο της από 14.3.2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (Α΄ 64), όπως κυρώθηκε με το άρθρο 3 του ν. 4682/2020 (Α΄ 76), και το άρθρο 11 της από 20.3.3020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (Α΄ 68), όπως κυρώθηκε με το άρθρο 1 του ν. 4683/2020 (Α΄ 83), ή των οποίων ο μέσος μικτός μηνιαίος μισθός, αφαιρουμένων πρόσθετων ή άλλων έκτακτων αποδοχών των μηνών Μαρτίου και Απριλίου του 2020, παρουσίασε μείωση, σε σχέση με τον αντίστοιχο των μηνών Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου του 2020, σύμφωνα με την ακόλουθη κλίμακα:

αα) για ποσά έως χίλια (1.000) ευρώ, μείωση ίση ή μεγαλύτερη του δέκα τοις εκατό (10%),
αβ) για ποσά από χίλια και ένα λεπτό (1.000,01) του ευρώ και μέχρι δύο χιλιάδες (2.000) ευρώ, μείωση ίση ή μεγαλύτερη του είκοσι τοις εκατό (20%),
αγ) για ποσά μεγαλύτερα των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ, μείωση ίση ή μεγαλύτερη του τριάντα τοις εκατό (30%), όπως οι αποδοχές των υποπερ. αα) ως αγ) δηλώνονται στους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης από τον εργοδότη.

β) Ελεύθεροι επαγγελματίες ή φυσικά πρόσωπα που ασκούν ατομική επιχειρηματική δραστηριότητα, στους οποίους παρασχέθηκε οικονομική ενίσχυση, σύμφωνα με το άρθρο όγδοο της από 20.3.2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, όπως κυρώθηκε με το άρθρο 1 του ν. 4683/2020, ή των οποίων τα έσοδα του δευτέρου τριμήνου του 2020 παρουσίασαν μείωση ίση ή μεγαλύτερη του είκοσι τοις εκατό (20%), σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του έτους 2019, όπως αυτό προκύπτει από τις περιοδικές δηλώσεις Φ.Π.Α.,

γ) άνεργοι ή μακροχρόνια άνεργοι, στους οποίους παρασχέθηκε οικονομική ενίσχυση, σύμφωνα με το άρθρο έβδομο της από 20.3.2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, όπως κυρώθηκε με το άρθρο 1 του ν. 4683/2020,

δ) φυσικά πρόσωπα, ιδιοκτήτες ακινήτων, οι οποίοι έλαβαν μειωμένο μίσθωμα, σύμφωνα με το άρθρο δεύτερο της από 20.3.2020 της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, όπως κυρώθηκε με το άρθρο 1 του ν. 4683/2020,

ε) εταίροι προσωπικών ή κεφαλαιουχικών εταιριών, των οποίων η λειτουργία έχει ανασταλεί υποχρεωτικά ή έχουν λάβει ενίσχυση, σύμφωνα με το άρθρο όγδοο της από 20.3.2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, όπως κυρώθηκε με το άρθρο 1 του ν. 4683/2020, και σύμφωνα με τα στοιχεία που προκύπτουν από τα τηρούμενα στοιχεία της φορολογικής διοίκησης,

στ) δικαιούχοι που έλαβαν ενίσχυση με τη μορφή της επιστρεπτέας προκαταβολής, σύμφωνα με το άρθρο τρίτο της από 30.3.2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (Α΄ 75), όπως κυρώθηκε με το άρθρο 1 του ν. 4684/2020 (Α΄ 86) και την υπ’ αρ. ΓΔΟΥ131/13.6.2020

(Β΄ 2276) κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Ανάπτυξης και Επενδύσεων, καθώς και την υπ. αρ. οικ.23103/478/2020 (Β΄ 2274) κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών, Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων (Μηχανισμός «Συνεργασία»), και οι οποίοι αποδεδειγμένα έχουν παρουσιάσει μείωση εισοδημάτων λόγω των συνεπειών της πανδημίας.

4. Πέραν των ανωτέρω προϋποθέσεων της παρ. 3, ο αιτών θα πρέπει σωρευτικά να πληροί και τις ακόλουθες προϋποθέσεις επιλεξιμότητας:
α) Να διαθέτει εμπράγματο δικαίωμα, αποκλειστικής ή κατ` ιδανικό μερίδιο, πλήρους ή ψιλής κυριότητας ή επικαρπίας σε ακίνητο, το οποίο αποτελεί την κύρια κατοικία του και βρίσκεται στην Ελλάδα.

β) Να μην έχει υπαχθεί στη ρύθμιση των άρθρων 68 έως 83 του ν. 4605/2019 (Α΄ 52). Οφειλέτες που έχουν υποβάλει αίτηση για υπαγωγή στη διαδικασία των άρθρων αυτών και αν μέχρι την υποβολή της αίτησης του άρθρου 75 του παρόντος, δεν έχει επιτευχθεί ρύθμιση, μπορούν να υπαχθούν στις διατάξεις του παρόντος, εφόσον παραιτηθούν από την αίτηση υπαγωγής τους. Σε περίπτωση υπαγωγής στις διατάξεις του ν. 4605/2019 μετά την έγκριση της συνεισφοράς του παρόντος νόμου, η συνεισφορά του παρόντος νόμου διακόπτεται. Σε κάθε περίπτωση, ισχύουν τα αναφερόμενα στην περ. ε).

γ) Να μην έχει υπαχθεί στη ρύθμιση των άρθρων 99 επ. του ν. 3588/2007 (Α΄ 153), 61 έως 67 του ν. 4307/2014 (Α΄ 246) ή του ν. 4469/2017 (Α΄ 62), ακόμα κι αν εξέπεσε από αυτές, ούτε να εκκρεμεί αίτηση ρύθμισης, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας, εκτός εάν ο οφειλέτης παραιτηθεί πριν την υποβολή της αίτησης του άρθρου 75 του παρόντος.

δ) Να υφίσταται οφειλή επιδεκτική συνεισφοράς κατά την παρ. 1 του παρόντος άρθρου.
ε) Να μην υφίσταται εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου για την επιδεκτική συνεισφοράς οφειλή και ο δικαιούχος να μην έχει κατά τον χρόνο υποβολής της αιτήσεως άλλη ενεργή κρατική ενίσχυση για την οφειλή αυτή.

στ) Να πληρούνται, ως προς την επιδεκτική συνεισφοράς του Δημοσίου οφειλή, για κάθε περίπτωση ξεχωριστά τα ακόλουθα πρόσθετα κριτήρια επιλεξιμότητας:
στα) Εφόσον πρόκειται για δάνεια εξυπηρετούμενα ή δάνεια που παρουσίαζαν καθυστέρηση μέχρι (90) ημέρες στις 29.2.2020:

i) Η κατά το άρθρο 73 αξία της κύριας κατοικίας του αιτούντος, κατά τονχρόνο υποβολής της αίτησης του άρθρου 75, να μην υπερβαίνει τις τριακόσιες χιλιάδες (300.000) ευρώ.

ii) Το οικογενειακό εισόδημα του αιτούντος φυσικού προσώπου, κατά το τελευταίο έτος για το οποίο υπάρχει δυνατότητα υποβολής φορολογικής δήλωσης, να μην υπερβαίνει τις είκοσι τέσσερις χιλιάδες (24.000) ευρώ. Το ποσό του προηγούμενου εδαφίου προσαυξάνεται κατά δεκαοκτώ χιλιάδες (18.000) ευρώ για τον σύζυγο ή τη σύζυγο και κατά πέντε χιλιάδες (5.000) ευρώ για κάθε εξαρτώμενο μέλος και μέχρι τρία (3) εξαρτώμενα μέλη.

iii) Οι καταθέσεις και τα επενδυτικά προϊόντα του αιτούντος, του συζύγου του και των εξαρτώμενων μελών στην ημεδαπή ή την αλλοδαπή, να έχουν συνολική αξία που δεν υπερβαίνει τις σαράντα χιλιάδες (40.000) ευρώ κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης του άρθρου 75.

v) Το σύνολο του ανεξόφλητου κεφαλαίου των επιδεκτικών για τη συνεισφορά Δημοσίου οφειλών, στο οποίο συνυπολογίζονται λογιστικοποιημένοι από τους πιστωτές τόκοι, κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης του άρθρου 75, να μην υπερβαίνει τις τριακόσιες χιλιάδες (300.000) ευρώ ανά πιστωτή. Αν η οφειλή έχει συνομολογηθεί σε άλλο, πλην του ευρώ, νόμισμα, για τον καθορισμό του μέγιστου ορίου του προηγούμενου εδαφίου λαμβάνεται υπόψη η ισοτιμία του αλλοδαπού νομίσματος με το ευρώ κατά την τελευταία εργάσιμη ημέρα του προηγούμενου μήνα από την υποβολή της αίτησης του άρθρου 75.

v) Η ακίνητη περιουσία του αιτούντος, του συζύγου ή της συζύγου και των εξαρτώμενων μελών, συμπεριλαμβανομένης της κύριας κατοικίας του αιτούντα, να έχει συνολική αξία που δεν υπερβαίνει τις εξακόσιες χιλιάδες (600.000) ευρώ.
vi) Τα μεταφορικά μέσα του αιτούντος, που αποκτήθηκαν εντός της τελευταίας τριετίας για ιδιωτική χρήση, να έχουν συνολική αξία που δεν υπερβαίνει τις ογδόντα χιλιάδες (80.000) ευρώ.

Δεν λογίζεται ως καθυστέρηση η χορήγηση εκουσίως από τον χρηματοδοτικό φορέα ή δυνάμει νομοθετικής πρόβλεψης, αναστολής στην καταβολή της μηνιαίας δόσης.

στβ) Εφόσον πρόκειται για δάνεια που παρουσίαζαν καθυστέρηση μεγαλύτερη των ενενήντα (90) ημερών στις 29.2.2020 και δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις της περ. στα):
i) Η κατά το άρθρο 73 αξία της κύριας κατοικίας, κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης του άρθρου 75, να μην υπερβαίνει τις διακόσιες πενήντα χιλιάδες (250.000) ευρώ.

ii) Το οικογενειακό εισόδημα του αιτούντος φυσικού προσώπου, κατά το τελευταίο έτος για το οποίο υπάρχει δυνατότητα υποβολής φορολογικής δήλωσης, να μην υπερβαίνει τις δεκαεπτά χιλιάδες (17.000) ευρώ. Το ποσό του προηγούμενου εδαφίου προσαυξάνεται κατά δεκατρείς χιλιάδες (13.000) ευρώ για τον σύζυγο ή τη σύζυγο και κατά πέντε χιλιάδες (5.000) ευρώ για κάθε εξαρτώμενο μέλος και μέχρι τρία (3) εξαρτώμενα μέλη.

iii) Οι καταθέσεις και τα επενδυτικά προϊόντα του αιτούντος, του συζύγου και των εξαρτώμενων μελών, στην ημεδαπή ή την αλλοδαπή, να έχουν συνολική αξία που δεν υπερβαίνει τις είκοσι πέντε χιλιάδες (25.000) ευρώ κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης του άρθρου 75.

iv) Το σύνολο του ανεξόφλητου κεφαλαίου των επιδεκτικών για τη συνεισφορά Δημοσίου οφειλών, στο οποίο συνυπολογίζονται λογιστικοποιημένοι από τους πιστωτές τόκοι κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης του άρθρου 75, να μην υπερβαίνει τις διακόσιες πενήντα χιλιάδες (250.000) ευρώ ανά πιστωτή. Αν η οφειλή έχει συνομολογηθεί σε άλλο, πλην του ευρώ, νόμισμα, για τον καθορισμό του μέγιστου ορίου του προηγούμενου εδαφίου, λαμβάνεται υπόψη η ισοτιμία αλλοδαπού νομίσματος και ευρώ κατά την τελευταία εργάσιμη ημέρα του προηγούμενου μήνα από την υποβολή της αίτησης του άρθρου 75.

v) Η ακίνητη περιουσία του αιτούντος, του συζύγου και των εξαρτώμενων μελών, συμπεριλαμβανομένης της κύριας κατοικίας του αιτούντα, να μην υπερβαίνει τις πεντακόσιες χιλιάδες (500.000) ευρώ.

vi) Τα μεταφορικά μέσα του αιτούντος, που αποκτήθηκαν εντός της τελευταίας τριετίας για ιδιωτική χρήση, να έχουν συνολική αξία που δεν υπερβαίνει τις ογδόντα χιλιάδες (80.000) ευρώ.
στγ) Εφόσον πρόκειται για δάνεια που παρουσίαζαν καθυστέρηση μεγαλύτερη των ενενήντα (90) ημερών στις 29.2.2020 και επιπλέον έχουν καταγγελθεί μέχρι την ημερομηνία αυτή από τον χρηματοδοτικό φορέα:

i) Η κατά το άρθρο 73 αξία της κύριας κατοικίας, κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης του άρθρου 75, να μην υπερβαίνει τις διακόσιες χιλιάδες (200.000) ευρώ.

ii) Το οικογενειακό εισόδημα του αιτούντος φυσικού προσώπου, κατά το τελευταίο έτος για το οποίο υπάρχει δυνατότητα υποβολής φορολογικής δήλωσης, να μην υπερβαίνει τις δώδεκα χιλιάδες πεντακόσια (12.500) ευρώ. Το ποσό του προηγούμενου εδαφίου προσαυξάνεται κατά οκτώ χιλιάδες πεντακόσια (8.500) ευρώ για τον σύζυγο ή τη σύζυγο και κατά πέντε χιλιάδες (5.000) ευρώ για κάθε εξαρτώμενο μέλος και μέχρι τρία (3) εξαρτώμενα μέλη.

iii) Οι καταθέσεις και τα επενδυτικά προϊόντα του αιτούντος, του συζύγου και των εξαρτώμενων μελών στην ημεδαπή ή την αλλοδαπή, να έχουν συνολική αξία που δεν υπερβαίνει τις δεκαπέντε χιλιάδες (15.000) ευρώ κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης του άρθρου 75.

iv) Το σύνολο του ανεξόφλητου κεφαλαίου των επιδεκτικών για τη συνεισφορά Δημοσίου οφειλών, στο οποίο συνυπολογίζονται λογιστικοποιημένοι από τους πιστωτές τόκοι κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης του άρθρου 75, να μην υπερβαίνει τις εκατόν τριάντα χιλιάδες (130.000) ευρώ ανά πιστωτή. Αν η οφειλή έχει συνομολογηθεί σε άλλο, πλην του ευρώ, νόμισμα, για τον καθορισμό του μέγιστου ορίου του προηγούμενου εδαφίου λαμβάνεται υπόψη η ισοτιμία αλλοδαπού νομίσματος και ευρώ κατά την τελευταία εργάσιμη ημέρα του προηγούμενου μήνα από την υποβολή της αίτησης του άρθρου 75.

vii) Σε περίπτωση ύπαρξης συνοφειλέτη ή εγγυητή για τα δάνεια της παρούσας κατηγορίας, ο καθένας από αυτούς πρέπει να πληροί τα ακόλουθα κριτήρια επιλεξιμότητας: (1) Το ατομικό του εισόδημά να μην υπερβαίνει τις δώδεκα χιλιάδες πεντακόσια (12.500) ευρώ, (2) η ακίνητη περιουσία του να έχει συνολική αξία που δεν υπερβαίνει τις διακόσιες ογδόντα χιλιάδες (280.000) ευρώ, (3) να θεωρείται πληγείς, σύμφωνα με την παρ. 3.

5. Ο χαρακτηρισμός των οφειλών και η επιλεξιμότητα του αιτούντος, με βάση τις προαναφερθείσες διακρίσεις των υποπερ. στα΄, στβ΄ και στγ΄ της παρ. 4, λαμβάνει χώρα ανά πιστωτή.

6. Η μεταβίβαση των απαιτήσεων των πιστωτικών ιδρυμάτων ή η ανάθεση της διαχείρισής τους σύμφωνα με τον ν. 4354/2015 (Α΄ 176), καθώς και η τιτλοποίησή τους σύμφωνα με τον ν. 3156/2003 (Α΄ 157) ή τον ν. 4649/2019 (Α΄206) και η υποκατάσταση εγγυητή ή εν γένει συνοφειλέτη σε αυτές, δεν εμποδίζει τη ρύθμισή τους σύμφωνα με το παρόν.

7. Σε περίπτωση που η επιδεκτική συνεισφοράς του Δημοσίου οφειλή έχει υπαχθεί οριστικά στις διατάξεις του ν. 3869/2010 (A΄ 130), εφόσον εγκριθεί η συνεισφορά του παρόντος νόμου, ο οφειλέτης παραιτείται του δικαιώματος να ζητήσει συνεισφορά του Δημοσίου, σύμφωνα με τα εδάφια πέμπτο, έκτο, έβδομο και όγδοο της παρ. 2 του άρθρου 9 του ν. 3869/2010.

Οφειλέτες που έχουν υποβάλει αίτηση του άρθρου 4 του ν. 3869/2010, η οποία εκκρεμεί σε πρώτο βαθμό, χωρίς να έχει συζητηθεί, μπορούν να υποβάλουν την αίτηση του άρθρου 75. Αν οι αιτούντες ρυθμίσουν συναινετικά οποιαδήποτε από τις οφειλές που είναι επιδεκτικές για την καταβολή συνεισφοράς του Δημοσίου κατά τον παρόντα νόμο, η δίκη του ν. 3869/2010 καταργείται ως προς τις οφειλές που ρυθμίστηκαν συναινετικά.

Άρθρο 72. Ορισμοί

Για τις ανάγκες του παρόντος νόμου:
α) Ως «οφειλέτης» νοείται το φυσικό πρόσωπο που έχει χρηματικές οφειλές έναντι των χρηματοδοτικών φορέων, επιδεκτικές συνεισφοράς βάσει του παρόντος νόμου και αφορά, τόσο τον άμεσα αντισυμβαλλόμενο (πρωτοφειλέτη) σε σύμβαση με πιστωτικό ίδρυμα και άλλο χρηματοδοτικό φορέα, όσο και τους ενεχόμενους εις ολόκληρον ως συνοφειλέτες, ή εγγυητές.

β) Ως «χρηματοδοτικός φορέας» νοείται το πιστωτικό ή χρηματοδοτικό ίδρυμα, συμπεριλαμβανομένου και αυτού που τελεί υπό ειδική εκκαθάριση, καθώς και η εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις του άρθρου 1 του ν. 4354/2015, εφόσον τελεί υπό την εποπτεία της Τράπεζας της Ελλάδος ή του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού.

Πιστωτής, ο οποίος απέκτησε απαιτήσεις επιδεκτικές ρύθμισης με μεταβίβαση, σύμφωνα με το άρθρο 3 του ν. 4354/2015, συμμετέχει στη διαδικασία του παρόντος νόμου μόνο μέσω της εταιρίας διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις, στην οποία έχει ανατεθεί η διαχείριση σύμφωνα με την περ. γ΄ της παρ. 1 του άρθρου 1 του ν. 4354/2015.

Πιστωτής, ο οποίος απέκτησε απαιτήσεις επιδεκτικές ρύθμισης με τιτλοποίηση, σύμφωνα με τον ν. 3156/2003, συμμετέχει στη διαδικασία του παρόντος μόνο μέσω του προσώπου, στο οποίο έχει ανατεθεί η διαχείρισή τους, σύμφωνα με την παρ. 14 του άρθρου 10 του ν. 3156/2003.

γ) Ως «οφειλή» νοείται η οφειλή του οφειλέτη προς χρηματοδοτικό φορέα από οποιαδήποτε αιτία, για την οποία έχει παραχωρηθεί εμπράγματη εξασφάλιση στην κύρια κατοικία του οφειλέτη.
δ) Ο όρος «σύζυγος» περιλαμβάνει και τον αντισυμβαλλόμενο σε σύμφωνο συμβίωσης του ν. 4356/2015 (Α΄181) ή του ν. 3719/2008 (Α΄ 241).
ε) Ως «εξαρτώμενα μέλη» νοούνται τα πρόσωπα που ορίζονται στο άρθρο 11 του ν. 4172/2013 (Α΄ 167).

στ) Ως «οικογενειακό εισόδημα» νοείται το άθροισμα των εισοδημάτων του αιτούντος, του συζύγου του και των εξαρτώμενων μελών, μειωμένο κατά τους αναλογούντες φόρους, την ειδική εισφορά αλληλεγγύης του άρθρου 43Α του ν. 4172/2013 και το τέλος επιτηδεύματος του άρθρου 31 του ν. 3986/2011 (Α΄ 152). Στο «οικογενειακό εισόδημα» συμπεριλαμβάνονται και τα αφορολόγητα, καθώς και τα αυτοτελώς φορολογούμενα ποσά. ζ) Ως «επενδυτικά προϊόντα» νοούνται τα μέσα χρηματαγοράς κατά την παρ. 17 του άρθρου 4 του ν. 4514/2018 (Α΄ 14) και οι κινητές αξίες κατά την παρ. 44 του άρθρου 4 του ν. 4514/2018.

η) Ως «κύρια κατοικία» νοείται αυτή που δηλώνει ο αιτών στην αίτηση του άρθρου 75.

θ) Ως «μηνιαία δόση» ορίζεται η δόση εξυπηρέτησης των επιλέξιμων οφειλών, όπως καθορίζονται στη συμφωνία μεταξύ του χρηματοδοτικού φορέα και του οφειλέτη και διαβιβάζονται στην ηλεκτρονική πλατφόρμα.

ι) Ως «ηλεκτρονική πλατφόρμα» ορίζεται η ηλεκτρονική πλατφόρμα του άρθρου 74.

ια) Ως «σύμβουλος» ορίζεται το φυσικό ή νομικό πρόσωπο που επιλέγει ο οφειλέτης και αναλαμβάνει τις διαδικασίες υποστήριξης του οφειλέτη, κατά το στάδιο της αίτησης στην ηλεκτρονική πλατφόρμα και τη ρύθμιση των οφειλών. Σύμβουλος θεωρείται, ενδεικτικά, ο δικηγόρος, λογιστής – φοροτεχνικός, οικονομολόγος ή οποιαδήποτε άλλη επιστημονική ειδικότητα με γνώσεις και εμπειρία για τη διενέργεια των απαιτούμενων διαδικασιών και την επαρκή υποστήριξη του οφειλέτη στη διαδικασία.

ιβ) Ως «μεταφορικά μέσα» νοούνται τα αναφερόμενα στις περ. γ), στ) και ζ) της παρ. 1 του άρθρου 31 του ν. 4172/2013, που ευρίσκονται στην κυριότητα του αιτούντος.

Άρθρο 73. Προσδιορισμός αξίας περιουσιακών στοιχείων

1. Για να κριθεί η επιλεξιμότητα του αιτούντος σύμφωνα με το στοιχείο i των υποπερ. στα) ως στγ) της περ. στ) της παρ. 4 του άρθρου 71, ως αξία του ακινήτου που αποτελεί την κύρια κατοικία, λογίζεται η φορολογητέα αξία για τον υπολογισμό του συμπληρωματικού ενιαίου φόρου ιδιοκτησίας ακινήτων (ΕΝ.Φ.Ι.Α.), σύμφωνα με τον ν. 4223/2013 (Α΄ 287), όπως αυτή προκύπτει από την τελευταία πράξη προσδιορισμού φόρου.

2. Αν ο αιτών έχει κατ’ ιδανικό μερίδιο πλήρη ή ψιλή κυριότητα ή επικαρπία στην κύρια κατοικία του, κρίσιμη για την επιλεξιμότητά του κατά το άρθρο 71 είναι η αξία της πλήρους και αποκλειστικής κυριότητας.

3. Για να κριθεί η επιλεξιμότητα του αιτούντος σύμφωνα με το στοιχείο v των υποπερ. στα) ως στγ) της περ. στ΄ της παρ. 4 του άρθρου 71, ως αξία της συνολικής ακίνητης περιουσίας λογίζεται η φορολογητέα αξία αυτής για τον υπολογισμό του συμπληρωματικού ενιαίου φόρου ιδιοκτησίας ακινήτων (ΕΝ.Φ.Ι.Α.), σύμφωνα με τον ν. 4223/2013, όπως αυτή προκύπτει από την τελευταία πράξη προσδιορισμού φόρου, εξαιρουμένων των γηπέδων εκτός σχεδίου πόλης και οικισμού, για τα οποία δεν προσδιορίζεται αξία Ε.Ν.Φ.Ι.Α..

Η παρούσα εφαρμόζεται και για την αξιολόγηση της συνολικής περιουσίας του συνοφειλέτη ή του εγγυητή, σύμφωνα με τον αριθμό (2) του στοιχείου (vii) της υποπερ. στγ) της περ. στ) της παρ. 4 του άρθρου 71.

Άρθρο 74. Ηλεκτρονική πλατφόρμα

1. Η διαδικασία του παρόντος διεξάγεται μέσω ψηφιακής πλατφόρμας ηλεκτρονικής υποβολής και διαχείρισης αιτήσεων, η οποία αναπτύσσεται από τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων και Δημόσιας Διοίκησης (Γ.Γ.Π.Σ.Δ.Δ.), σε συνεργασία με την Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους (Ε.Γ.Δ.Ι.Χ.). Στην πλατφόρμα παρέχεται πρόσβαση μέσω της Ενιαίας Ψηφιακής Πύλης της Δημόσιας Διοίκησης (gov.gr).

2. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Ψηφιακής Διακυβέρνησης καθορίζονται οι διαδικασίες, οι προϋποθέσεις, οι προσφερόμενες λειτουργίες και εφαρμογές και οι τεχνικές λεπτομέρειες, οι οποίες αποτελούν τις λειτουργικές προδιαγραφές της ηλεκτρονικής πλατφόρμας, καθώς και κάθε άλλο ειδικότερο ζήτημα για την εφαρμογή του παρόντος.

Άρθρο 75. Υποβολή αίτησης

1. Φυσικό πρόσωπο, στο οποίο συντρέχουν οι προϋποθέσεις επιλεξιμότητας του άρθρου 71, μπορεί να υποβάλει αίτηση για τη χορήγηση συνεισφοράς δημοσίου στην αποπληρωμή των δανειακών του υποχρεώσεων, εντός αποσβεστικής προθεσμίας, από την έναρξη ισχύος του παρόντος έως και τις 30 Σεπτεμβρίου 2020. Σε περίπτωση περισσότερων συγκύριων επί της κύριας κατοικίας, αρκεί να υποβληθεί αίτηση από έναν από αυτούς.

2. Απαγορεύεται η υποβολή δεύτερης αίτησης από το ίδιο φυσικό πρόσωπο.

3. Η αίτηση υποβάλλεται ηλεκτρονικά.

Η είσοδος του χρήστη στην πλατφόρμα διενεργείται με την αυθεντικοποίησή του μέσω των κωδικών/διαπιστευτηρίων της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων Δημόσιας Διοίκησης (Γ.Γ.Π.Σ.Δ.Δ.) του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Κατά την υποβολή της αίτησης αντλούνται τα ακόλουθα στοιχεία μέσω διαλειτουργικότητας:

α) Πλήρη στοιχεία του αιτούντος και ειδικότερα το ονοματεπώνυμο, το πατρώνυμο, ο Αριθμός Φορολογικού Μητρώου, ο Αριθμός Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης και οι Κωδικοί Αριθμοί Δραστηριότητας, αν είναι επιτηδευματίας.

β) Πλήρη στοιχεία του συζύγου και των εξαρτώμενων μελών του και ειδικότερα το ονοματεπώνυμο, το πατρώνυμο, ο Αριθμός Φορολογικού Μητρώου, ο Αριθμός Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης και οι Κωδικοί Αριθμοί Δραστηριότητας, αν είναι επιτηδευματίες.

4. Ο αιτών συμπληρώνει το τηλέφωνο, τη διεύθυνση ηλεκτρονικής αλληλογραφίας του, τις οικογενειακές καταθέσεις σε χώρες εκτός Ελλάδος, και επιβεβαιώνει τα στοιχεία της κύριας κατοικίας του, ενώ παράλληλα υποβάλλει και τις ακόλουθες υπεύθυνες δηλώσεις:

α) Ότι συντρέχουν στο πρόσωπό του οι προϋποθέσεις επιλεξιμότητας των παρ. 2 ως 4 του άρθρου 71.

β) Ότι παρέχει άδεια στους χρηματοδοτικούς φορείς για πρόσβαση, επεξεργασία και διασταύρωση των δεδομένων που περιλαμβάνονται στην αίτηση, όσο και άλλων δεδομένων του που βρίσκονται στην κατοχή τους, για τους σκοπούς του παρόντος.

γ) Υπεύθυνη δήλωση αναφορικά με τις ενισχύσεις ήσσονος σημασίας, σε περίπτωση που ο αιτών είναι ελεύθερος επαγγελματίας ή φυσικό πρόσωπο που ασκεί ατομική επιχειρηματική δραστηριότητα.

5. Η αίτηση συνυπογράφεται από τον σύζυγο και από τα εξαρτώμενα μέλη του αιτούντος ή τους νομίμους αντιπροσώπους τους, καθώς και από τον συνοφειλέτη ή τον εγγυητή, στην περίπτωση ύπαρξης δανείων της υποπερ. στγ) της περ. στ) της παρ. 4 του άρθρου 71. Σε περίπτωση διακοπής της έγγαμης συμβίωσης, δεν απαιτείται η συνυπογραφή της αίτησης από τον σύζυγο. Για τα κριτήρια επιλεξιμότητας του άρθρου 71 λαμβάνεται υπόψη το ατομικό εισόδημα του αιτούντος, προσαυξημένο σύμφωνα με τα ποσά που προβλέπονται για τα εξαρτώμενα μέλη, που έχει στην επιμέλειά του ο αιτών.

Η διακοπή της έγγαμης συμβίωσης πρέπει να έχει δηλωθεί στη Φορολογική Διοίκηση πριν από την υποβολή της σχετικής αίτησης.

6. Η υποβολή της αίτησης του παρόντος συνεπάγεται αυτοδίκαια την άρση του απορρήτου των τραπεζικών καταθέσεων του άρθρου 1 του ν.δ. 1059/1971 (Α΄ 270) και του φορολογικού απορρήτου του άρθρου 17 του ν. 4174/2013 (Α΄ 170) για τον έλεγχο της πλήρωσης των κριτηρίων επιλεξιμότητας του άρθρου 71 για τον αιτούντα, τον σύζυγο, τα εξαρτώμενα μέλη και τον συνοφειλέτη ή εγγυητή, της υποπερ. στγ) της περ. στ) της παρ. 4 του άρθρου 71.

7. Ανακτώνται αυτόματα από τη βάση δεδομένων της φορολογικής διοίκησης για τον αιτούντα, το σύζυγο, και τα εξαρτώμενα μέλη, κατά περίπτωση, τα ακόλουθα στοιχεία:

α) δήλωση εισοδήματος φυσικών προσώπων,
β) πράξη διοικητικού προσδιορισμού του ΕΝ.Φ.Ι.Α. του τελευταίου φορολογικού έτους,

γ) πράξη διοικητικού προσδιορισμού του φόρου εισοδήματος του τελευταίου φορολογικού έτους.
Τα έγγραφα της παρούσας παραγράφου αντλούνται αυτόματα, εκκινώντας από την τελευταία διαθέσιμη έκδοσή τους, εφόσον δεν έχει παρέλθει η αντίστοιχη προθεσμία υποβολής τους βάσει της κείμενης νομοθεσίας. Μετά την παρέλευση των προβλεπόμενων προθεσμιών, η αυτόματη άντληση των εγγράφων, εκκινεί από την τελευταία έκδοση, για την οποία υπάρχει υποχρέωση υποβολής.

8. Με την ολοκλήρωση της ανάκτησης των δεδομένων της παρ. 7, η αίτηση διαβιβάζεται ηλεκτρονικά στους χρηματοδοτικούς φορείς, από τους οποίους ανακτώνται αυτόματα τα εξής:

α) στοιχεία αναφορικά με τις απαιτήσεις προς χρηματοδοτικούς φορείς, οι οποίες είναι επιδεκτικές συνεισφοράς κατά το άρθρο 71, το οφειλόμενο ποσό ανά φορέα και την ημερομηνία καθορισμού του ύψους της οφειλής,

β) στοιχεία αναφορικά με την εξυπηρέτηση ή μη των δανειακών υποχρεώσεων στις 29.2.2020, και σε περίπτωση δανείου που ήταν σε καθυστέρηση μεγαλύτερη των ενενήντα (90) ημερών, την καταγγελία της δανειακής σύμβασης,

γ) στοιχεία αναφορικά με καταθέσεις και τα επενδυτικά προϊόντα του τηρούνται στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, καθώς και την εκτιμώμενη αξία τους,
δ) τα στοιχεία βαρών και λοιπών εξασφαλίσεων επί της κύριας κατοικίας του αιτούντος που βρίσκονται στη διάθεσή τους.

9. Η αίτηση υπέχει θέση υπεύθυνης δήλωσης του αιτούντα και των συνυπογραφόντων, συζύγου και εξαρτώμενων μελών, για την ακρίβεια και την πληρότητα του περιεχομένου και των υποβληθέντων εγγράφων.

10. Αν αποδειχθεί στη συνέχεια με δημόσια έγγραφα ότι η υπεύθυνη δήλωση της παρ. 9 είναι ψευδής και εφόσον η ανακρίβεια επιδρά στην επιλεξιμότητα του αιτούντος, η συνεισφορά θεωρείται αυτοδικαίως άκυρη, ο οφειλέτης εκπίπτει αυτής για το μέλλον και τα καταβληθέντα ποσά επιστρέφονται, σύμφωνα με το άρθρο 81.

11. Η υποβολή της αίτησης διακόπτει τη διαδικασία του Κώδικα Δεοντολογίας Τραπεζών, που προβλέπεται στην παρ. 2 του άρθρου 1 του ν. 4224/2013 (Α΄ 288), ως προς τις επιδεκτικές για συνεισφορά οφειλές. Αν για οποιονδήποτε λόγο η διαδικασία του παρόντος κεφαλαίου δεν τελεσφορήσει, δεν απαιτείται συνέχιση της διαδικασίας επίλυσης καθυστερήσεων του Κώδικα Δεοντολογίας.

12. Εάν ο οφειλέτης έχει περιλάβει στην αίτησή του δήλωση, ότι για τη σύνταξή της συνέπραξε σύμβουλος και δηλώσει τα στοιχεία του στην πλατφόρμα, ο τελευταίος εφόσον προβεί στην οριστική υποβολή της αίτησης, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στο παρόν άρθρο, δικαιούται αμοιβής ύψους διακοσίων πενήντα (250) ευρώ ανά χρηματοδοτικό φορέα, στον οποίο υφίστανται επιλέξιμες προς συνεισφορά οφειλές, συμπεριλαμβανομένου Φ.Π.Α.. Η αμοιβή αυτή καταβάλλεται από τον χρηματοδοτικό φορέα, χωρίς παρακράτηση φόρου, ως εξής:

α) Στην περίπτωση των δανείων των περ. α) και β) της παρ. 3 του άρθρου 76, η κατά τα ανωτέρω αμοιβή του συμβούλου καταβάλλεται κατά τον χρόνο της αποστολής στην ηλεκτρονική πλατφόρμα του ποσού των μηνιαίων δόσεων από τον χρηματοδοτικό φορέα,

β) στην περίπτωση των δανείων της περ. γ) της παρ. 3 του άρθρου 76, η αμοιβή της παρούσας καταβάλλεται είτε κατά τον χρόνο που θα επιτευχθεί η αναδιάρθρωση, είτε το αργότερο μετά την παρέλευση της προθεσμίας της παρ. 4 του άρθρου 76, ανεξαρτήτως εάν θα επιτευχθεί αναδιάρθρωση.

Η αμοιβή καταβάλλεται έναντι νομίμου παραστατικού, το οποίο εκδίδεται στο όνομα του οφειλέτη, επιβαρύνει τον οφειλέτη και είτε καταλογίζεται στο ανεξόφλητο υπόλοιπο του προς ρύθμιση δανείου είτε καταλογίζεται ως έξοδο που βαρύνει την επιλέξιμη για συνεισφορά οφειλή. Έξοδα πίστωσης του λογαριασμού του συμβούλου από τον χρηματοδοτικό φορέα, βαρύνουν τον σύμβουλο. Υπόχρεος για την καταβολή του φόρου είναι ο σύμβουλος.

13. Με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών μπορεί να τροποποιείται το περιεχόμενο της αίτησης του παρόντος άρθρου.

Άρθρο 76. Έγκριση αίτησης

1. Με την ολοκλήρωση ανάκτησης των στοιχείων των παρ. 3, 4 και 7 και την υποβολή των δηλώσεων της παρ. 4 του άρθρου 75 από τον αιτούντα, η αίτηση θεωρείται υποβληθείσα. Ακολουθεί η διαδικασία για την ανάκτηση των δεδομένων της παρ. 8 του άρθρου 75. Εάν, κατά την ανάκτηση των δεδομένων αυτών, διαπιστωθεί ότι ο αιτών δεν πληροί ένα ή περισσότερα κριτήρια επιλεξιμότητας του άρθρου 71, η ηλεκτρονική πλατφόρμα αποστέλλει ηλεκτρονικά ειδοποίηση στον αιτούντα. Με την αποστολή της, η διαδικασία περατώνεται και η αίτηση θεωρείται απορριφθείσα.

2. Σε κάθε άλλη περίπτωση, ελέγχεται η επιλεξιμότητα του οφειλέτη βάσει των οφειλών έναντι των χρηματοδοτικών φορέων. Σε περίπτωση που υφίσταται έστω και μία καταγγελμένη οφειλή στον χρηματοδοτικό φορέα, ανεξαρτήτως ποσού, τα κριτήρια επιλεξιμότητας του αιτούντος έναντι του συγκεκριμένου χρηματοδοτικού φορέα κρίνονται με βάση τα αναφερόμενα της υποπερ. στγ) της περ. στ) της παρ. 4 του άρθρου 71. Σε περίπτωση μη ύπαρξης καταγγελμένης οφειλής, τα κριτήρια επιλεξιμότητας του οφειλέτη κρίνονται με βάση την κατηγοριοποίηση της οφειλής που παρουσιάζει το μεγαλύτερο υπόλοιπο.

3. Εφόσον διαπιστωθεί ότι η αίτηση πληροί όλα τα κατά περίπτωση οριζόμενα κριτήρια επιλεξιμότητας, σύμφωνα με το άρθρο 71, αποστέλλεται στον οφειλέτη και τον χρηματοδοτικό φορέα ενημέρωση ότι ο αιτών είναι καταρχήν επιλέξιμος για συνεισφορά δημοσίου. Στη συνέχεια, οι χρηματοδοτικοί φορείς διαβιβάζουν κατά περίπτωση την ακόλουθη ενημέρωση:

α) Εφόσον η επιλέξιμη οφειλή είναι εξυπηρετούμενη, ο χρηματοδοτικός φορέας αποστέλλει στην ηλεκτρονική πλατφόρμα, εντός δεκαπέντε (15) το αργότερο ημερών από τη διαπίστωση της καταρχήν επιλεξιμότητας του αιτούντος, το ποσό της μηνιαίας δόσης, ούτως ώστε να δρομολογηθεί η έναρξη καταβολής της συνεισφοράς του Δημοσίου, εκτός εάν συντρέχει η περίπτωση της παρ. 7, οπότε ο χρηματοδοτικός φορέας αποστέλλει το ποσό της μηνιαίας δόσης εντός δεκαπέντε (15) ημερών από τη λήξη της χορηγηθείσας αναστολής.

β) Εφόσον η επιλέξιμη οφειλή είναι μη εξυπηρετούμενη για χρονικό διάστημα μικρότερο των ενενήντα (90) ημερών, ο αιτών προβαίνει εντός δεκαπέντε (15) το αργότερο ημερών από τη διαπίστωση της καταρχήν επιλεξιμότητας του στην καταβολή των δόσεων που ευρίσκονται σε καθυστέρηση, άλλως αυτές κεφαλαιοποιούνται από τον χρηματοδοτικό φορέα και βαρύνουν το υπόλοιπο της οφειλής. Μετά την πάροδο της προθεσμίας της παρούσας, ο χρηματοδοτικός φορέας αποστέλλει εντός δεκαπέντε (15) ημερών το ποσό της μηνιαίας δόσης αυτής, για να ξεκινήσει η καταβολή της συνεισφοράς του Δημοσίου.

γ) Εφόσον η επιλέξιμη οφειλή είναι μη εξυπηρετούμενη για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από ενενήντα (90) ημέρες ή η σχετική σύμβαση έχει καταγγελθεί, για να εκκινήσει η διαδικασία καταβολής της συνεισφοράς του Δημοσίου, λαμβάνει χώρα αναδιάρθρωση της επιλέξιμης οφειλής, έπειτα από συμφωνία του οφειλέτη με τον χρηματοδοτικό φορέα.

Για τον λόγο αυτό, ο χρηματοδοτικός φορέας καλεί τον οφειλέτη αμελλητί, προκειμένου να συμφωνήσουν μία αμοιβαία αποδεκτή και βιώσιμη για τον οφειλέτη αναδιάρθρωση, η οποία θα πρέπει να είναι μακροπρόθεσμη και σύμφωνη με τις κατευθυντήριες γραμμές της Ευρωπαϊκής Αρχής Τραπεζών, όπου αυτές είναι εφαρμοστέες. Ο οφειλέτης οφείλει να προσκομίσει τα δικαιολογητικά και τα έγγραφα που θα του ζητήσει ο χρηματοδοτικός φορέας εντός δεκαπέντε (15) ημερών. Εφόσον ο χρηματοδοτικός φορέας προτείνει συμφωνία αναδιάρθρωσης, ο οφειλέτης οφείλει να την αποδεχθεί ή να την απορρίψει εντός δεκαπέντε (15) ημερών από την πρόταση.

Η διαδικασία αναδιάρθρωσης πρέπει να έχει ολοκληρωθεί το αργότερο εντός της προθεσμίας της παρ. 4. Εφόσον τα μέρη συμφωνήσουν στην αναδιάρθρωση, ο χρηματοδοτικός φορέας αποστέλλει σχετική ενημέρωση στην ηλεκτρονική πλατφόρμα και δηλώνει ότι η αναδιάρθρωση κρίνεται βιώσιμη και σύμφωνη με τα οικονομικά δεδομένα του οφειλέτη κατά τον χρόνο υπογραφής της σύμβασης αναδιάρθρωσης.

Η υπογραφή του οφειλέτη στη σύμβαση αναδιάρθρωσης συνεπάγεται την από μέρους του αποδοχή της βιωσιμότητάς της. Μετά την ενημέρωση της συμφωνίας για τη βιωσιμότητα της αναδιάρθρωσης , ο χρηματοδοτικός φορέας αποστέλλει στην ηλεκτρονική πλατφόρμα το ποσό της μηνιαίας δόσης, για να ξεκινήσει η καταβολή της συνεισφοράς του Δημοσίου. Σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμφωνία αναδιάρθρωσης ή σε περίπτωση που δεν υποβληθεί η δήλωση περί βιωσιμότητας μαζί με τη δήλωση περί επίτευξης συμφωνίας αναδιάρθρωσης, η διαδικασία διακόπτεται και η αίτηση θεωρείται απορριφθείσα.

4. Η διαδικασία του παρόντος ολοκληρώνεται ως τις 31.12.2020 το αργότερο. Στην περ. γ) της παρ. 3, η συμφωνία αναδιάρθρωσης εναπόκειται στην ελεύθερη βούληση των μερών και στη σύμπτωση δηλώσεων βουλήσεως των δύο.

5. Σε περίπτωση ύπαρξης περισσότερων επιδεκτικών συνεισφοράς οφειλών, αποστέλλεται από τον χρηματοδοτικό φορέα η πληροφόρηση για καθεμία από αυτές. Δεδομένου ότι η συνεισφορά εγκρίνεται για το σύνολο των οφειλών ανά χρηματοδοτικό φορέα, για να ξεκινήσει η καταβολή της συνεισφοράς, πρέπει να ρυθμιστούν ή να εξυπηρετηθούν οι μη εξυπηρετούμενες οφειλές σε κάθε έναν από τους χρηματοδοτικούς φορείς χωριστά.

6. Για κάθε επιλέξιμη οφειλή, μία μόνο συνεισφορά μπορεί να καταβληθεί, ακόμη και αν για την ίδια οφειλή κατατεθούν περισσότερες από μία αιτήσεις από διαφορετικούς επιλέξιμους οφειλέτες.

7. Σε περίπτωση που σε επιλέξιμο οφειλέτη έχει ήδη χορηγηθεί αναστολή δόσεων σε οφειλές, σύμφωνα με το άρθρο πέμπτο και έβδομο της από 30.3.2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (Α΄ 75), όπως κυρώθηκε με τον ν. 4684/2020 (Α΄ 86), για τις οποίες εγκρίνεται η συνεισφορά σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος, μπορεί, κατ’ επιλογή του οφειλέτη, είτε να διακοπεί η αναστολή και να εκκινήσει η καταβολή συνεισφοράς, είτε να εκκινήσει η καταβολή της συνεισφοράς μετά την ολοκλήρωση της χορηγηθείσας αναστολής.

Δεν μπορεί να χορηγηθεί επιπλέον επιμήκυνση της ήδη χορηγηθείσας αναστολής σε επιλέξιμη οφειλή, μετά τη διαπίστωση της επιλεξιμότητας της οφειλής. Σε κάθε περίπτωση, η συνεισφορά δεν μπορεί να χορηγηθεί για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των εννέα (9) μηνών από τις 31.12.2020.

Άρθρο 77. Διαδικασία καταβολής συνεισφοράς του δημοσίου

1. Με την ολοκλήρωση της διαδικασίας σύμφωνα με το άρθρο 76, η έγκριση καταβολής της συνεισφοράς γνωστοποιείται στα αρμόδια όργανα, προκειμένου να εκκινήσει η καταβολή. Για την έγκριση και καταβολή της συνεισφοράς δεν απαιτείται φορολογική ή ασφαλιστική ενημερότητα του οφειλέτη.

2. Η συνεισφορά του Δημοσίου καταβάλλεται στους ειδικούς και ακατάσχετους λογαριασμούς εξυπηρέτησης των οφειλών που έχουν αποσταλεί στην ηλεκτρονική πλατφόρμα. Η συνεισφορά δεν κατάσχεται ούτε συμψηφίζεται. Οι λογαριασμοί πιστώνονται μόνο από το δημόσιο με το ποσό της συνεισφοράς και χρεώνονται μόνο για την πίστωση του λογαριασμού του δανείου. Η καταβολή της συνεισφοράς του Δημοσίου γίνεται σε μηνιαία βάση.

3. Σε περίπτωση ύπαρξης περισσοτέρων επιλέξιμων οφειλών για συνεισφορά του Δημοσίου, θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί επιτυχώς η διαδικασία του άρθρου 76 για το σύνολο των οφειλών, προκειμένου να ξεκινήσει η καταβολή της συνεισφοράς.

4. Ακόμα και μετά την έναρξη καταβολής της συνεισφοράς του Δημοσίου, το Δημόσιο προβαίνει σε τακτικούς ή έκτακτους ελέγχους επί των αιτήσεων, προκειμένου να διαπιστώσει ότι οι οφειλές επί των οποίων καταβάλλεται η συνεισφορά είναι επιλέξιμες και ότι οι δικαιούχοι πληρούν το σύνολο των κατά περίπτωση τιθέμενων προϋποθέσεων κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης. Σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι η συνεισφορά καταβλήθηκε χωρίς να συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις, εφαρμόζεται η διαδικασία του άρθρου 80.

5. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων καθορίζονται η διαδικασία πληρωμής της συνεισφοράς του Δημοσίου, το όργανο που είναι αρμόδιο να αποφασίζει, καθώς και κάθε άλλο ειδικότερο θέμα σχετικά με τη συνεισφορά του Δημοσίου. Η απόφαση της παρούσας πρέπει να συμμορφώνεται προς την ευρωπαϊκή νομοθεσία περί κρατικών ενισχύσεων.

Άρθρο 78. Ύψος συνεισφοράς του δημοσίου – Χρονικό διάστημα καταβολής

1. Η συνεισφορά του Δημοσίου ανέρχεται στα κατά περίπτωση αναφερόμενα ποσοστά και, με την επιφύλαξη της μη υπέρβασης των ορίων του εφαρμοστέου κατά περίπτωση Κανονισμού για ενισχύσεις ήσσονος σημασίας, αναφορικά με επιχειρηματικές οφειλές φυσικών ή νομικών προσώπων που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα, καταβάλλεται ως εξής:

α) Για τα δάνεια της υποπερ. στα) της περ. στ) της παρ. 4 του άρθρου 71:

αα) Για τους πρώτους τρείς (3) μήνες από την ημερομηνία ενημέρωσης της ηλεκτρονικής πλατφόρμας από τον χρηματοδοτικό φορέα, σύμφωνα με την περ. α) ή την περ. β) της παρ. 2 του άρθρου 76, η συνεισφορά του Δημοσίου ανέρχεται σε ποσοστό ενενήντα τοις εκατό (90%) επί της μηνιαίας δόσης.

αβ) Για τους επόμενους τρείς (3) μήνες, η συνεισφορά του Δημοσίου ανέρχεται σε ποσοστό ογδόντα τοις εκατό (80%) επί της μηνιαίας δόσης.

αγ) Για τους τελευταίους τρεις (3) μήνες, η συνεισφορά του Δημοσίου ανέρχεται σε ποσοστό εβδομήντα τοις εκατό (70%) επί της μηνιαίας δόσης.
Σε κάθε περίπτωση, η μηνιαία συνεισφορά για τα δάνεια της περ. α) δεν μπορεί να υπερβεί το ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ ανά επιλέξιμη οφειλή.

β) Για τα δάνεια της υποπερ. στβ) της περ. στ) της παρ. 4 του άρθρου 71:

βα) Για τους πρώτους τρείς (3) μήνες από την ημερομηνία ενημέρωσης της ηλεκτρονικής πλατφόρμας από τον χρηματοδοτικό φορέα, σύμφωνα με την περ. γ) της παρ. 2 του άρθρου 76, η συνεισφορά του Δημοσίου ανέρχεται σε ποσοστό ογδόντα τοις εκατό (80%) επί της μηνιαίας δόσης.

ββ) Για τους επόμενους τρείς (3) μήνες, η συνεισφορά του Δημοσίου ανέρχεται σε ποσοστό εβδομήντα τοις εκατό (70%) επί της μηνιαίας δόσης.

βγ) Για τους τελευταίους τρεις (3) μήνες, η συνεισφορά του Δημοσίου ανέρχεται σε ποσοστό εξήντα τοις εκατό (60%) επί της μηνιαίας δόσης.

Σε κάθε περίπτωση, η μηνιαία συνεισφορά για τα δάνεια της περ. β΄ δεν μπορεί να υπερβεί το ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ ανά επιλέξιμη οφειλή.
γ) Για τα δάνεια της υποπερ. στγ΄ της περ. στ΄ της παρ. 4 του άρθρου 71:

γα) Για τους πρώτους τρείς (3) μήνες από την ημερομηνία ενημέρωσης της ηλεκτρονικής πλατφόρμας από τον χρηματοδοτικό φορέα, σύμφωνα με την περ. γ’ της παρ. 2 του άρθρου 76, η συνεισφορά του Δημοσίου ανέρχεται σε ποσοστό εξήντα τοις εκατό (60%) επί της μηνιαίας δόσης.

γβ) Για τους επόμενους τρείς (3) μήνες, η συνεισφορά του Δημοσίου ανέρχεται σε ποσοστό πενήντα τοις εκατό (50%) επί της μηνιαίας δόσης.

γγ) Για τους τελευταίους τρεις (3) μήνες, η συνεισφορά Δημοσίου ανέρχεται σε ποσοστό τριάντα τοις εκατό (30%) επί της μηνιαίας δόσης.
Σε κάθε περίπτωση, η μηνιαία συνεισφορά για τα δάνεια της περ. γ) της παρούσας δεν μπορεί να ξεπεράσει το ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ ανά επιλέξιμη οφειλή.

2. Για δάνεια των οποίων η συμφωνηθείσα δόση δεν είναι καταβλητέα σε μηνιαία βάση, η συνεισφορά του Δημοσίου καλύπτει εννέα (9) μήνες από την έγκρισή της σύμφωνα με το άρθρο 76 και καταβάλλεται κατά τον χρόνο που η δόση είναι απαιτητή από τον χρηματοδοτικό φορέα.

Στην περίπτωση αυτή, η καταβλητέα δόση ανάγεται σε μηνιαία βάση, ώστε να υπολογιστούν τα ποσοστά και το ανώτατο ποσό της παρ. 1 και η συνεισφορά του Δημοσίου καταβάλλεται κατά τον χρόνο που είναι απαιτητή η δόση, μπορεί να καλύπτει περισσότερους μήνες και μπορεί να διαφοροποιείται κατά τη διάρκεια της συνεισφοράς. Σε κάθε περίπτωση, για τα δάνεια της παρούσας, το σύνολο του ανεξόφλητου κεφαλαίου των επιδεκτικών για τη συνεισφορά δημοσίου οφειλών, στο οποίο συνυπολογίζονται λογιστικοποιημένοι τόκοι, δεν υπερβαίνει τα όρια της παρ. 4 του άρθρου 71, ανά κατηγορία δανείων και ανά πιστωτή.

Άρθρο 79. Υποχρεώσεις οφειλέτη

1. Κατά τη διάρκεια της καταβολής της συνεισφοράς του Δημοσίου, ο οφειλέτης έχει τις ακόλουθες υποχρεώσεις:

α) Καταβάλλει εμπρόθεσμα το ποσό της οφειλής που βαρύνει τον ίδιο. Εμπρόθεσμη θεωρείται η καταβολή που πραγματοποιείται το αργότερο κατά την καταληκτική ημερομηνία που έχει ορίσει ο χρηματοδοτικός φορέας. Δεν μπορεί να θεωρηθεί μη εμπρόθεσμη καταβολή, η καταβολή συνολικού ποσού έως εκατόν πενήντα (150) ευρώ.

β) Παρέχει πρόσβαση στα στοιχεία από τα οποία αποδεικνύεται η επιλεξιμότητά του και παρέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες που ζητούνται από το Δημόσιο κατά τον εκ των υστέρων έλεγχο των στοιχείων της αίτησής του.

2. α) Μετά την ολοκλήρωση της καταβολής της συνεισφοράς του Δημοσίου, ο οφειλέτης καταβάλλει τις δόσεις της οφειλής του προσηκόντως, κατά τον χρόνο που είναι καταβλητέες, καθ’ όλη τη διάρκεια παρακολούθησης, όπως καθορίζεται στην περ. β), μετά την λήξη της επιδότησης. Δεν μπορεί να θεωρηθεί μη προσήκουσα καταβολή η μη καταβολή συνολικού ποσού έως εκατόν πενήντα (150) ευρώ.

β) Το χρονικό διάστημα της διάρκειας παρακολούθησης ανά κατηγορία έχει ως εξής:

βα) Για τα δάνεια της υποπερ. στα) της περ. στ) της παρ. 4 του άρθρου 71, το χρονικό διάστημα παρακολούθησης είναι έξι (6) μήνες.

ββ) Για τα δάνεια της υποπερ. στβ) της περ. στ) της παρ. 4 του άρθρου 71, το χρονικό διάστημα παρακολούθησης είναι δώδεκα (12) μήνες.
βγ) Για τα δάνεια της υποπερ. στγ) της περ. στ) της παρ. 4 του άρθρου 71, το χρονικό διάστημα παρακολούθησης είναι δέκα οκτώ (18) μήνες.
βδ) Για δάνεια των οποίων η δόση δεν είναι σε μηνιαία βάση, σε οποιαδήποτε κατηγορία της παρ. 1 του άρθρου 71 και αν ανήκουν, το χρονικό διάστημα παρακολούθησης είναι δώδεκα (12) μήνες.

3. Σε περίπτωση μη τήρησης των υποχρεώσεων των παρ. 1 και 2, ο οφειλέτης εκπίπτει από τη συνεισφορά του Δημοσίου, η συνεισφορά διακόπτεται για το μέλλον και ποσά που έχουν καταβληθεί αναζητούνται από τον οφειλέτη, σύμφωνα με τα άρθρα 80 και 81. Ειδικά στην περίπτωση της παρ. 2, η έκπτωση επέρχεται αναδρομικά και το ποσό της συνεισφοράς αναζητείται στο σύνολό του.

Άρθρο 80. Διακοπή καταβολής συνεισφοράς δημοσίου

Η συνεισφορά του Δημοσίου διακόπτεται στις ακόλουθες περιπτώσεις:
α) Σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι η αίτηση έχει εγκριθεί χωρίς να πληρούνται οι προϋποθέσεις επιλεξιμότητας.
β) Σε περίπτωση θανάτου του αιτούντος.

γ) Σε περίπτωση κατά την οποία, κατόπιν τριών (3) διαδοχικών εντολών πίστωσης, δεν έχει καταστεί δυνατόν να πιστωθεί η συνεισφορά του Δημοσίου σε έναν τουλάχιστον τραπεζικό λογαριασμό.

δ) Σε περίπτωση που, κατόπιν του επανελέγχου, διαπιστωθεί ότι ο οφειλέτης δεν πληροί τις προϋποθέσεις χορήγησης της συνεισφοράς του Δημοσίου.

ε) Σε περίπτωση που ο οφειλέτης καθυστερήσει την καταβολή του ποσού που βαρύνει τον ίδιο, σύμφωνα με την περ. α) της παρ. 1 του άρθρου 79. Αν ο δικαιούχος δεν καταβάλει εγκαίρως το ποσό που βαρύνει τον ίδιο, ο θιγόμενος πιστωτής ενημερώνει την ηλεκτρονική πλατφόρμα, το αργότερο μέσα σε τριάντα (30) εργάσιμες ημέρες, από την ημερομηνία κατά την οποία ο οφειλέτης καθυστέρησε την καταβολή του μέρους της οφειλής που βαρύνει τον ίδιο.

Αν ο πιστωτής παραλείψει την ενημέρωση του προηγούμενου εδαφίου, υποχρεούται να επιστρέψει στο Δημόσιο τα ποσά που αυτό κατέβαλε από τον χρόνο κατά τον οποίο ο πιστωτής όφειλε να είχε ενημερώσει το Δημόσιο.

στ) Σε περίπτωση μη τήρησης των υποχρεώσεων του οφειλέτη, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στο άρθρο 79.
ζ) Σε περίπτωση που αποδειχθεί με δημόσια έγγραφα ότι η αίτηση υπαγωγής είναι ψευδής και η ανακρίβεια επιδρά στην επιλεξιμότητα του αιτούντος.

Άρθρο 81. Αχρεωστήτως καταβληθέντα – Αναδρομικότητα πληρωμών

1. Σε περίπτωση έκπτωσης του οφειλέτη από τη συνεισφορά του Δημοσίου, σύμφωνα με το άρθρο 79, τα καταβληθέντα ποσά της συνεισφοράς αναζητούνται, καταλογίζονται στον οφειλέτη και επιστρέφονται εντόκως με επιτόκιο δύο τοις εκατό (2%) από τον χρόνο καταβολής τους.

Αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις της περ. ζ) του άρθρου 80, επιστρέφονται εντόκως με επιτόκιο πέντε τοις εκατό (5%) από τον χρόνο καταβολής τους. Για την ανάκτηση των ποσών εφαρμόζονται όσα προβλέπονται στις παρ. 1 έως 6 του άρθρου 45 του ν. 4520/2018 (Α΄ 30). Σε περίπτωση μη οικειοθελούς επιστροφής τους, τα ποσά αυτά αναζητούνται σύμφωνα με τις διατάξεις του ν.δ. 356/1974 (Α΄ 90).

2. Ειδικά για την περίπτωση μη τήρησης των προϋποθέσεων των κανονισμών ήσσονος σημασίας για τα επιχειρηματικά δάνεια, επιβάλλονται τόκοι για την επιστροφή των καταβληθέντων ποσών από την ημερομηνία καταβολής τους και έως την επιστροφή τους, με βάση το επιτόκιο αναφοράς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπως αυτό καθορίζεται σύμφωνα με την Ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με την αναθεώρηση της μεθόδου καθορισμού των επιτοκίων αναφοράς και προεξόφλησης (2008/C 14/06), εκτός αν συντρέχουν παράλληλα οι προϋποθέσεις της περ. ζ) του άρθρου 80, οπότε και εφαρμόζεται επιτόκιο πέντε τοις εκατό (5%), σύμφωνα με την παρ. 1.

3. Υπό την επιφύλαξη αυστηρότερων ποινών, που προβλέπονται στην κείμενη ποινική νομοθεσία, σε περίπτωση δήλωσης από τον αιτούντα ψευδών στοιχείων ή απόκρυψης αληθινών στην αίτηση υπαγωγής, με σκοπό την υπαγωγή του στον παρόντα νόμο, ενώ δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 71 αυτού, καθώς και τον προσπορισμό περιουσιακού οφέλους από τη συνεισφορά του Δημοσίου, εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 22 του ν. 1599/1986 (75 Α΄). Σε κάθε περίπτωση, μετά από αυτεπάγγελτη ή κατόπιν αναφοράς έρευνα, τα σχετικά στοιχεία παραπέμπονται στον αρμόδιο εισαγγελέα για την εξέταση των ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών των υπευθύνων.

Άρθρο 82. Παροχή στοιχείων

Το Δημόσιο, συμπεριλαμβανομένης της φορολογικής διοίκησης και των φορέων κοινωνικής ασφάλισης, καθώς και οι χρηματοδοτικοί φορείς, παρέχουν στην ηλεκτρονική πλατφόρμα του άρθρου 74 όλα τα στοιχεία του παρόντος νόμου, από τα οποία προκύπτει η επιλεξιμότητα του οφειλέτη, καθώς και οι επιδεκτικές συνεισφοράς οφειλές.

Άρθρο 83. Διενέργεια ελέγχων

Κατά τη διάρκεια καταβολής της συνεισφοράς του Δημοσίου, καθώς και κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης της τήρησης των υποχρεώσεων του οφειλέτη, σύμφωνα με το άρθρο 79, τα δεδομένα της αίτησής του, από τα οποία προκύπτει η επιλεξιμότητά του και η τήρηση των υποχρεώσεών του, μπορούν να διαβιβάζονται σε αρμόδιες υπηρεσίες του δημοσίου τομέα, προκειμένου να διενεργούνται έλεγχοι αναφορικά με την τήρηση των προϋποθέσεων και των υποχρεώσεων στο πλαίσιο του παρόντος.

Επικοινωνήστε μαζί μας

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία για και τις προϋποθέσεις που έχει Η αίτηση για επιδότηση δανείου πρώτης κατοικίας λόγω covid – 19 ή για εξεύρεση εναλλακτικού τρόπου ρύθμισης των οφειλών σας, μπορείτε να απευθύνεστε στα δικηγορικό μας γραφεία στα παρακάτω τηλέφωνα.

Θεσσαλονίκη: 2310 500 442

Περαία Θεσσαλονίκης: 2392 181 200

Αθήνα: 210 9585365

(Ώρες επικοινωνίας Δευτέρα – Παρασκευή: 09:30-14:30 & 18:00-20:00 – εκτός απογεύματος Τετάρτης)

Διαβάστε δικαστικές αποφάσεις των γραφείων μας για διαγραφή οφειλών προς τράπεζες

Η αίτηση για προστασία της πρώτης κατοικίας μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας: Προϋποθέσεις και διαδικασία

By // by Μιχάλης Ζηδιανάκης

Η αίτηση για προστασία της πρώτης κατοικίας μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας: Προϋποθέσεις και διαδικασία

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ

Για την προστασία της πρώτης κατοικίας,

γράφει ο Μιχαήλ Ζηδιανάκης, Δικηγόρος Θεσσαλονίκης

Μεγάλη μερίδα δανειοληπτών με κόκκινα δάνεια που δεν πρόλαβε την προθεσμία ή δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις για ένταξη στο νόμο Κατσέλη ( νόμος 3869/2010) έχει ως εργαλείο ρύθμισης οφειλών την υποβολή αίτησης για προστασία της πρώτης κατοικίας για ρύθμιση και ενδεχόμενη διαγραφή των χρεών προς τράπεζες.

Σαφώς ο νέος νόμος για την προστασία της πρώτης κατοικίας ΔΕΝ απευθύνεται σε όλους τους δανειολήπτες και κάθε περίπτωση θα πρέπει να εξετάζεται από δικηγόρο με εξειδίκευση στα δάνεια και στο τραπεζικό δίκαιο, προκειμένου ο δανειολήπτης να ακολουθήσει τον πιο συμφέρον τρόπο για τη ρύθμιση των χρεών του ( είτε μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας είτε μέσω εξωδικαστικής διαπραγμάτευσης ή της δικαστικής οδού.

Επισημαίνεται πως η προθεσμία για να υποβληθεί αίτηση για προστασία πρώτης κατοικίας έληγε στις 30/04/2020 και αποτελεί την τελευταία ευκαιρία για τους δανειολήπτες που βρίσκονται σε αδυναμία πληρωμής να διασώσουν την κατοικία του με ευνοϊκούς όρους και να αποφύγουν επικείμενο πλειστηριασμό.

Ευτυχώς λόγω της κατάστασης της πανδημίας, η προθεσμία μεταβλήθηκε και δόθηκε τρίμηνη παράταση στην προστασία της πρώτης κατοικίας έως τέλος Ιουλίου 2020

Ειδικότερα, ως προς το νέο νόμο για την προστασία της πρώτης κατοικίας ισχύουν τα εξής:

Ν. 4605/2019

Την 1η Ιουλίου τέθηκε σε εφαρμογή η ηλεκτρονική πλατφόρμα για την προστασία της α’ κατοικίας, κατ’ εφαρμογή του Ν. 4605/2019.

Στο πλαίσιο του Ν. 4605/2019, παρέχεται η δυνατότητα υποβολής αίτησης υπαγωγής των φυσικών προσώπων στη διαδικασία συναινετικής ρύθμισης οφειλών από δάνεια με υποθήκη σε κύρια κατοικία. Βασικός σκοπός του Ν. 4605/2019 είναι η ρύθμιση οφειλών φυσικών προσώπων από στεγαστικά, καταναλωτικά και επιχειρηματικά δάνεια, για την προστασία της κύριας κατοικίας τους.

Η ευνοϊκή ρύθμιση περιλαμβάνει διαγραφή του υπολοίπου δανείου που υπερβαίνει το 120% της εμπορικής αξίας της κύριας κατοικίας του οφειλέτη, εξόφληση του υπολοίπου ποσού σε χρονικό διάστημα έως και 25 έτη και χαμηλό επιτόκιο.

Επιπρόσθετα μέσω της πλατφόρμας παρέχεται για πρώτη φορά επιδότηση της μηνιαίας δόσης του δανείου σε ποσοστό που ανέρχεται έως 50%, ανάλογα με το ετήσιο εισόδημα της οικογένειας του δανειολήπτη.

Να σημειωθεί ότι η πρόσβαση θα πραγματοποιείται μέσω της ιστοσελίδας της Ειδικής Γραμματείας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους (www.keyd.gov.gr).

Προστασία πρώτης κατοικίας: προϋποθέσεις

1. Φυσικά πρόσωπα χωρίς πτωχευτική ικανότητα και με πτωχευτική ικανότητα

2. Εμπράγματο δικαίωμα σε ακίνητο που αποτελεί την κύρια κατοικία του αιτούντος και ευρίσκεται στην Ελλάδα (αποκλειστική ή κατ’ ιδανικό μερίδιο-πλήρη και ψιλή κυριότητα ή επικαρπία)

3. Είδος οφειλών: Οφειλές αιτούντος ή τρίτου ενοχικά υπόχρεου προς πιστωτικά ιδρύματα/ Τ.Π.Δ./εταιρίες διαχείρισης που έχουν τα εξής χαρακτηριστικά: α) να έχει εγγραφεί υποθήκη/προσημείωση υποθήκης στην κύρια κατοικία β) να βρίσκονταν σε καθυστέρηση τουλάχιστον 90 ημερών στις 31.12.2018, γ) Να μην έχει παραχωρηθεί για τις εν λόγω οφειλές εγγύηση Ελληνικού Δημοσίου, δ) Να μην έχουν ρυθμιστεί σύμφωνα με τα άρθρα 99 επ. του ν.3588/2007 (Πτωχευτικός Κώδικας), με τα άρθρα 61-67 ν. 4307/2014 ή με το ν. 4469/2017 (Εξωδικαστικός Μηχανισμός) ή να υφίσταται εκκρεμής αίτηση ρύθμισης.

4. Ύψος Οφειλών: (σύνολο ανεξόφλητου κεφαλαίου + λογιστικοποιημένοι τόκοι + τυχόν έξοδα εκτέλεσης) κατά την ημερομηνία της αίτησης: α) 130.000€ ανά πιστωτή ή β) 100.000 € ανά πιστωτή, αν περιλαμβάνονται επιχειρηματικά δάνεια. Αν οι οφειλές είναι σε αλλοδαπό νόμισμα: ισοτιμία ημέρας αίτησης.

5. Αξία προστατευόμενης κατοικίας: α) 250.000 € ή β) 175.000 € αν περιλαμβάνονται στις οφειλές επιχειρηματικά δάνεια

6. Οικογενειακό εισόδημα τελευταίου έτους: 12.500 ευρώ προσαυξημένο κατά: α) 8.500 ευρώ για σύζυγο και β) 5.000 ευρώ για κάθε εξαρτώμενο μέλος (μέχρι 3).

7. Κριτήριο περιουσίας (αν οι ρυθμιζόμενες οφειλές είναι μεγαλύτερες 20.000 ευρώ): ακίνητη περιουσία οικογένειας + μεταφορικά μέσα αιτούντος & συζύγου να είναι μικρότερη ή ίση με 80.000€

8. Δεν έχει εκδοθεί οριστική απόφαση που απέρριψε την αίτηση Ν. 3869/2010 για τους εξής λόγους: α) δόλια περιέλευση σε αδυναμία πληρωμής, β) Ύπαρξη επαρκούς περιουσίας αιτούντος, ή έγινε δεκτή η αίτηση Ν. 3869/2010, αλλά ο οφειλέτης εξέπεσε ή καταγγέλθηκε το σχέδιο διευθέτησης οφειλών (εκτός αν η εν λόγω απόφαση εξαφανίστηκε/αναιρέθηκε)

Βήματα και διαδικασία για την αίτηση προστασίας πρώτης κατοικίας

1ο Στάδιο: Εισαγωγή στην πλατφόρμα/ταυτοποίηση μέσω κωδικών TAXISnet:

α) Αυτόματη άντληση βασικών στοιχείων αιτούντος και στοιχείων οικογενειακής κατάστασης

β) Αποστολή online ενημέρωσης σε σύζυγο/εξαρτώμενα μέλη για παροχή συναίνεσης για ανάκτηση δεδομένων τους/άρση απορρήτων

2ο Στάδιο: Ανάκτηση online Δεδομένων ΑΑΔΕ:

α) Στοιχεία εισοδημάτων (Ε1 και Ε3)

β) Στοιχεία κύριας κατοικίας από Ε1

γ) Στοιχεία ακινήτων (Ε9) και κινητών περιουσιακών στοιχείων και αξία αυτών (ΕΝΦΙΑ)

3ο Στάδιο: Ανάκτηση Δεδομένων ΤΕΙΡΕΣΙΑ:

α) Στοιχεία καταθέσεων/χρηματοπιστωτικών προϊόντων

β) Στοιχεία βαρών/λοιπών εξασφαλίσεων

γ) Στοιχεία επιλέξιμων οφειλών και ύψος αυτών με συνοφειλέτες

δ) Στοιχεία οφειλών ανεπίδεκτων ρύθμισης

ε) Στοιχεία εμπορικής αξίας πρώτης κατοικίας από βιβλία

4ο Στάδιο: Καταχώριση στοιχείων/εγγράφων από αιτούντα (κατά περίπτωση):

α) Στοιχεία τυχόν λοιπών κινητών περιουσιακών στοιχείων (πολύτιμα μέταλλα κλπ) ή ακινήτων σε αλλοδαπή

β) Στοιχεία οφειλών σε λοιπούς πιστωτές

γ) Πιστοποιητικό βαρών

δ) ΑΑ ΓΗΣ

ε) Έκθεση εκτιμητή (δυνητική)

στ) Ασφαλιστήριο για μεταφορικά μέσα

5ο Στάδιο: Προέλεγχος Επιλεξιμότητας (βάσει αυτόματων υπολογισμών του συστήματος) και Οριστικοποίηση Αίτησης (Αν μη επιλέξιμος: βεβαίωση απόρριψης

Δικαιολογητικά για την αίτηση προστασίας πρώτης κατοικίας

Για κάθε εγγραφή που δεν έχει αντληθεί αυτόματα και καταχωρείται από τον χρήστη επισυνάπτεται και το απαραίτητο δικαιολογητικό.

Ο χρήστης δεν απαιτείται να υποβάλει Ε1, Ε3, Ε9, Εκκαθαριστικό ΦΕΦΠ, Εκκαθαριστικό ΕΝΦΙΑ καθώς το Σύστημα ανακτά τα φορολογικά στοιχεία αυτόματα από τη βάση δεδομένων Α.Α.Δ.Ε.

Το Σύστημα ανακτά από τη βάση δεδομένων της Τειρεσίας Α.Ε. τα αναλυτικά στοιχεία που παρέχονται από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και τους λοιπούς χρηματοδοτικούς φορείς.

Ο αιτών επισυνάπτει στο Σύστημα τα παρακάτω δικαιολογητικά:

I. Πιστοποιητικό βαρών της κύριας κατοικίας του ή αντίγραφο κτηματολογικού φύλλου (υποχρεωτικό)

II. Συμπληρωμένο έντυπο υπολογισμού αξίας γηπέδου (ΑΑ ΓΗΣ )

III. Έκθεση εκτιμητή εμπορικής αξίας της κύριας κατοικίας του

IV. Έκθεση εκτιμητή για την εμπορική αξία της ακίνητης περιουσίας στην αλλοδαπή

V. Ασφαλιστική σύμβαση για τον προσδιορισμό της αξίας μεταφορικών μέσων

Ο αιτών δύναται να φορτώσει στο Σύστημα επιπλέον δικαιολογητικά πέραν των υποχρεωτικών, εφόσον το επιθυμεί.

Επικοινωνήστε μαζί μας

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία για την προστασίας της πρώτης κατοικίας και τις προϋποθέσεις ή για εξεύρεση εναλλακτικού τρόπου ρύθμισης των οφειλών σας, μπορείτε να απευθύνεστε στα δικηγορικό μας γραφεία στα παρακάτω τηλέφωνα.

Θεσσαλονίκη: 2310 500 442

Περαία Θεσσαλονίκης: 2392 181 200

Αθήνα: 210 9585365

(Ώρες επικοινωνίας Δευτέρα – Παρασκευή: 09:30-14:30 & 18:00-20:00 – εκτός απογεύματος Τετάρτης)

Διαβάστε δικαστικές αποφάσεις των γραφείων μας για διαγραφή οφειλών προς τράπεζες

προστασία της πρώτης κατοικίας

Αναλυτικά ο νόμος 4609/2019 για την προστασία της πρώτης κατοικίας

Άρθρο 68

Πεδίο εφαρμογής – προϋποθέσεις επιλεξιμότητας

1. Φυσικό πρόσωπο με ή χωρίς πτωχευτική ικανότητα δικαιούται να ζητήσει τη ρύθμιση των οφειλών των παραγράφων 2 και 3, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος Μέρους, προκειμένου να προστατεύσει την κύρια κατοικία του από την αναγκαστική ρευστοποίηση, εφόσον συντρέχουν σωρευτικά οι εξής προϋποθέσεις επιλεξιμότητας:

α) Το αιτούν φυσικό πρόσωπο έχει εμπράγματο δικαίωμα, αποκλειστικής ή κατ’ ιδανικό μερίδιο, κυριότητας, πλήρους ή ψιλής, ή επικαρπίας σε ακίνητο, το οποίο αποτελεί την κύρια κατοικία του και βρίσκεται στην Ελλάδα.

β) Δεν έχει εκδοθεί οριστική απόφαση, που απέρριψε αίτηση του άρθρου 4 του ν. 3869/2010 (Α’ 130) λόγω δόλιας περιέλευσης του αιτούντος σε αδυναμία πληρωμής ή λόγω ύπαρξης επαρκούς περιουσίας του αιτούντος ή που δέχθηκε την αίτηση, ακόμα κι αν ο οφειλέτης εξέπεσε κατά την παρ. 2 του άρθρου 11 του ν. 3869/2010 ή το σχέδιο διευθέτησης οφειλών καταγγέλθηκε κατά το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 3 του άρθρου 9 του ν. 3869/2010. Αν εκδόθηκε τέτοια απόφαση, το φυσικό πρόσωπο μπορεί να ασκήσει την αίτηση του άρθρου 72 μόνο αν πριν την άσκηση της αίτησής του και πριν την πάροδο της προθεσμίας της παραγράφου 1 του άρθρου 72 η απόφαση εξαφανίστηκε ή αναιρέθηκε ύστερα από παραδοχή ένδικου μέσου.

γ) Η αξία της προστατευόμενης κύριας κατοικίας, κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης του άρθρου 72, δεν υπερβαίνει τα 175.000 ευρώ, αν στις οφειλές της παραγράφου 2 περιλαμβάνονται επιχειρηματικά δάνεια, και τα 250.000 ευρώ σε κάθε άλλη περίπτωση.

δ) Το οικογενειακό εισόδημα του αιτούντος φυσικού προσώπου, κατά το τελευταίο έτος, για το οποίο υπάρχει δυνατότητα υποβολής φορολογικής δήλωσης, δεν υπερβαίνει τα 12.500 ευρώ. Το ποσό του προηγούμενου εδαφίου προσαυξάνεται κατά 8.500 ευρώ για τον σύζυγο και κατά 5.000 ευρώ για κάθε εξαρτώμενο μέλος και μέχρι τα τρία εξαρτώμενα μέλη.

ε) Αν το σύνολο των οφειλών των παραγράφων 2 έως 4 υπερβαίνει τα 20.000 ευρώ, η ακίνητη περιουσία του αιτούντα, του συζύγου του και των εξαρτώμενων μελών, πέραν της κύριας κατοικίας του αιτούντα, καθώς και τα μεταφορικά μέσα του αιτούντα και του συζύγου του, έχουν συνολική αξία που δεν υπερβαίνει τα 80.000 ευρώ κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης του άρθρου 72.

στ) Οι καταθέσεις, τα χρηματοπιστωτικά προϊόντα και τα πολύτιμα μέταλλα, σε νομίσματα ή ράβδους, του αιτούντος και του συζύγου του και των εξαρτώμενων μελών έχουν συνολική αξία που δεν υπερβαίνει τα 15.000 ευρώ κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης του άρθρου 72.

ζ) Υφίσταται τουλάχιστον μία οφειλή επιδεκτική ρύθμισης κατά τις παραγράφους 2 έως 6.

η) Το σύνολο του ανεξόφλητου κεφαλαίου, στο οποίο συνυπολογίζονται λογιστικοποιημένοι τόκοι και, αν υπάρχουν, έξοδα εκτέλεσης, των οφειλών των παραγράφων 2 και 3, κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης του άρθρου 72, δεν υπερβαίνει τις 130.000 ευρώ ανά πιστωτή ή τις 100.000 ανά πιστωτή αν στις οφειλές αυτές περιλαμβάνονται επιχειρηματικά δάνεια. Αν η οφειλή έχει συνομολογηθεί σε άλλο, πλην ευρώ, νόμισμα, τότε για τον καθορισμό του μέγιστου ορίου των 130.000 ευρώ ή των 100.000 ευρώ, αντίστοιχα λαμβάνεται υπόψη η ισοτιμία αλλοδαπού νομίσματος και ευρώ κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης του άρθρου 72.

2. Με το παρόν Μέρος, το φυσικό πρόσωπο, για το οποίο συντρέχουν οι προϋποθέσεις της παραγράφου 1, μπορεί να ρυθμίσει οφειλές του από οποιαδήποτε αιτία προς πιστωτικά ιδρύματα, καθώς και οφειλές του από στεγαστικό δάνειο προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, εφόσον για τις οφειλές αυτές έχει εγγράφει, πριν την άσκηση της αίτησης του άρθρου 72, υποθήκη ή προσημείωση υποθήκης σε ακίνητο, που χρησιμοποιείται ως κύρια κατοικία του, και οι οφειλές αυτές βρίσκονταν σε καθυστέρηση τουλάχιστον ενενήντα ημερών κατά την 31η Δεκεμβρίου 2018.

3. Με τις προϋποθέσεις της παραγράφου 1 ο τρίτος κύριος μπορεί να ρυθμίσει οφειλές άλλων ενοχικά υπόχρεων φυσικών προσώπων από οποιαδήποτε αιτία προς πιστωτικά ιδρύματα ή από στεγαστικό δάνειο προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, για τις οποίες έχει παραχωρηθεί υποθήκη ή προσημείωση υποθήκης στη δική του κύρια κατοικία, εφόσον οι οφειλές αυτές βρίσκονταν σε καθυστέρηση τουλάχιστον ενενήντα ημερών κατά την 31η Δεκεμβρίου 2018.

4. Η μεταβίβαση των απαιτήσεων των πιστωτικών ιδρυμάτων ή η ανάθεση της διαχείρισής τους κατά τον ν. 4354/2015 (Α’ 176), καθώς επίσης η τιτλοποίησή τους κατά τον ν. 3156/2003 (Α’ 157) ή η υποκατάσταση εγγυητή ή εν γένει συνοφειλέτη σε αυτές δεν εμποδίζει τη ρύθμισή τους κατά το παρόν Μέρος.

5. Δεν ρυθμίζονται με το παρόν Μέρος οφειλές φυσικών προσώπων, για τις οποίες υφίσταται εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου.

6. Δεν ρυθμίζονται με τον παρόν Μέρος οφειλές, που κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης του άρθρου 72, έχουν ρυθμιστεί σύμφωνα με τα άρθρα 99 επ. του ν. 3588/2007 (Α’ 153), τα άρθρα 61 έως 67 του ν. 4307/2014 (Α’ 246) ή το ν. 4469/2017 (Α’ 62), ή για τις οποίες υπάρχει εκκρεμής αίτηση ρύθμισης κατά τις διατάξεις αυτές.

Άρθρο 69

Ορισμοί

Για τις ανάγκες του παρόντος Μέρους:

α) Ο όρος «πιστωτικό ίδρυμα» περιλαμβάνει και εκείνα που τελούν υπό ειδική εκκαθάριση.

β) Ο όρος «σύζυγος» περιλαμβάνει και τον αντισυμβαλλόμενο σε σύμφωνο συμβίωσης του ν. 4356/2015 (Α’ 181) ή του ν. 3719/2008 (Α’ 241).

γ) Ως «εξαρτώμενα μέλη» νοούνται τα πρόσωπα που ορίζονται στο άρθρο 11 του ν. 4172/2013 (Α’ 167).

δ) Ως «οικογενειακό εισόδημα» νοείται το άθροισμα των εισοδημάτων του αιτούντος, του συζύγου του και των εξαρτώμενων μελών, μειωμένο κατά τους αναλογούντες φόρους, την ειδική εισφορά αλληλεγγύης του άρθρου 43Α του ν. 4172/2013 και το τέλος επιτηδεύματος του άρθρου 31του ν. 3986/2011 (Α’ 152). Στο «οικογενειακό εισόδημα» συμπεριλαμβάνονται και τα αφορολόγητα, καθώς και τα αυτοτελώς φορολογούμενα ποσά.

ε) Ως «δημόσιος τομέας» νοείται το σύνολο των φορέων που απαριθμείται στην περίπτωση α’ της παρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 4270/2014 (Α’ 143).

στ) Ως «κύρια κατοικία» νοείται αυτή που προκύπτει από την τελευταία υποβληθείσα φορολογική δήλωση του αιτούντος.

ζ) Ως «χρηματοπιστωτικά προϊόντα» νοούνται τα μέσα χρηματαγοράς κατά την παρ. 17 του άρθρου 4 του ν. 4514/2018 (Α’ 14) οι κινητές αξίες κατά την παρ. 44 του άρθρου 4 του ν. 4514/2018 και τα εξαγοράσιμα ασφαλιστήρια συμβόλαια ζωής.

η) Ως «μεταφορικά μέσα» νοούνται τα αναφερόμενα στις περιπτώσεις γ’, στ’ και ζ’ της παρ. 1 του άρθρου 31 του ν. 4172/2013, εφόσον ανήκουν στην κυριότητα του αιτούντα ή του συζύγου του.

Άρθρο 70

Προσδιορισμός αξίας περιουσιακών στοιχείων

1. Για να κριθεί η επιλεξιμότητα του αιτούντος κατά την παράγραφο 1 του άρθρου 68, ως αξία του ακινήτου, αν αυτό βρίσκεται στην Ελλάδα, λογίζεται η φορολογητέα αξία για τον υπολογισμό του συμπληρωματικού ενιαίου φόρου ιδιοκτησίας ακινήτων (ΕΝ.Φ.Ι.Α.) σύμφωνα με τον ν. 4223/2013 (Α’ 287), όπως αυτή προκύπτει από την τελευταία πράξη προσδιορισμού φόρου. Για γήπεδα εκτός σχεδίου πόλης και οικισμού, για τα οποία δεν προσδιορίζεται αξία ΕΝ.Φ.Ι.Α., ως αξία ακινήτων λογίζεται η αντικειμενική αξία αυτών, όπως αυτή προκύπτει από τις διατάξεις του άρθρου 41Α του ν. 1249/1982 (Α’ 43) και της υπ’αριθμ. 1144814/26361/ΠΟΛ./1310/1998 απόφασης του Υπουργού Οικονομικών (Β’ 1328). Αν το ακίνητο βρίσκεται στην αλλοδαπή, για την επιλεξιμότητα του αιτούντος κατά την περίπτωση ε’ της παραγράφου 1 του άρθρου 68 λαμβάνεται υπόψη η εμπορική αξία.

2. Γ ια τον προσδιορισμό του καταβλητέου ποσού κατά το άρθρο 75, ως αξία της κύριας κατοικίας λογίζεται η εμπορική της αξία όπως είχε καταχωρισθεί στα βιβλία του πιστωτικού ιδρύματος κατά την 31η Δεκεμβρίου του τελευταίου έτους, πριν την υποβολή της αίτησης του άρθρου 72. Εάν η αίτηση του άρθρου 72 υποβληθεί μέχρι την 30η Απριλίου λαμβάνεται υπόψη η αξία της 31ης Δεκεμβρίου του προτελευταίου έτους πριν την υποβολή της αίτησης του άρθρου 72. Ο αιτών μπορεί να αποδείξει ότι η εμπορική αξία της κύριας κατοικίας του είναι διαφορετική από την καταχωρισμένη στα βιβλία των πιστωτών, οπότε το ποσό της παραγράφου 1 του άρθρου 75 καθορίζεται με βάση την αποδεικνυόμενη εμπορική αξία.

3. Αν ο αιτών έχει κατ’ ιδανικό μερίδιο κυριότητα, πλήρη ή ψιλή, ή επικαρπία στην κύρια κατοικία του, κρίσιμη για την επιλεξιμότητά του κατά την περίπτ. γ’ της παρ. 1 του άρθρου 68 είναι η αξία της πλήρους και αποκλειστικής κυριότητας. Για τον προσδιορισμό του καταβλητέου ποσού κατά το άρθρο 75, κρίσιμη είναι η αξία του ιδανικού του μεριδίου και, αν ο αιτών έχει επικαρπία ή ψιλή κυριότητα, το ήμισυ της αξίας της πλήρους κυριότητας. Το προηγούμενο εδάφιο εφαρμόζεται αναλόγως και για την αποτίμηση των λοιπών περιουσιακών στοιχείων του αιτούντος κατά την περίπτωση ε’ της παραγράφου 1 του άρθρου 68.

Άρθρο 71

Ηλεκτρονική πλατφόρμα

Η διαδικασία που περιγράφεται στο παρόν Μέρος, με εξαίρεση τις διαδικαστικές πράξεις ενώπιον του δικαστηρίου, διεξάγεται μέσω ψηφιακής πλατφόρμας ηλεκτρονικής υποβολής και διαχείρισης αιτήσεων, η οποία αναπτύσσεται από τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων του Υπουργείου Οικονομικών (Γ.Γ.Π.Σ.) σε συνεργασία με την Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους (Ε.Γ.Δ.Ι.Χ.). Η πλατφόρμα φιλοξενείται και λειτουργεί στις υποδομές της Γ.Γ.Π.Σ. Στην πλατφόρμα παρέχεται πρόσβαση μέσω της ιστοσελίδας της Ε.Γ.Δ.Ι.Χ.

Άρθρο 72

Υποβολή αίτησης

1. Κάθε φυσικό πρόσωπο, στο οποίο συντρέχουν οι προϋποθέσεις επιλεξιμότητας της παραγράφου 1 του άρθρου 68, μπορεί έως την 31η Δεκεμβρίου 2019 να υποβάλει αίτηση για ρύθμιση των οφειλών των πααγράφων 2 και 3 του άρθρου 68, με σκοπό την προστασία της κύριας κατοικίας του από την αναγκαστική ρευστοποίηση.

2. Απαγορεύεται η υποβολή δεύτερης αίτησης από το ίδιο φυσικό πρόσωπο, ακόμα κι αν με τη δεύτερη αίτηση ζητείται ρύθμιση διαφορετικών οφειλών σε σχέση με την πρώτη ή αν ο αιτών εξέπεσε της ρύθμισης που προέκυψε από την προηγούμενη αίτηση.

3. Αν υπάρχουν ελλείψεις ή σφάλματα της αίτησης, τα οποία δεν μπορούν να διορθωθούν με εισαγωγή των στοιχείων στην ηλεκτρονική πλατφόρμα, μπορεί η αίτηση να διαγραφεί και ταυτόχρονα να επανυποβληθεί. Στην περίπτωση αυτή δεν εφαρμόζεται η παράγραφος 1 του άρθρου 78.

4. Η αίτηση περιέχει:

α) Πλήρη στοιχεία του αιτούντος (ονοματεπώνυμο, πατρώνυμο, ημερομηνία γέννησης, διεύθυνση οικίας και εργασίας, Αριθμό Φορολογικού Μητρώου, Αριθμό Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης, Κωδικούς Αριθμούς Δραστηριότητας, αν είναι επιτηδευματίας, τηλέφωνο, διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου).

β) Στοιχεία του συζύγου και των εξαρτώμενων μελών του.

γ) Εισοδήματα του αιτούντος, του συζύγου του και των εξαρτώμενων μελών του από οποιαδήποτε πηγή και αιτία.

δ) Κατάλογο των πιστωτών, με ληξιπρόθεσμες ή μη απαιτήσεις, για τις οποίες έχει εγγραφεί υποθήκη ή προ-σημείωση υποθήκης στην κύρια κατοικία, το οφειλόμενο ποσό ανά πιστωτή, την ημερομηνία, αναφορικά με την οποία προσδιορίζεται το ύψος της κάθε οφειλής, και τους συνοφειλέτες που ευθύνονται έναντι κάθε πιστωτή.

ε) Κατάλογο των περιουσιακών στοιχείων των περι-πτώσεων ε’ και στ’ της παραγράφου 1 του άρθρου 68, στην Ελλάδα και στην αλλοδαπή.

στ) Πλήρη περιγραφή των βαρών και λοιπών εξασφαλίσεων (είδος βάρους ή εξασφάλισης, πιστωτής, ασφαλιζόμενο ποσό, σειρά, δημόσιο βιβλίο), που είναι εγγεγραμμένα στην κύρια κατοικία του αιτούντος.

ζ) Κατάλογο των πιστωτών με οφειλές ανεπίδεκτες ρύθμισης κατά τις παραγράφους 2 έως 6 του άρθρου 68, έκαστος των οποίων έχει απαίτηση ανώτερη των 2.000 ευρώ.

η) Δήλωση του αιτούντος, ότι: αα) δεν εκδόθηκε οριστική απόφαση, που απέρριψε αίτησή του κατά το άρθρο 4 του ν. 3869/2010 λόγω δόλιας περιέλευσής του σε αδυναμία πληρωμής ή λόγω ύπαρξης επαρκούς περιουσίας ή που εξαίρεσε την κύρια κατοικία του από τη ρευστοποίηση κατά την παρ. 2 του άρθρου 9 του ν. 3869/2010, ββ) οι οφειλές, των οποίων ζητεί τη ρύθμιση, δεν έχουν ρυθμιστεί σύμφωνα με τα άρθρα 99 επ. του ν. 3588/2007, τα άρθρα 61 έως 67 του ν. 4307/2014 ή το ν. 4469/2017, ούτε υπάρχει εκκρεμής αίτηση ρύθμισής τους κατά τις διατάξεις αυτές.

5. Η αίτηση συνυπογράφεται από το σύζυγο και τα εξαρτώμενα μέλη του αιτούντος ή τους νόμιμους αντιπροσώπους τους.

6. Ο αιτών συνοδεύει υποχρεωτικά την αίτησή του με τα παρακάτω δικαιολογητικά:

α) πιστοποιητικό βαρών της κύριας κατοικίας από το αρμόδιο Υποθηκοφυλακείο ή αντίγραφο του κτηματολογικού φύλλου αυτής,

β) αν ο οφειλέτης ή ο σύζυγός του είναι κύριος ή επικαρπωτής γηπέδων εκτός σχεδίου πόλης και οικισμού, για το οποίο δεν προσδιορίζεται αξία ΕΝ.Φ.Ι.Α., συμπληρωμένο έντυπο υπολογισμού αξίας γηπέδου, υπογεγραμμένο από συμβολαιογράφο.

Ο αιτών μπορεί επίσης να συνοδεύει την αίτησή του με οποιοδήποτε άλλο έγγραφο, στοιχείο ή πληροφορία, τα οποία θεωρεί σημαντικά για την επιτυχία της διαδικασίας.

7. Κατά την υποβολή της αίτησης ανακτώνται αυτόματα από τη βάση δεδομένων της Φορολογικής Διοίκησης:

α) δήλωση εισοδήματος φυσικών προσώπων (Ε1),

β) κατάσταση οικονομικών στοιχείων από επιχειρηματική δραστηριότητα (Ε3) του τελευταίου έτους,

γ) δήλωση στοιχείων ακινήτων (Ε9),

δ) πράξη διοικητικού προσδιορισμού του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝ.Φ.Ι.Α.) του τελευταίου φορολογικού έτους,ε) πράξη διοικητικού προσδιορισμού του φόρου εισοδήματος (εκκαθαριστικό) του τελευταίου φορολογικού έτους,στ) κινητά περιουσιακά στοιχεία (αυτοκίνητα, αεροσκάφη, πλοία, σκάφη) του αιτούντος, που αναφέρονται στο έντυπο Ε1 του τελευταίου φορολογικού έτους. Τα έγγραφα της παρούσας παραγράφου αντλούνται αυτόματα εκκινώντας από την τελευταία διαθέσιμη έκδοσή τους, εφόσον δεν έχει παρέλθει η αντίστοιχη προθεσμία υποβολής τους βάσει της κείμενης νομοθεσίας. Μετά την παρέλευση των προβλεπόμενων προθεσμιών η αυτόματη άντληση των εγγράφων, εκκινεί από την τελευταία έκδοση για την οποία υπάρχει υποχρέωση υποβολής.

8. Κατά την υποβολή της αίτησης ανακτώνται αυτόματα από τα πιστωτικά ιδρύματα:

α) στοιχεία αναφορικά με τις απαιτήσεις προς πιστωτικά ιδρύματα, οι οποίες είναι επιδεκτικές ρύθμισης κατά την παράγραφο 2 του άρθρου 68, το οφειλόμενο ποσό ανά πιστωτή, την ημερομηνία, αναφορικά με την οποία προσδιορίζεται το ύψος της κάθε οφειλής, και τους συνοφειλέτες που ευθύνονται έναντι κάθε πιστωτή,

β) στοιχεία αναφορικά με καταθέσεις και χρηματοπιστωτικά προϊόντα του τηρούνται στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα καθώς και την εκτιμώμενη αξία τους,

γ) τα στοιχεία βαρών και λοιπών εξασφαλίσεων επί των ακίνητων περιουσιακών στοιχείων του αιτούντος που βρίσκονται στη διάθεσή τους.

9. Αν τα δικαιολογητικά των παραγράφων 7 και 8 δεν ανακτηθούν αυτόματα από τις αντίστοιχες βάσεις δεδομένων για οποιονδήποτε λόγο, τότε υποβάλλονται από τον αιτούντα.

10. Με την αίτηση υπαγωγής στη διαδικασία, ο αιτών παρέχει άδεια στους συμμετέχοντες πιστωτές και στο Δημόσιο για πρόσβαση, επεξεργασία και διασταύρωση των δεδομένων του, τα οποία περιλαμβάνονται στην αίτηση και τα συνοδευτικά έγγραφα, όσο και άλλων δεδομένων του που βρίσκονται στην κατοχή των συμμετεχόντων πιστωτών για τους σκοπούς της συνολικής διαδικασίας του παρόντος Μέρους. Η άδεια του προηγούμενου εδαφίου συνεπάγεται την άρση του απορρήτου των τραπεζικών καταθέσεων του άρθρου 1 του ν.δ. 1059/1971 (Α’ 270) και του φορολογικού απορρήτου του άρθρου 17 του ν. 4174/2013 (Α’ 170). Η άρση του τραπεζικού απορρήτου του προηγούμενου εδαφίου αφορά χρονική περίοδο, η οποία εκκινεί πέντε (5) έτη πριν από την οριστική υποβολή της αίτησης και διαρκεί μέχρι την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που αναλαμβάνει ο αιτών με τη συναινετική ή δικαστική ρύθμιση. Η άρση του φορολογικού απορρήτου κατά το δεύτερο εδάφιο αφορά χρονική περίοδο, η οποία εκκινεί πέντε (5) έτη πριν από την οριστική υποβολή της αίτησης και διαρκεί μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας συναινετικής ρύθμισης του άρθρου 74 ή την αμετάκλητη περάτωση της δίκης του άρθρου 77. Έναντι του Δημοσίου η άρση του απορρήτου εκτείνεται σε όλη τη χρονική διάρκεια της ρύθμισης.

11. Η αίτηση υπέχει θέση υπεύθυνης δήλωσης του ν. 1599/1986 (Α’ 75) του αιτούντα και των συνυπογραφόντων, συζύγου και εξαρτώμενων μελών για την ακρίβεια και την πληρότητα του περιεχομένου της αίτησης και των υποβληθέντων εγγράφων. Ο αιτών ενημερώνεται κατά την υποβολή της αίτησης για τις συνέπειες της ψευδούς υπεύθυνης δήλωσης, όπως αυτές προβλέπονται στην παρ. 6 του άρθρου 22 του ν. 1599/1986.

12. Αν αποδεικνύεται με δημόσια έγγραφα ότι η υπεύθυνη δήλωση της παραγράφου 11 είναι ψευδής, τότε, εφόσον η ανακρίβεια επιδρά στην επιλεξιμότητα του αιτούντος, η δικαστική ή η εξώδικη ρύθμιση θεωρείται αυτοδικαίως άκυρη, ο οφειλέτης εκπίπτει όλων των δικαιωμάτων βάσει της ρύθμισης, οφείλει να καταβάλει στον πιστωτή την οφειλή που προκύπτει από την αρχική σύμβαση μειωμένη κατά τα ποσά που καταβλήθηκαν και ο θιγόμενος πιστωτής μπορεί να επισπεύσει άμεσα αναγκαστική εκτέλεση. Η εν λόγω οφειλή επιβαρύνεται με επιτόκιο πέντε τοις εκατό (5%). Το δεύτερο εδάφιο του άρθρου 80 εφαρμόζεται αναλόγως. Η Διοίκηση υποχρεούται να ανακαλέσει με αναδρομική ενέργεια την απόφαση, με την οποία εγκρίθηκε η συνεισφορά του Δημοσίου κατά το άρθρο 76, αν αποδεικνύεται με οποιονδήποτε τρόπο ότι η απόφαση στηρίχθηκε σε ψευδή στοιχεία. Σε αυτήν την περίπτωση το Δημόσιο αναζητά από τον αιτούντα την καταβληθείσα συνεισφορά, η οποία επιβαρύνεται με επιτόκιο πέντε τοις εκατό (5%) από τον χρόνο καταβολής της.

13. Η υποβολή της αίτησης διακόπτει τη διαδικασία του Κώδικα Δεοντολογίας Τραπεζών, που προβλέπεται στην παρ. 2 του άρθρου 1 του ν. 4224/2013 (Α’ 288). Αν για οποιονδήποτε λόγο η διαδικασία του παρόντος Μέρους δεν τελεσφορήσει, δεν απαιτείται συνέχιση της διαδικασίας επίλυσης καθυστερήσεων του Κώδικα Δεοντολογίας.

14. Η αίτηση, μετά τον προέλεγχο επιλεξιμότητας κατά το άρθρο 73, μεταγράφεται με επιμέλεια οποιουδήποτε έχει έννομο συμφέρον στο βιβλίο μεταγραφών ή καταχωρίζεται στο κτηματολογικό φύλλο της κύριας κατοικίας του αιτούντος.

Άρθρο 73

Προέλεγχος επιλεξιμότητας

Πριν την οριστική υποβολή της αίτησης, η πλατφόρμα, με ειδική ένδειξη, ενημερώνει τον αιτούντα για την επιλεξιμότητά του ή μη. Αν, παρά την ένδειξη για μη επιλεξιμότητα, ο αιτών υποβάλει οριστικά την αίτησή του, η πλατφόρμα εμποδίζει την περαιτέρω πρόοδο της διαδικασίας και εκδίδεται βεβαίωση περί απόρριψης της αίτησης.

Άρθρο 74

Διαδικασία συναινετικής ρύθμισης

1. Μόλις υποβληθεί οριστικά η αίτηση, η πλατφόρμα κοινοποιεί την αίτηση και τα συνοδευτικά της έγγραφα στους πιστωτές, των οποίων οι απαιτήσεις ζητείται να ρυθμιστούν.

2. Μέσα σε έναν μήνα από την κοινοποίηση της αίτησης κάθε πιστωτής μπορεί να υποβάλλει πρόταση για ρύθμιση της απαίτησής του σύμφωνα με τους όρους του άρθρου 75. Αν ο πιστωτής αρνηθεί την υποβολή πρότασης, ισχυριζόμενος ότι ο αιτών είναι μη επιλέξιμος, προσδιορίζει τον λόγο της μη επιλεξιμότητας και μεταφορτώνει το σχετικό αποδεικτικό έγγραφο, αν αυτό υπάρχει.

3. Οι πιστωτές, συμπεριλαμβανομένων των πιστωτικών ιδρυμάτων, μπορούν να διατυπώσουν προς τον οφειλέτη μία κοινή πρόταση ή τις επιμέρους προτάσεις τους μέσω εκπροσώπου τους. Ως εκπρόσωπος ορίζεται ο εμπραγμάτως ασφαλισμένος δανειστής, ο οποίος προηγείται στην υποθηκική τάξη, και σε κάθε άλλη περίπτωση ο δανειστής με την υψηλότερη απαίτηση.

4. Μέσα σε έναν μήνα από τη λήξη της προθεσμίας υποβολής προτάσεων των πιστωτών, ο αιτών δηλώνει ποιες από τις υποβληθείσες προτάσεις αποδέχεται και ποιες απορρίπτει. Αν η προθεσμία του προηγούμενου εδαφίου παρέλθει άπρακτη, λογίζεται ότι ο αιτών απέρριψε την υποβληθείσα πρόταση ή τις υποβληθείσες προτάσεις. Η αποδοχή της πρότασης από τον αιτούντα επέχει θέση ηλεκτρονικής υπογραφής του αναρτηθέντος σχεδίου σύμβασης.

5. Με την αποδοχή μίας ή περισσότερων προτάσεων επέρχονται οι συνέπειες του άρθρου 79 ως προς τους ρυθμισμένους πιστωτές, ανεξάρτητα από τη μη ρύθμιση των απαιτήσεων των λοιπών πιστωτών.

6. Η διαδικασία συναινετικής ρύθμισης ολοκληρώνεται:

α) με την απόρριψη της αίτησης κατά το δεύτερο εδάφιο του άρθρου 73,

β) με την παραίτηση του αιτούντος από την αίτησή του, η οποία μπορεί να υποβληθεί μέχρι τη λήξη της προθεσμίας της παραγράφου 4, υποβάλλεται ηλεκτρονικά και κοινοποιείται από την πλατφόρμα σε όλους τους πιστωτές,

γ) με την παράλειψη ή την άρνηση όλων των πιστωτών προς ρύθμιση να υποβάλουν πρόταση,

δ) με την αποδοχή ή την απόρριψη και της τελευταίας πρότασης πιστωτή από τον αιτούντα.

7. Η πρόταση ρύθμισης του πιστωτή, που έγινε αποδεκτή από τον αιτούντα αποτελεί εκτελεστό τίτλο, δυνάμει του οποίου μπορεί να επισπευσθεί αναγκαστική εκτέλεση στη λοιπή περιουσία του αιτούντα πλην της κύριας κατοικίας του, καθώς και στην κύρια κατοικία, αν ο οφειλέτης εκπέσει κατά το άρθρο 80. Ο ενδιαφερόμενος πιστωτής δικαιούται να καταθέσει αντίγραφο της γενόμενης αποδεκτής ρύθμισης στο Ειρηνοδικείο της κατοικίας του αιτούντος. Ο εκτελεστήριος τύπος δίνεται από τον ειρηνοδίκη του τόπου της προστατευόμενης κύριας κατοικίας.

8. Με επιμέλεια οποιουδήποτε έχει έννομο συμφέρον η πρόταση ρύθμισης του πιστωτή, που έγινε αποδεκτή από τον αιτούντα, μεταγράφεται στο βιβλίο μεταγραφών ή καταχωρίζεται στο κτηματολογικό φύλλο της κύριας κατοικίας του αιτούντος.

9. Ρυθμιζόμενοι πιστωτές του ιδιωτικού τομέα, που δεν είναι πιστωτικά ιδρύματα ή εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις του άρθρου 1 του ν. 4354/2015, και που κατέστησαν πιστωτές λόγω υποκατάστασης ή διαδοχής πιστωτικού ιδρύματος, διενεργούν τις πράξεις των παρ. 2 και 3, μόνο αφότου κοινοποιήσουν στην Ε.Γ.Δ.Ι.Χ. διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και, αν είναι νομικά πρόσωπα, τα φυσικά πρόσωπα που τα εκπροσωπούν καθώς και τα νομιμοποιητικά τους έγγραφα. Οι πληροφορίες που κοινοποιούνται κατά το προηγούμενο εδάφιο ισχύουν και για κάθε μεταγενέστερη αίτηση που περιλαμβάνει απαιτήσεις των πιστωτών αυτών, μέχρι να κοινοποιηθεί διαφορετική διεύθυνση ή διαφορετικός εκπρόσωπος.

10. Αν μεταξύ των προς ρύθμιση πιστωτών περιλαμβάνονται ιδιώτες της παραγράφου 8, οι οποίοι δεν έχουν κοινοποιήσει στην Ε.Γ.Δ.Ι.Χ. διεύθυνση ηλεκτρονικού τα-χυδρομείου, ο αιτών επιδίδει αντίγραφο της αίτησης σε αυτούς και μεταφορτώνει στην πλατφόρμα το αποδεικτικό επίδοσης. Στην περίπτωση αυτή, οι προθεσμίες της διαδικασίας συναινετικής ρύθμισης, καθώς και η προσωρινή προστασία του άρθρου 78, ξεκινούν από τη μεταφόρτωση του τελευταίου αποδεικτικού επίδοσης.

11. Κατά τη διαδικασία του παρόντος άρθρου, η εκπροσώπηση του αιτούντα ή κάθε συμμετέχοντος πιστωτή από δικηγόρο είναι προαιρετική.

Άρθρο 75

Όροι προστασίας της κύριας κατοικίας

1. Για την προστασία της κύριας κατοικίας του, ο αιτών καταβάλλει το εκατόν είκοσι τοις εκατό (120%) της αξίας αυτής σε μηνιαίες ισόποσες τοκοχρεωλυτικές δόσεις, με επιτόκιο ίσο με το Euribor τριμήνου προσαυξημένο κατά δύο τοις εκατό (2%). Αν το εκατόν είκοσι τοις εκατό (120%) της αξίας της κύριας κατοικίας υπερβαίνει το σύνολο των οφειλών που περιλαμβάνονται στην αίτηση, τότε καταβάλλεται το σύνολο των οφειλών σε αντίστοιχες τοκοχρεωλυτικές δόσεις.

2. Το ποσό της παραγράφου 1 καταβάλλεται σε χρονικό διάστημα εικοσιπέντε (25) ετών, το οποίο όμως δεν πρέπει να υπερβαίνει το 80^ο έτος της ηλικίας του αιτούντος, εκτός εάν συμβληθεί εγγυητής, αποδοχής των πιστωτών, ευθυνόμενος ως αυτοφειλέτης.

3. Αν ρυθμίζονται περισσότεροι από ένας πιστωτές, τότε η μηνιαία δόση, που προκύπτει κατά τις παραγράφους 1 και 2, επιμερίζεται μεταξύ των ρυθμιζόμενων πιστωτών, ανάλογα με το ποσοστό συμμετοχής τους σε πλειστηρίασμα που θα προέκυπτε, αν η κύρια κατοικία πλειστηριαζόταν χωρίς έξοδα εκτέλεσης και χωρίς κατάταξη λοιπών πιστωτών, που δεν αναφέρονται στην αίτηση. Για την εφαρμογή του προηγούμενου εδαφίου: α) η προσημείωση υποθήκης εξομοιώνεται με την υποθήκη και κατατάσσεται με βάση τη χρονική της προτεραιότητα, β) αν απαίτηση πιστωτή με ειδικό προνόμιο δεν ικανοποιείται στο σύνολό της ως τέτοια, τότε για το απομένον τμήμα της συμμετέχει στην υποθετική κατάταξη, κατά περίπτωση ως απαίτηση με γενικό προνόμιο ή ως μη προνομιούχος απαίτηση.

Άρθρο 76

Συνεισφορά Δημοσίου

1. Το Δημόσιο συνεισφέρει στις μηνιαίες καταβολές που προσδιορίζονται κατ’ εφαρμογή του άρθρου 75. Η συνεισφορά του προηγούμενου εδαφίου καταβάλλεται σε ειδικό ακατάσχετο λογαριασμό με δικαιούχο τον οφειλέτη. Η συνεισφορά του Δημοσίου δεν κατάσχεται ούτε συμψηφίζεται. Για την έγκριση και καταβολή της συνεισφοράς δεν απαιτείται φορολογική ή ασφαλιστική ενημερότητα του οφειλέτη.

2. Η αίτηση του άρθρου 72 επέχει θέση αίτησης και για τη συνεισφορά του Δημοσίου. Με την υποβολή της αίτησης το Δημόσιο αποκτά πρόσβαση σε όλα τα δεδομένα και τα έγγραφα που ανταλλάσσονται μεταξύ του αιτούντος και των πιστωτών στο πλαίσιο της διαδικασίας, καθώς και σε κάθε στοιχείο σχετικό με τη δίκη του άρθρου 77.

3. Για να συνεισφέρει το Δημόσιο, πρέπει να ρυθμιστούν, συναινετικά ή δικαστικά, όλες οι οφειλές που είναι επιδεκτικές ρύθμισης κατά τις παραγράφους 2 έως 6 του άρθρου 68 και το συμφωνηθέν σχέδιο ρύθμισης να είναι σύμφωνο με το άρθρο 75.

4. Η συνεισφορά του Δημοσίου διαρκεί για όσο χρόνο διαρκεί η ρύθμιση. Οι προϋποθέσεις και το ποσό της συνεισφοράς του Δημοσίου επανεξετάζονται αυτεπαγγέλτως κάθε έτος. Ο δικαιούχος μπορεί μετά την παρέλευση ενός (1) έτους από τον αρχικό προσδιορισμό ή την τελευταία αναπροσαρμογή της συνεισφοράς να ζητήσει μεταρρύθμιση του ποσοστού συνεισφοράς, αν εξαιτίας μεταβολής των εισοδημάτων του, των εύλογων δαπανών διαβίωσης ή του επιτοκίου αναφοράς, προκύπτει αδυναμία του να καταβάλει τη δική του συνεισφορά. Ως προς το περιεχόμενο και τον τρόπο υποβολής της αίτησης του προηγούμενου εδαφίου εφαρμόζεται αναλόγως το άρθρο 72. Μέχρι την αποδοχή της αίτησης για αναπροσαρμογή της συνεισφοράς ο οφειλέτης οφείλει να συνεχίζει να καταβάλλει το ποσό που τον βαρύνει σύμφωνα με την προηγούμενη απόφαση περί συνεισφοράς. Η αναπροσαρμογή της συνεισφοράς δεν επηρεάζει τη μηνιαία δόση που λαμβάνουν οι πιστωτές κατά το άρθρο 75.

5. Η συνεισφορά του Δημοσίου διακόπτεται, αν ο δικαιούχος καθυστερήσει την καταβολή του ποσού που βαρύνει τον ίδιο, με αποτέλεσμα να θεμελιώνονται τα κατά το άρθρο 80 δικαιώματα του πιστωτή, ακόμα κι αν αυτά δεν ασκηθούν. Αν ο δικαιούχος δεν καταβάλει εγκαίρως το ποσό που βαρύνει τον ίδιο, ο θιγόμενος πιστωτής υποχρεούται να ενημερώσει, εγγράφως ή μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, το αργότερο μέσα σε έναν (1) μήνα από τη θεμελίωση των δικαιωμάτων του άρθρου 80, το όργανο που είναι αρμόδιο να αποφασίζει για τη συνεισφορά του Δημοσίου. Αν ο πιστωτής παραλείψει την ενημέρωση του προηγούμενου εδαφίου και ασκηθούν από τον πιστωτή τα δικαιώματα του άρθρου 80, τότε ο πιστωτής υποχρεούται να επιστρέψει στο Δημόσιο με τον νόμιμο τόκο της παρ. 1 του άρθρου 53 του ν. 4174/2013 (Α’ 170) τα ποσά που αυτό κατέβαλε από το χρόνο κατά τον οποίο ο πιστωτής όφειλε να είχε ενημερώσει το Δημόσιο.

6. Καθυστέρηση του Δημοσίου να καταβάλει την εγκριθείσα συνεισφορά μπορεί να οδηγήσει σε έκπτωση του αιτούντα κατά το άρθρο 80, μόνο εφόσον το συνολικό ύψος του ποσού σε καθυστέρηση υπερβαίνει αθροιστικά την αξία εννέα (9) μηνιαίων δόσεων συνεισφοράς και ο πιστωτής έχει ενημερώσει τον οφειλέτη ως προς την υπερημερία του Δημοσίου το αργότερο έως τον έκτο μήνα υπερημερίας.

7. Με την επιφύλαξη της παραγράφου 5, αν ο οφειλέτης εκπέσει κατά το άρθρο 80 ως προς οποιονδήποτε πιστωτή, το Ελληνικό Δημόσιο αναζητά από τον οφειλέτη όλα τα ποσά που κατέβαλε κατά το παρόν άρθρο.

Άρθρο 77

Δικαστική ρύθμιση

1. Φυσικό πρόσωπο, που υπέβαλε οριστικά την αίτηση του άρθρου 72 κατά το δεύτερο εδάφιο του άρθρου 73, μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο την προστασία της κύριας κατοικίας του με τους όρους του άρθρου 75, αν δεν κρίθηκε επιλέξιμος ή αν, ενώ κρίθηκε επιλέξιμος, για οποιονδήποτε λόγο δεν επιτεύχθηκε συμφωνία με έναν ή περισσότερους από τους πιστωτές.

2. Αρμόδιο δικαστήριο είναι το Ειρηνοδικείο του τόπου, στο οποίο βρίσκεται η κύρια κατοικία του αιτούντος.

3. Το δικαστήριο δικάζει κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας. Η συζήτηση της αίτησης προσδιορίζεται κατ’ απόλυτη προτεραιότητα μέσα σε έξι μήνες από την κατάθεσή της, ακόμα και καθ’ υπέρβαση του προ- βλεπόμενου αριθμού οριζόμενων υποθέσεων εκούσιας δικαιοδοσίας, όπως αυτός καθορίζεται από τον Κανονισμό Εσωτερικής Υπηρεσίας του οικείου Ειρηνοδικείου. Η απόφαση εκδίδεται μέσα σε τρεις (3) μήνες από τη συζήτηση.

4. Η αίτηση της παραγράφου 1 ασκείται μέσα σε προθεσμία δεκαπέντε (15) εργάσιμων ημερών από την ολοκλήρωση της διαδικασίας κατά την παράγραφο 6 του άρθρου 74. Στην προθεσμία του προηγούμενου εδαφίου δεν συνυπολογίζεται το χρονικό διάστημα από 1η έως 31η Αυγούστου.

5. Η αίτηση στρέφεται κατά των πιστωτών, με τους οποίους δεν επιτεύχθηκε συναινετική ρύθμιση.

6. Με την αίτηση ο αιτών συνυποβάλλει στη γραμματεία του αρμόδιου Ειρηνοδικείου εκτυπωμένο όλο το υλικό που μεταφορτώθηκε στην πλατφόρμα, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αξιολόγησης της επιλεξιμότητας και της συναινετικής ρύθμισης.

7. Η αίτηση μεταφορτώνεται, επί ποινή απαραδέκτου, μέσα σε δέκα (10) εργάσιμες ημέρες από την κατάθεσή της, στην πλατφόρμα του άρθρου 71, μέσω της οποίας κοινοποιείται στους συμμετέχοντες πιστωτές. Η κοινοποίηση του προηγούμενου εδαφίου επέχει θέση επίδοσης στους πιστωτές. Αν μεταξύ των διαδίκων πιστωτών περιλαμβάνονται ιδιώτες, οι οποίοι δεν έχουν κοινοποιήσει στην Ε.Γ.Δ.Ι.Χ. διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ο αιτών επιδίδει μέσα σε τριάντα (30) ημέρες από την κατάθεση αντίγραφο της αίτησης σε αυτούς και μεταφορτώνει στην πλατφόρμα το αποδεικτικό επίδοσης.

8. Το δικαστήριο καθορίζει σύμφωνα με το άρθρο 75 ενιαίο σχέδιο ρύθμισης έναντι των πιστωτών, κατά των οποίων στρέφεται η αίτηση. Από το ποσό της παραγράφου 1 του άρθρου 75 αφαιρείται το συνολικό ποσό, που καταβλήθηκε σε συμμόρφωση προς την προσωρινή διαταγή της παραγράφου 2 του άρθρου 78. Η απόφαση δεν θίγει τις ρυθμίσεις που επιτεύχθηκαν συναινετικά. Αν το δικαστήριο κρίνει τον αιτούντα ως μη επιλέξιμο, απορρίπτει την αίτηση και επιβάλλει την ποινή του άρθρου 205 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, η οποία στην περίπτωση αυτή ισούται με το πέντε τοις εκατό (5%) της συνολικής οφειλής, της οποίας ζητήθηκε η ρύθμιση, δεν μπορεί όμως να είναι κατώτερη των 1.500 ευρώ ούτε να υπερβαίνει τα 5.000 ευρώ.

9. Η απόφαση συνιστά τίτλο εκτελεστό ως προς τις καταβολές που ορίζει, δυνάμει του οποίου μπορεί να επισπευσθεί αναγκαστική εκτέλεση στη λοιπή περιουσία του αιτούντος πλην της κύριας κατοικίας του, καθώς και στην κύρια κατοικία, αν ο οφειλέτης εκπέσει κατά το άρθρο 80.

10. Με επιμέλεια της γραμματείας του δικαστηρίου η απόφαση μεταφορτώνεται στην πλατφόρμα του άρθρου 71. Με επιμέλεια οποιουδήποτε έχει έννομο συμφέρον η απόφαση μεταγράφεται στο βιβλίο μεταγραφών ή καταχωρίζεται στο κτηματολογικό φύλλο της κύριας κατοικίας του αιτούντος.

Άρθρο 78

Προσωρινή προστασία

1. Από την κοινοποίηση της αίτησης του άρθρου 72 κατά τις παραγράφους 1 και 10 του άρθρου 74, αφού προηγουμένως ο οφειλέτης έχει κριθεί επιλέξιμος κατά τον προέλεγχο επιλεξιμότητας του άρθρου 73, και μέχρι τη λήξη της προθεσμίας της παραγράφου 4 του άρθρου 77, αναστέλλεται αυτοδικαίως κάθε πλειστηριασμός της κύριας κατοικίας του αιτούντος. Η αναστολή της παρούσας παραγράφου αντιτάσσεται στο σύνολο των πιστωτών του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Έναντι των πιστωτών, που δεν περιλαμβάνονται στην αίτηση, η αναστολή της παρούσας παραγράφου αρχίζει να ισχύει από τη μεταγραφή ή την καταχώριση της αίτησης κατά την παράγραφο 14 του άρθρου 72.

2. Ο δικαστής του πρωτοβάθμιου ή του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, στο οποίο εκκρεμεί η αίτηση, μπορεί, σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας, ύστερα από σχετικό αίτημα, να εκδώσει υπέρ του αιτούντος, που κρίθηκε επιλέξιμος, αλλά για οποιονδήποτε λόγο δεν ρύθμισε συναινετικά μία ή περισσότερες οφειλές του, προσωρινή διαταγή, που καταχωρίζεται κάτω από την αίτηση ή την έφεση ή την κλήση ή στα πρακτικά, με την οποία παρατείνεται η αναστολή της παραγράφου 1 μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης. Η προσωρινή διαταγή της παρούσας παραγράφου εκδίδεται εφόσον πιθανολογείται ότι η αίτηση είναι βάσιμη, καθώς και ότι, μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης η κύρια κατοικία του αιτούντος θα έχει πλειστηριαστεί. Αν ο πιστωτής παρέλειψε να υποβάλει πρόταση, χωρίς να επικαλεστεί μη επιλεξιμότητα του αιτούντα κατά το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 2 του άρθρου 74, η προσωρινή διαταγή χορηγείται υπό τον όρο καταβολής του ημίσεος της τελευταίας ενήμερης δόσης πριν την άσκηση της αίτησης του άρθρου 72. Αν ο αιτών δεν αποδέχτηκε την πρόταση του πιστωτή, η προσωρινή διαταγή χορηγείται υπό τον όρο καταβολής της μηνιαίας δόσης που όριζε η απορριφθείσα πρόταση. Αν το αίτημα χορήγησης προσωρινής διαταγής περιέχεται σε εμπρόθεσμη αίτηση του άρθρου 77, τότε μέχρι τη συζήτησή του η αναστολή της παραγράφου 1 παρατείνεται αυτοδικαίως. Το δικαστήριο μπορεί να ανακαλέσει την προσωρινή διαταγή οποτεδήποτε. Εάν ο αιτών καταστεί υπερήμερος ως προς τις μηνιαίες καταβολές που ορίζει το δικαστήριο σύμφωνα με την παρούσα παράγραφο, με συνέπεια το συνολικό ύψος του ποσού σε καθυστέρηση να υπερβαίνει αθροιστικά την αξία τριών (3) μηνιαίων δόσεων, τότε η προσωρινή διαταγή καθίσταται ανίσχυρη για το μέλλον και ο δανειστής ανακτά το δικαίωμα να επισπεύσει αναγκαστική εκτέλεση.

3. Ο αιτών που κρίθηκε μη επιλέξιμος μπορεί να αναστείλει τον πλειστηριασμό της κύριας κατοικίας του, σύμφωνα με το άρθρο 1000 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Το άρθρο 781 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας δεν εφαρμόζεται.

4. Η αναστολή εκτέλεσης του παρόντος άρθρου συνεπάγεται αυτοδίκαια την απαγόρευση της διάθεσης ή της επιβάρυνσης της κύριας κατοικίας του αιτούντος.

5. Η αναστολή εκτέλεσης του παρόντος άρθρου δεν εμποδίζει την επιβολή αναγκαστικής εκτέλεσης ή ασφαλιστικών μέτρων στην κύρια κατοικία του αιτούντος, αρκεί να μην πραγματοποιηθεί πλειστηριασμός, ούτε τη λήψη μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης ή ασφαλιστικών μέτρων στην υπόλοιπη περιουσία του οφειλέτη, ούτε την άσκηση αγωγής ή την έκδοση διαταγής πληρωμής για τις απαιτήσεις, των οποίων ζητείται η ρύθμιση.

Άρθρο 79

Συνέπειες ρύθμισης

1. Μετά την επίτευξη συναινετικής ή δικαστικής ρύθμισης με τουλάχιστον έναν πιστωτή, δεν επιτρέπεται σε οποιοδήποτε πιστωτή του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα, η επίσπευση αναγκαστικής εκτέλεσης στην κύρια κατοικία του αιτούντος, η λήψη ασφαλιστικών μέτρων επ’ αυτής, η εγγραφή υποθήκης ή η τροπή προσημείωσης υποθήκης σε υποθήκη.

2. Οι απαγορεύσεις της παραγράφου 1 δεν ισχύουν για τους πιστωτές, των οποίων οι απαιτήσεις ήταν επιδεκτικές ρύθμισης κατά τις παραγράφους 2 έως 6 του άρθρου 68, τελικά όμως, για οποιοδήποτε λόγο, δεν ρυθμίστηκαν, συναινετικά ή δικαστικά. Στις περιπτώσεις αυτές όλοι οι πιστωτές, ακόμη και όσοι ρύθμισαν τις απαιτήσεις τους, μπορούν να αναγγελθούν για το σύνολο των απαιτήσεών τους. Για την εφαρμογή του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 2 του άρθρου 969 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αρκεί μόνο η ικανοποίηση του επισπεύδοντος.

3. Μη επιδεκτικοί ρύθμισης πιστωτές του ιδιωτικού τομέα μπορούν να επισπεύσουν αναγκαστική εκτέλεση μόνο μετά από άδεια, που χορηγείται από το Ειρηνοδικείο του τόπου της κύριας κατοικίας του οφειλέτη, με τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας. Η άδεια χορηγείται μόνο αν η υπόλοιπη ρευστοποιήσιμη περιουσία του οφειλέτη δεν επαρκεί για την ικανοποίηση των απαιτήσεων του συνόλου των πιστωτών, εκτός εάν ο πιστωτής έχει εμπράγματη ασφάλεια στην κύρια κατοικία, που εγγράφηκε πριν την υποβολή της αίτησης του άρθρου 72. Ο οφειλέτης μπορεί να ζητήσει παροχή προθεσμίας έως δύο ετών, στην οποία καταβάλλει σε ισόποσες άτοκες μηνιαίες δόσεις το ποσό που θα λάμβανε ο αιτών πιστωτής σε περίπτωση αναγκαστικού πλειστηριασμού της κύριας κατοικίας του οφειλέτη. Στην περίπτωση αυτή, ο πιστωτής μπορεί να επισπεύσει αναγκαστική εκτέλεση, μόνο αν ο οφειλέτης καταστεί υπερήμερος ως προς την καταβολή του ποσού αυτού. Το άρθρο 80 εφαρμόζεται αναλόγως. Αν ο πιστωτής αυτός επισπεύσει εκτέλεση, εφαρμόζονται αναλόγως το δεύτερο και το τρίτο εδάφιο της παραγράφου 2.4. Με τη συναίνεση του αιτούντος, μπορεί να εγγραφεί υποθήκη ή προσημείωση υποθήκη για απαίτηση που γεννιέται κατά τη διάρκεια της ρύθμισης. Για τον πιστωτή αυτό δεν ισχύουν οι απαγορεύσεις της παραγράφου 1.5. Αν ο αιτών αποβιώσει πριν την ολοκλήρωση της ρύθμισης, τότε η ρύθμιση διακόπτεται, εκτός αν συμβλήθηκε εγγυητής κατά την παράγραφο 2 του άρθρου 75. Αν ο κληρονόμος χρησιμοποιεί την κληρονομιαία κύρια κατοικία ως δική του κύρια κατοικία και πληροί τα κριτήρια επιλεξιμότητας του άρθρου 68 κατά το χρόνο θανάτου του κληρονομουμένου, μπορεί να ζητήσει κατά τον παρόντα νόμο τη συνέχιση της ρύθμισης του άρθρου 75 και την εκ νέου χορήγηση της συνεισφοράς του Δημοσίου κατά το άρθρο 76, ακόμα και μετά την πάροδο της προθεσμίας της παρ. 1 του άρθρου 72.

Άρθρο 80

Αθέτηση της ρύθμισης

Αν ο αιτών καταστεί υπερήμερος ως προς τις μηνιαίες καταβολές της συναινετικής ή της δικαστικής ρύθμισης, με συνέπεια το συνολικό ύψος του ποσού σε καθυστέρηση να υπερβαίνει αθροιστικά την αξία τριών (3) μηνιαίων δόσεων, ο θιγόμενος πιστωτής δικαιούται, με εκτελεστό τίτλο τη συναινετική ρύθμιση ή την απόφαση του άρθρου 77, να επισπεύσει αναγκαστική εκτέλεση ακόμη και στην κύρια κατοικία του αιτούντα. Κατά παρέκκλιση της παρ. 1 του άρθρου 926 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, το χρονικό διάστημα, που πρέπει να μεσολαβεί μεταξύ της επίδοσης της επιταγής προς εκτέλεση και της κατάσχεσης, ανέρχεται σε τριάντα (30) ημερολογιακές μέρες. Κατά της αναγκαστικής εκτέλεσης, η οποία επισπεύδεται κατά το παρόν άρθρο, επιτρέπονται όλα τα ένδικα βοηθήματα που προβλέπονται κατά την κείμενη νομοθεσία.

Άρθρο 81

Ολοκλήρωση της ρύθμισης

Με την επιτυχή ολοκλήρωση της ρύθμισης και την πλήρη συμμόρφωση του οφειλέτη αποσβήνεται το τμήμα των ρυθμισμένων απαιτήσεων που υπερβαίνει το ποσό της παραγράφου 1 του άρθρου 75 και αποσβήνεται κάθε υποθήκη ή προσημείωση υποθήκης, που εγγράφηκε στην κύρια κατοικία για ρυθμισμένη απαίτηση.

Άρθρο 82

Εξουσιοδοτικές διατάξεις

1. Με απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Ανάπτυξης, Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Οικονομικών, καθορίζονται οι διαδικασίες, οι προϋποθέσεις, οι προσφερόμενες λειτουργίες και εφαρμογές και οι τεχνικές λεπτομέρειες, οι οποίες αποτελούν τις λειτουργικές προδιαγραφές της ηλεκτρονικής πλατφόρμας του άρθρου 71.

2. Με απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Ανάπτυξης, Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Οικονομικών μπορεί να τροποποιείται το περιεχόμενο της αίτησης του άρθρου 72. Με την απόφαση αυτή μπορεί να προβλεφθεί και προαιρετικό περιεχόμενο της αίτησης.

3. Με απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Ανάπτυξης, Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Οικονομικών μπορεί να τροποποιείται ο κατάλογος των δικαιολογητικών που συνυποβάλλονται μαζί με την αίτηση του άρθρου 72 ή ανακτώνται από την πλατφόρμα. Με όμοια απόφαση μπορεί να προβλέπεται ότι ορισμένα δικαιολογητικά δεν υποβάλλονται υποχρε¬ωτικά μαζί με την αίτηση, αλλά μπορούν να υποβληθούν το αργότερο έως τη λήξη της διαδικασίας συναινετικής ρύθμισης του άρθρου 74.

4. Με απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Ανάπτυξης, Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Οικονομικών μπορεί να καθορίζονται λεπτομέρειες της διαδικασίας συναινετικής ρύθμισης του άρθρου 74.

5. Με απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Ανάπτυξης, Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Οικονομικών καθορίζονται ο τρόπος προσδιορισμού του ακριβούς ύψους της συνεισφοράς του Δημοσίου κατά το άρθρο 76, το όργανο που είναι αρμόδιο να αποφασίζει για τη συνεισφορά του Δημοσίου, καθώς και κάθε άλλο ειδικότερο θέμα σχετικά με τη συνεισφορά του Δημοσίου. Η απόφαση του προηγούμενου εδαφίου πρέπει να συμμορφώνεται προς την ευρωπαϊκή νομοθεσία περί κρατικών ενισχύσεων.

6. Με απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Ανάπτυξης και Οικονομικών καθορίζεται ο τρόπος προσδιορισμού της αξίας των μεταφορικών μέσων, προκειμένου να ελέγχεται το κριτήριο επιλεξιμότητας της περίπτ. ε’ της παρ. 1 του άρθρου 68.

Άρθρο 83

Τελικές διατάξεις

1. Τα πιστωτικά ιδρύματα και οι πιστωτές του δημόσιου τομέα μπορούν να κοινοποιούν στην Ε.Γ.Δ.Ι.Χ. διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, στην οποία γίνεται κάθε κοινοποίηση σχετική με το παρόν Μέρος, καθώς και τα φυσικά πρόσωπα που είναι εξουσιοδοτημένα να τους εκπροσωπούν στη διαδικασία συναινετικής ρύθμισης, υποβάλλοντας και τα σχετικά νομιμοποιητικά έγγραφα. Μέχρι να πραγματοποιηθούν οι πρώτες κοινοποιήσεις του προηγούμενου εδαφίου, εξακολουθούν να ισχύουν οι διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και τα φυσικά πρόσωπα που έχουν υποδειχθεί στα πλαίσια του ν. 4469/2017.

2. Πιστωτές, οι οποίοι απέκτησαν απαιτήσεις επιδεκτικές ρύθμισης με μεταβίβαση κατά το άρθρο 3 του ν. 4354/2015, συμμετέχουν στη διαδικασία του παρόντος νόμου μόνο μέσω της εταιρίας διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις, στην οποία έχει ανατεθεί η διαχείριση σύμφωνα με την περίπτωση γ’ της παρ. 1 του άρθρου 1 του ν. 4354/2015.

3. Πιστωτές, οι οποίοι απέκτησαν απαιτήσεις επιδεκτικές ρύθμισης με τιτλοποίηση κατά το ν. 3156/2013 συμμετέχουν στη διαδικασία του παρόντος Μέρους μόνο μέσω του προσώπου, στο οποίο έχει ανατεθεί η διαχείρισή τους κατά την παρ. 14 του άρθρου 10 του ν. 3156/2013.

4. Αιτήσεις του άρθρου 4 του ν. 3869/2010, οι οποίες υποβλήθηκαν μέχρι την 28η Φεβρουάριου 2019, χωρίς να συνοδεύονται από βεβαιώσεις οφειλών του άρθρου 2 του ν. 3869/2010, είναι παραδεκτές, εφόσον οι βεβαιώσεις προσκομιστούν μέχρι την 30ή Απριλίου 2019.

5. Οι πιστωτές δικαιούνται να χρησιμοποιούν την πλατφόρμα του άρθρου 71 προς το σκοπό άσκησης των δικαιωμάτων των παραγράφων 2 και 3 του άρθρου 10 του ν. 3869/2010, χωρίς να απαιτείται συνδρομή της εισαγγελικής αρχής, αν εκκρεμεί κατά των πιστωτών αίτηση του άρθρου 4 του ν. 3869/2010 και τα δεδομένα, των οποίων ζητείται η κοινοποίηση, βρίσκονται στην κατοχή δημόσιας αρχής.

6. Φυσικά πρόσωπα, που πριν την άσκηση της αίτησης του άρθρου 72 έχουν ασκήσει αίτηση του άρθρου 4 του ν. 3869/2010 και αυτή είναι εκκρεμής σε πρώτο ή δεύτερο βαθμό, χωρίς να έχει συζητηθεί, μπορούν να υποβάλουν την αίτηση του άρθρου 72 του παρόντος νόμου. Αν οι αιτούντες ρυθμίσουν συναινετικά οποιαδήποτε από τις οφειλές, που είναι επιδεκτικές ρύθμισης κατά τον παρόντα νόμο, τότε η δίκη του ν. 3869/2010 καταργείται. Φυσικά πρόσωπα του παρόντος άρθρου μπορούν να ασκήσουν την αίτηση του άρθρου 77 του παρόντος Μέρους μόνο αν παραιτηθούν από την αίτηση του άρθρου 4 του ν. 3869/2010.

Άρθρο 84

Έναρξη ισχύος του Έβδομου Μέρους

Η ισχύς του παρόντος Μέρους αρχίζει την 30η Απριλίου 2019, εκτός από το άρθρο 82, η ισχύς του οποίου αρχίζει από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Δικηγόροι για δάνεια Θεσσαλονίκη: 2310 500 442

Περαία Θεσσαλονίκης: 2392 181 200

Δικηγόροι για δάνεια Αθήνα: 210 9585365

Δείτε περισσότερα για Δικηγόροι Θεσσαλονίκη

Νόμος Κατσέλη: Έως 31 Δεκεμβρίου 2018 η προθεσμία για αίτηση υπαγωγής

By // by adminomika

Νόμος Κατσέλη: Έως 31 Δεκεμβρίου 2018 η προθεσμία για αίτηση υπαγωγής

Γράφει ο Μιχαήλ Ζηδιανάκης, Δικηγόρος Θεσσαλονίκης

Έως 31.12.2018 θα υποβάλλονται αιτήσεις για υπαγωγή στο νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, γνωστό ως νόμο Κατσέλη και παράλληλη διάσωση της πρώτης κατοικίας των οφειλετών από την κατάσχεση και τον πλειστηριασμό.

Από το έτος 2019 η πρώτη κατοικία ΔΕΝ θα προστατεύεται με αποτέλεσμα πλήθος οφειλετών με ληξιπρόθεσμες οφειλές σε Τράπεζες, Ιδιώτες, Ασφαλιστικά Ταμεία και Εφορία, να χάσει το δικαίωμα δικαστικής προστασίας της πρώτης κατοικίας.

Ο νόμος για τα υποχρεωμένα νοικοκυριά έδωσε ανάσα σε χιλιάδες δανειολήπτες οι οποίοι κατάφεραν να ρυθμίσουν και να κουρέψουν δικαστικά τις οφειλές τους, πετυχαίνοντας έτσι να επανενταχθούν στην οικονομική και κοινωνική ζωή.

Πρέπει να επισημανθεί, ότι ο νόμος Κατσέλη δεν αφορά όλους ανεξαιρέτως τους δανειολήπτες, καθώς για την επιτυχή δικαστική έκβαση πρέπει να πληρούνται πολλαπλά κριτήρια (εισοδήματος, ακίνητης περιουσίας, έλλειψη δόλου του οφειλέτη, έλλειψη εμπορικής ιδιότητας κ.α.)

Μέχρι σήμερα στις ευεργετικές διατάξεις του νόμου Κατσέλη έχουν προστρέξει περί τους 150.000 δανειολήπτες, τα δάνεια των οποίων προς τράπεζες υπολογίζονται σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος στα 17,5 δισ. ευρώ.

Κομβικής σημασίας κρίνεται η ορθή νομική συμβουλή προς τους οφειλέτες προκειμένου να γνωρίζουν τα δικαιώματα τους αλλά και την πιθανή έκβαση της υπόθεσης τους προκειμένου να αποφασίσουν με ποιον τρόπο θα διευθετήσουν τις οφειλές τους.

Για περαιτέρω διευκρινήσεις σχετικά με τη διαδικασία για υπαγωγή στο νόμο Κατσέλη και τις προϋποθέσεις ή για εξεύρεση εναλλακτικού τρόπου διευθέτησης των οφειλών σας, μπορείτε να απευθύνεστε στο δικηγορικό μας γραφείο στη Θεσσαλονίκη στο 2310 500 442 και στο δικηγορικό μας γραφείο στην Περαία Θεσσαλονίκης στο 2392 181 200. (ώρες επικοινωνίας: 09.00-14.30 & 18.00-20.00)

Διαγραφή οφειλών, προστασία Α΄ κατοικίας: Τι ισχύει στο νόμο Κατσέλη.

By // by Μιχάλης Ζηδιανάκης

Διαγραφή οφειλών, προστασία Α΄ κατοικίας: Τι ισχύει στο νόμο Κατσέλη.

Γράφει ο Μιχαήλ Ζηδιανάκης, Δικηγόρος Θεσσαλονίκης

Με την πλειοψηφία των δανείων να βρίσκονται στο κόκκινο και τις ληξιπρόθεσμες οφειλές στα ύψη, η δικαστική ρύθμιση ή διαγραφή ανά περίπτωση οφειλών μέσω του νόμου Κατσέλη για τα Υπερχρεωμένα Νοικοκυριά, αποτελούσε πολλές φορές τη μοναδική λύση σωτηρίας για όσους βρίσκονται σε αδυναμία πληρωμής.

Ωστόσο, αρκετές αιτήσεις οφειλετών που κατατέθηκαν με το νόμο Κατσέλη απορρίφθηκαν από τα αρμόδια δικαστήρια για διάφορους λόγους, οι οποίοι θα αναλυθούν κατωτέρω.

Στην περίπτωση αυτή, οι οφειλέτες έχουν μια δεύτερη ευκαιρία, καθώς υπάρχουν νομικές κινήσεις τις οποίες με τη συνδρομή του δικηγόρου τους μπορούν να πραγματοποιήσουν. Οι ενέργειες αυτές ποικίλουν ανάλογα με το σκεπτικό της απόφασης που εξέδωσε το αρμόδιο Ειρηνοδικείο, και συγκεκριμένα ανάλογα με το λόγο για τον οποίο απέρριψε την αίτηση του οφειλέτη.

Ο οφειλέτης, εν προκειμένω, μπορεί να επιδιώξει να προχωρήσει με την άσκηση έφεσης κατά της πρωτόδικης απορριπτικής απόφασης, η οποία τον απέκλεισε από τις ευεργετικές διατάξεις του νόμου Κατσέλη. Επί του παρόντος άρθρου θα επιχειρηθεί μια ανάλυση της διαδικασίας άσκησης της έφεσης, των λόγων που δύνανται να προβληθούν καθώς και τις συνέπειες από την άσκηση της.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΣΚΗΣΗΣ ΕΦΕΣΗΣ ΣΕ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΝΟΜΟΥ ΚΑΤΣΕΛΗ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ

Η απόφαση που εκδίδεται από το Ειρηνοδικείο προσβάλλεται με το ένδικο μέσο της έφεσης είτε έχει κάνει δεκτή την αίτηση του οφειλέτη για υπαγωγή του στη διαδικασία είτε την έχει απορρίψει.

ΛΟΓΟΙ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΝΟΜΟΥ ΚΑΤΣΕΛΗ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ ΕΦΕΣΗΣ

Η απόρριψη της αίτησης μπορεί να γίνει είτε για τυπικούς λόγους π.χ. λόγω αοριστίας ή μη νομότυπης διενέργειας προδικαστικής πράξης είτε για ουσιαστικούς λόγους, δηλαδή μη πλήρωσης των αυστηρών προϋποθέσεων του άρθρου 1 του ν. 3869/2010. Ακολουθεί, επομένως, μια διάκριση ως προς τους λόγους απόρριψης.

Α. Τυπικοί λόγοι απόρριψης της αίτησης του νόμου Κατσέλη

Η αίτηση του οφειλέτη μπορεί να απορριφθεί για τυπικούς λόγους, δηλαδή χωρίς να εξετάσει τις ουσιαστικές προϋποθέσεις υπαγωγής ο δικαστής. Τέτοιες περιπτώσεις αφορούν στην έλλειψη κάποιας διαδικαστικής προϋπόθεσης, όπως η ελαττωματική παράσταση, η έλλειψη ενεργητικής νομιμοποίησης, η ικανότητα διαδίκου και η καθ’ ύλην και τοπική αναρμοδιότητα. Στην ίδια έννοια των διαδικαστικών προϋποθέσεων εμπίπτει και το ορισμένο του δικογράφου, η εκκρεμοδικία, η έλλειψη έννομου συμφέροντος αλλά και η τήρηση της προδικασίας π.χ. επιδόσεις.

Β. Ουσιαστικοί λόγοι απόρριψης της αίτησης του νόμου Κατσέλη

Υπάρχει, ωστόσο, και η περίπτωση μία αίτηση να απορριφθεί για κάποιον ουσιαστικό λόγο. Ενδεικτικά, ως τέτοιοι λόγοι απόρριψης μπορεί να είναι ότι ένας οφειλέτης έχει την εμπορική ιδιότητα ή ότι είχε δόλο όταν αναλάμβανε τις δανειακές του υποχρεώσεις γιατί γνώριζε ότι δεν μπορεί να τις ικανοποιήσει.

Ειδικά η περίπτωση της απόρριψης της αίτησης λόγω δόλιας περιέλευσης σε αδυναμία πληρωμής αποτελεί τη συνηθέστερη αιτία απόρριψης αιτήσεων υπαγωγής στο νόμο Κατσέλη, που αντιμετωπίζουν οι δικηγόροι που ασχολούνται με δάνεια και τραπεζικές υποθέσεις.

Αναφορικά με το δόλο, η πλειονότητα των δικαστών απορρίπτουν τις αιτήσεις με το σκεπτικό ότι ο δανειολήπτης γνώριζε κατά την εκταμίευση του δανείου ότι δεν θα μπορεί στο μέλλον να το αποπληρώσει και παρ’ όλα αυτά προχώρησε στην εκταμίευσή του. Ο νομοθέτης δεν επιδιώκει την ένταξη στις προστατευτικές διατάξεις του νόμου Κατσέλη εκείνων των οφειλετών, οι οποίοι καρπώθηκαν οφέλη από την υπερχρέωση τους, βρέθηκαν σε ευνοϊκή οικονομική θέση με απόκτηση κινητών και ακίνητων πραγμάτων δημιουργώντας χρέη αλλά είχαν εξαρχής σκοπό να υπαχθούν στις διατάξεις του ν. 3869/2010 περί ρύθμισης και απαλλαγής των χρεών ή βρέθηκαν σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμών με έντονη τη δική τους υπαιτιότητα.

Επικοινωνήστε μαζί μας

Για περισσότερες νομικές συμβουλές και για εκπροσώπηση σας σε υποθέσεις με κόκκινα δάνεια και εν γένει τραπεζικά θέματα μπορείτε να απευθύνεστε στα δικηγορικά μας γραφεία:

Δικηγόροι για δάνεια Θεσσαλονίκη: 2310 500 442 2392 181 200 (Περαία Θεσσαλονίκης)

Δικηγόροι για δάνεια Αθήνα: 21 0958 5365

(ώρες επικοινωνίας: Δευτέρα – Παρασκευή: 09:00-14:30 & 18:00-20:00 – εκτός απογεύματος Τετάρτης)

_______________________________________________________________

(παλαιότερη δημοσίευση)

Πρέπει να τονιστεί ότι η πρώτη κατοικία προστατεύεται από κατάσχεση και πλειστηριασμό μόνο για όσους έχουν υπαχθεί στο νόμο Κατσέλη και συγκεκριμένα για όσους υποβάλλουν αίτηση στο αρμόδιο Δικαστήριο (Ειρηνοδικείο) μέχρι 31/12/2018. Στη συνέχεια δυστυχώς κανένας δανειολήπτης που δεν πληρώνει τις οφειλές του (δάνεια, δημόσιο κτλ.), δεν θα μπορεί να διασώσει δικαστικά την κύρια κατοικία του.

Ενημέρωση άρθρου 27/04/2020 (update)

Ο νέος νόμος για την προστασία της πρώτης κατοικίας δίνει τη δυνατότητα διευθέτησης οφειλών με παράλληλη διαγραφή. Για περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε λεπτομέρειες εδώ ή να μας καλέσετε στο 2310500442

Ωστόσο, όσοι υπαχθούν προστατεύουν την κύρια κατοικία τους και παράλληλα μπορούν να πετύχουν ρύθμιση αλλά και κούρεμα των οφειλών τους υπό προϋποθέσεις (όπως πχ. όταν η εμπορική αξία της κύριας κατοικίας του δανειολήπτη-οφειλέτη είναι μικρή, όταν έχει χαμηλά εισοδήματα κλπ.).

Περαιτέρω, ακόμα μεγαλύτερο κούρεμα χρεών μπορούν να πετύχουν όσοι δεν έχουν κύρια κατοικία και εν γένει αξιόλογη περιουσία, καθώς στην περίπτωση που έχουν μικρό ή μηδενικό εισόδημα ,οι οφειλές τους μπορούν να διαγραφούν ακόμα και ολικά ή σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Η δικαστική ρύθμιση δε για όσους δεν έχουν α΄ κατοικία, έχει διάρκεια μόνο τρία (3) έτη και στη συνέχεια ο οφειλέτης απαλλάσσεται από τα χρέη του, εφόσον τηρήσει τη ρύθμιση.

Εν γένει, μπορεί να επιτευχθεί μια δίκαιη ρύθμιση όλων των οφειλών προς Τράπεζες, Δημόσιο και ιδιώτες, η οποία θα δώσει οριστική λύση στους οφειλέτες καθώς λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες και το κόστος διαβίωσης τους και η πραγματική δυνατότητα αποπληρωμής τους.

Η άγνοια μάλιστα πολλών δανειοληπτών για την ύπαρξη του εν λόγω νόμου, τους οδήγησε να υπογράψουν ασύμφορες τραπεζικές ρυθμίσεις, με αποτέλεσμα να καλούνται να πληρώνουν επ΄ αόριστον δόσεις χωρίς η οφειλή τους να μειώνεται ουσιαστικά.

Με την υπαγωγή τους στο νόμο, εφόσον πληρούν τα κριτήρια, η κατάσταση αυτή μπορεί να ανατραπεί, αρπάζοντας έτσι την ευκαιρία να ορθοποδήσουν οικονομικά και να διευθετήσουν οριστικά τα χρέη τους.

Αξίζει να επισημανθεί ότι με την κατάθεση και επίδοση της αίτησης, οι οφειλές από καταναλωτικά δάνεια και κάρτες εφόσον δεν έχει εγγραφεί υποθήκη, παγώνουν (σταματούν να τοκίζονται) και οι Τράπεζες και οι Εισπρακτικές Εταιρίες, σταματούν τις τηλεφωνικές οχλήσεις, καθώς πλέον αρμόδιο για να ρυθμίσει ή διαγράψει τα χρέη καθίσταται το Δικαστήριο.

Σίγουρα, η υπαγωγή στο νόμο δεν είναι πανάκεια και για αυτό θα πρέπει να εξετάζεται ενδελεχώς η κάθε περίπτωση, καθώς για κάποιους οφειλέτες η υπαγωγή αποτελεί πραγματικά την σωτηρία τους, για κάποιους άλλους όμως μπορεί να είναι ασύμφορη και να ενδείκνυται κάποια άλλη διαδικασία.

Για περαιτέρω διευκρινήσεις σχετικά με τη διαδικασία ή εναλλακτική πρόταση διευθέτησης των οφειλών σας και των δανείων σας, μπορείτε να απευθύνεστε στο δικηγορικό μας γραφείο τηλεφωνικά (09.00-14.30 & 18.00-20.00) στο 2310 500 442 , 2392 181 200 .

Διαβάστε περισσότερα για κόκκινα δάνεια εδώ

Δείτε περισσότερα για δικηγόροι Θεσσαλονίκη

Απαλλαγή εγγυητή δανείου και ακύρωση της εγγύησης

By // by Μιχάλης Ζηδιανάκης

Απαλλαγή εγγυητή δανείου και ακύρωση της εγγύησης

Το ενημερωτικό άρθρο “Απαλλαγή εγγυητή δανείου και ακύρωση της εγγύησης” , γράφει ο Μιχαήλ Ζηδιανάκης, Δικηγόρος Θεσσαλονίκης με εξειδίκευση στο Τραπεζικό Δίκαιο.

Είναι πολύ συχνό το φαινόμενο όπου οι Τράπεζες προκειμένου να χορηγήσουν ένα στεγαστικό ή καταναλωτικό δάνειο, απαιτούσαν από τον δανειολήπτη εξασφαλίσεις όπως εγγραφή προσημείωσης υποθήκης σε κάποιο περιουσιακό του στοιχείο και παροχή εγγύησης από κάποιον τρίτο.

Οι δανειολήπτες προκειμένου να εγκριθεί το δάνειο τους ζητούσαν από άτομα του στενού φιλικού τους περιβάλλοντος ή συγγενείς να εγγυηθούν για αυτούς. Μάλιστα, τις περισσότερες φορές, οι Τράπεζες δεν έλεγχαν τη φερεγγυότητα του εγγυητή και αρκούνταν απλώς στην υπογραφή του στη σύμβαση.

Το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης άλλαξε όμως τα οικονομικά τους δεδομένα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στην πληρωμή των δόσεων τους οι πρωτοφειλέτες και οι Τράπεζες να αναζητούν τα οφειλόμενα από τους εγγυητές, οι οποίοι βρέθηκαν να οφείλουν ποσά για δάνεια που δεν έλαβαν οι ίδιοι.

Η σύμβαση εγγύησης ωστόσο μπορεί να ακυρωθεί αν ακολουθηθεί η διαδικασία της δικαστικής οδού και να απαλλαγεί ο εγγυητής από την ευθύνη του, για διάφορους νομικούς λόγους όπως ενδεικτικά αναφέρονται παρακάτω.

Εύλογα δεν μπορούν να ακυρωθούν όλες οι εγγυήσεις και να απελευθερωθούν όλοι ανεξαιρέτως οι εγγυητές. Ωστόσο, ένας δικηγόρος για εγγυητές δανείων που ασχολείται με το Τραπεζικό Δίκαιο μπορεί να κρίνει βάσει της κάθε υπόθεσης αν συμφέρει ο εγγυητής να διεκδικήσει την απαλλαγή του δικαστικά και αν πληρούνται οι προϋποθέσεις.

Συνηθισμένοι λόγοι απαλλαγής ευθύνης εγγυητή:

Α. Ακύρωση εγγύησης και απεμπλοκή εγγυητή λόγω πταίσματος και καταχρηστικής συμπεριφοράς της Τράπεζας

Σύμφωνα με το άρθρο 862 ΑΚ: «Ο εγγυητής ελευθερώνεται, εφόσον από πταίσμα του δανειστή έγινε αδύνατη η ικανοποίηση του από τον οφειλέτη». Ως πταίσμα της Τράπεζας μπορεί να θεωρηθεί η αδιαφορία και αδράνεια εκ μέρους της λήψης μέτρων ενάντια του πρωτοφειλέτη με αποτέλεσμα την χειροτέρευση της θέσης του εγγυητή. Σε αυτή την περίπτωση ο εγγυητής μπορεί να πετύχει δικαστικά την απαλλαγή του.

Ειδικότερα, αυτή η περίπτωση συντρέχει όταν η Τράπεζα, είτε γνωρίζει είτε αγνοεί από ελαφρά ή βαριά αμέλεια την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης του πρωτοφείλετη και την αδυναμία του να ανταποκριθεί στις οφειλές του και αδρανεί για σημαντικό χρονικό διάστημα να λάβει τα κατάλληλα μέτρα για την εξασφάλιση της, βασιζόμενη αποκλειστικά στον τιθέμενο εγγυητή.

Ως κατάλληλα μέτρα νοούνται όλες εκείνες οι δικαστικές ή και εξώδικες ενέργειες, οι οποίες κατά περίπτωση θα ήταν ικανές να εξασφαλίσουν τον δανειστή απέναντι στον πρωτοφειλέτη όπως π.χ. η εγγραφή εμπράγματων βαρών εις βάρος του. Η αμέλεια, ωστόσο, αυτή της Τράπεζας οδηγεί στην περαιτέρω υπερχρέωση του πρωτοφειλέτη και ακολούθως του εγγυητή.

Επιπλέον, δυνάμει του άρθρου 288 ΑΚ, ο δανειστής έχει υποχρέωση ενημέρωσης του εγγυητή σχετικά με την πορεία της οικονομικής κατάστασης του πρωτοφειλέτη ενώ οφείλει να ενεργεί πάντοτε καλόπιστα απέναντι στον εγγυητή, αποφεύγοντας ενέργειες και παραλείψεις οι οποίες καθιστούν ατελέσφορη την άσκηση του αναγωγικού δικαιώματος του τελευταίου κατά του πρωτοφειλέτη.

Έτσι πταίσμα του δανειστή (Τράπεζας) μπορεί να θεωρηθεί η μακρά αδράνεια του προς είσπραξη της απαίτησής του ή όταν παρέχει στον πρωτοφειλέτη συνεχείς πιστώσεις, χωρίς να ελέγξει εάν επαρκεί το ενεργητικό της περιουσίας του για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που αναλαμβάνει ή την πιστοληπτική του ικανότητα.
Τέλος, λόγω της φύσης της ευθύνης από εγγύηση, ο εγγυητής δεν επιτρέπεται να αντιμετωπίζεται από τον δανειστή ως κύριος οφειλέτης.

Η Τράπεζα δεν θα πρέπει να βασίζει την εξασφάλιση της απαίτησης της στον εγγυητή, ο οποίος μπορεί να είναι φερέγγυος και να αδιαφορεί για την κύρια απαίτηση της έναντι του πρωτοφειλέτη, εκτιμώντας ότι θα επωμιστεί το βάρος ο εγγυητής.

Παρατίθεται απόσπασμα της υπ΄αριθμ. 222/2016 απόφασης του Εφετείου Θράκης σύμφωνα με την οποία Κατά το άρθρο 862 ΑΚ ο εγγυητής ελευθερώνεται αν, από πταίσμα του δανειστή, κατέστη αδύνατη η ικανοποίηση του από τον οφειλέτη. Παραίτηση του εγγυητή από το δικαίωμα αυτό δεν είναι έγκυρη αν ο δανειστής βαρύνεται με δόλο ή βαριά αμέλεια.

«……Με την διάταξη αυτή, τίθεται ο κανόνας της ελευθερώσεως του εγγυητού, εάν από πταίσμα (δόλο ή αμέλεια, έστω και ελαφρά) του δανειστού κατέστη αδύνατη η ικανοποίησή του από τον οφειλέτη, ενώ η εφαρμογή της εν λόγω διατάξεως δεν αποκλείεται, από ενδεχόμενη παραίτησή του εκ των προτέρων από τού κατ’ άρθρο 855 ΑΚ δικαιώματος διζήσεως.

Λόγω του ενδοτικού χαρακτήρος της ανωτέρω ρυθμίσεως, ο εγγυητής μπορεί να παραιτηθεί εκ των προτέρων του θεσπιζόμενου με αυτή ευεργετήματος (ελευθερώσεως), όχι όμως και για την περίπτωση κατά την οποία η ικανοποίηση του δανειστού θα καταστεί αδύνατη από δόλο ή βαρεία αμέλεια του τελευταίου, δοθέντος ότι κατά την διάταξη του άρθρου 332 εδ. 1 ΑΚ είναι άκυρη (ΑΚ 174) κάθε εκ των προτέρων συμφωνία, με την οποία αποκλείεται ή περιορίζεται η ευθύνη από δόλο ή βαρεία αμέλεια (Ολ. ΑΠ 6/2000).

Πταίσμα του δανειστού περί την είσπραξη της απαιτήσεως εκδηλώνεται είτε με ενέργειες-πράξεις, είτε με παραλείψεις, ένεκα των οποίων γίνεται αδύνατη η ικανοποίησή του από τον πρωτοφειλέτη.

Στην εγγύηση αορίστου χρόνου ειδικότερα, θεωρείται ότι υπάρχει πταίσμα του δανειστού (και) όταν αυτός αμελεί για ικανό χρόνο να καταδιώξει τον πρωτοφειλέτη, που έπειτα γίνεται αναξιόχρεος (και αν ακόμη ο εγγυητής δεν έκαμε χρήση των δικαιωμάτων που του παρέχουν οι διατάξεις των άρθρων 867- 868 ΑΚ) ή υπαιτίως δεν αποδέχεται την εγκύρως προσφερομένη κυρία οφειλή ή δεν αναγγέλλεται στην πτώχευση του πρωτοφειλέτου ή αμελεί τη διεξαγωγή της δίκης ή αναγκαστικής εκτελέσεως εναντίον του πρωτοφειλέτου ή παρατείνει την προθεσμία εξοφλήσεως, εν αγνοία του εγγυητού, καθίσταται δε μετά ταύτα αναξιόχρεος ή αν ο δανειστής, μολονότι μπορούσε να διενεργήσει ταμειακό έλεγχο από τον οποίο ήταν δυνατόν να αποδειχθεί αύξηση της οφειλής, παρέλειψε να προβεί σ` αυτόν.

Την υπαίτια αυτή συμπεριφορά του δανειστού οφείλει να επικαλεσθεί και αποδείξει ο εγγυητής ο οποίος για την απαλλαγή του προβάλλει ισχυρισμό ελευθερώσεώς του. Τέλος, εφόσον στον Αστικό Κώδικα δεν έχει περιληφθεί ορισμός της βαρείας αμέλειας, στο δικαστήριο εναπόκειται να κρίνει, εκτιμώντας τις περιστάσεις, πότε η αμέλεια φέρει τη μορφή εκείνης της βαρείας, αξιολογική κρίση η οποία υπόκειται στον αναιρετικό έλεγχο, με βάση τα γενόμενα ανελέγκτως δεκτά πραγματικά περιστατικά (ΑΠ 1886/2014, ΑΠ 419/2013, ΑΠ 1850/2011, ΑΠ 377/2011, ΑΠ 2205/2009, ΑΠ 1568/2009 ΤΝΠ-Νόμος, ΑΠ 512/2008, ΝοΒ 2008/ 2368).

Με τον πέμπτο λόγο της έφεσης ο εκκαλών, εκτός των άλλων, παραπονείται και για την απόρριψη με την εκκαλουμένη απόφαση ως ουσία αβασίμων του τρίτου λόγου και του συμπληρωματικού αυτού ογδόου προσθέτου λόγου της ανακοπής, διά των οποίων πρόβαλε την ένσταση ελευθερώσεώς του από την εγγύηση υπέρ του πιστούχου πρωτοφειλέτη, ισχυρισθείς ειδικότερα ότι η καθής διά των αρμοδίων υπαλλήλων της από πταίσμα της, που καλύπτει την ελαφρά και την βαρεία αμέλεια αλλά και το δόλο.

Παρέλειψε να εισπράξει την απαίτησή της ήδη από το Σεπτέμβριο του έτους 2009, όταν ο πιστούχος καθυστερούσε την αποπληρωμή της οφειλής του από τη σύμβαση και ήταν ήδη κατάχρεος, επισπεύδοντας σε βάρος του αναγκαστική εκτέλεση επί του προσημειουμένου Κ2 καταστήματος, που τότε άξιζε περί τις 265.000,00 ευρώ και υπερκάλυπτε τη χρηματική απαίτηση της καθής, καθώς και με την αναγκαστική εκποίηση άλλων ακινήτων του, αντ’ αυτού δε επέλεξε να προβεί σε τροποποίηση όρων της σύμβασης ως προς την προθεσμία καταβολής των δόσεων και των συνεπειών της καθυστέρησης καταβολής, εν αγνοία αυτού ως εγγυητού και εν τέλει ο πρωτοφειλέτης κατέστη αναξιόχρεος.

Εν συνεχεία προέβη σε νέα καταβολή την 25-11-2009 και ακολούθως την 31-12-2009. Κατά την ίδια χρονική περίοδο του έτους 2009 ο πιστούχος έπρεπε να εξυπηρετεί και την υπ’ αριθ. ………./05-07-2005 σύμβαση πίστωσης με ανοικτό (αλληλόχρεο) λογαριασμό μέχρι του ποσού των 200.000,00 ευρώ που είχε συνάψει ομοίως με την καθής, ενώ ήταν συνυπόχρεος στην καταβολή δανείου ποσού 140.000,00 ευρώ, που είχε χορηγηθεί από την καθής με την υπ’ αριθ. …………./11-11-2003 σύμβαση στεγαστικού δανείου και στην καταβολή δανείου ποσού 100.000,00 ευρώ, που είχε χορηγηθεί από την καθής με την υπ’ αριθ. …………/17-02-2003 σύμβαση στεγαστικού δανείου.

Επίσης όπως προκύπτει από το φύλλο ακίνητης περιουσίας του πιστούχου, που μετ` επικλήσεως προσκομίζει η καθής, κατά την ίδια χρονική περίοδο, ο πρωτοφειλέτης ήταν επιβαρυμένος με την αποπληρωμή οφειλών προς την τότε ………… Τράπεζα, αφού η τελευταία είχε εγγράψει την 25-02-2004 προσημείωση ποσού 114.000,00 ευρώ επί ακινήτου ιδιοκτησίας του με αριθμό ΚΑΕΚ ., η οποία μάλιστα την 19-03-2013 τράπηκε σε υποθήκη, προφανώς λόγω μη εξόφλησης της οφειλής και την 17-04-2006 είχε ομοίως εγγράψει προσημείωση ποσού 180.000,00 ευρώ επί ετέ¬ρου ακινήτου ιδιοκτησίας του με αριθμό ΚΑΕΚ …, η οποία μάλιστα την 19-07-2013 τράπηκε σε υποθήκη για το ποσό των 30.326,04 ευρώ, προφανώς λόγω μη εξόφλησης της οφειλής.

Ο ανακόπτων κατά μήνα Σεπτέμβριο του έτους 2009 ενημερώθηκε από αρμόδιο υπάλληλο της καθής ότι ο πρωτοφειλέτης εμφανίζει καθυστέρηση στην αποπληρωμή της οφειλής του προς την καθής, προερχομένης από την ένδικη σύμβαση αλληλοχρέου λογαριασμού και γνωρίζοντας την κακή οικονομική κατάσταση του πρωτοφειλέτη αδερφού του, αφού ο ίδιος κατέβαλε και για λογαριασμό του τις δόσεις των δύο στεγαστικών δανείων, για την αποπληρωμή των οποίων ήταν συνυπόχρεος, υπέδειξε, αξιοποιώντας και την εμπειρία του ως νομικού παραστάτη της καθής, την δι` αναγκαστικής εκτελέσεως επί του ήδη προσημειωθέντος Κ2 καταστήματος είσπραξη της χρηματικής απαίτησης της καθής, σε περίπτωση δε μη ολοσχερούς ικανοποίησης και την αναγκαστική εκποίηση άλλων ακινήτων του πρωτοφειλέτη.

Το εν λόγω ακίνητο , επί του οποίου είχε ήδη εγγράφει την 7η-02-2006 συναινετική προσημείωση υποθήκης για ποσό 222.000,00 ευρώ υπέρ της καθής και αυτό, εν τω μεταξύ, δυνάμει του νομίμως καταχωρηθέντος στα κτηματολογικά φύλλα του ακινήτου υπ’ αριθ. ………../26-01-2007 συμβολαίου δωρεάς του Συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης …………, είχε ήδη περιέλθει κατά 100% στην αποκλειστική κυριότητα του πρωτοφειλέτη, βρίσκεται σε πολυώροφη οικοδομή επί της οδού ……… αριθ. …… στην πόλη της Κομοτηνής, έχει εμβαδόν μικτό 133,74 τμ και καθαρό 122,39 τμ και φέρει ως παρακολουθήματά του δύο θέσεις στάθμευσης οχημάτων, εμβαδού εκάστης 11,25 τ.μ.

Η αντικειμενική αξία του εν λόγω ακινήτου κατά το χρόνο της αιτία δωρεάς μεταβίβασης του ποσοστού συγκυριότητας του ανακόπτοντος προς τον πρωτοφειλέτη αδερφό του ανερχόταν στο ποσό των 74.825,42 ευρώ, ως τούτο υπολογίζεται ανάλογα με την καθορισθείσα αντικειμενική αξία του μεταβιβασθέντος εξ αδιαιρέτου ποσοστού συγκυριότητας, ενώ η εμπορική του αξία, κατά τον ίδιο ως άνω χρόνο, αλλά και κατά μήνα Σεπτέμβριο του έτους 2009, με βάση τα κρατούντα τότε στην κτηματομεσιτική αγορά, λαμβανομένου υπόψη της κατά προορισμό χρήσης του ακινήτου ως επαγγελματικής στέγης, της παλαιότητας αυτού, της επιφάνειας του μετά των παρακολουθημάτων του, ως και του αγοραστικού ενδιαφέροντος, ανερχόταν, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, στο ποσό των 220.000,00 ευρώ.

Λαμβανομένου υπόψη προς τούτο ότι, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, πριν την απομείωση της αξίας των ακινήτων, συνεπεία της οικονομικής κρίσης που έπληξε ιδιαίτερα την αγορά ακινήτων, η εμπορική αξία των ακινήτων και δη των προοριζομένων για εμπορική χρήση υπερτερούσε κατά πολύ της αντικειμενικής τους αξίας, τούτο δε εναργώς προκύπτει για το εν λόγω ακίνητο αν ληφθεί υπόψη η μισθωτική ωφέλεια ποσού 900,00 ευρώ που απέφερε κατά μήνα, λόγω της εκμισθώσεώς του προκειμένου να εξυπηρετεί επιχείρηση σούπερ μάρκετ.

Η καθής η ανακοπή, διά των αρμοδίων υπαλλήλων της, αν και γνώριζε την υφιστάμενη από την άλλη σύμβαση αλληλοχρέου λογαριασμού οφειλή του πρωτοφειλέτη προς αυτήν, καθώς και τις οφειλές από τα στεγαστικά δάνεια, που βέβαια εξυπηρετούνταν από καταβολές των δόσεων εκ μέρους του συνυποχρέου ανακόπτοντος (βλ. σχ. τους προσκομιζομένους τραπεζικούς λογαριασμούς του ανακόπτοντος), έχοντας ήδη πριν από τον Σεπτέμβριο του έτους διαπιστώσει την παραβίαση εκ μέρους του πρωτοφειλέτη των όρων της ένδικης σύμβασης ως προς τις απαιτούμενες μηνιαίες καταβολές, αφού, ως προεκτέθηκε, μετά την κατά την 17η-10-2008 γενομένη καταβολή.

Ο πρωτοφειλέτης προέβη σε νέα πληρωμή δόσης μετά παρέλευση ενός περίπου έτους ήτοι την 4η-09-2009, ως την καθυστέρηση αποπληρωμής άλλωστε επισημαίνει και η καθής διά των προτάσεων που κατέθεσε στο Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, στις οποίες επί λέξει αναφέρει ότι «ο λογαριασμός ομαλοποιήθηκε σε δύο δόσεις την 30η-11-2009 και την 30η-12-2009.

Παρεκκλίνοντας σοβαρά από το κατ` αντικειμενική κρίση μέτρο επιμέλειας που χαρακτηρίζει τις τραπεζικές συναλλαγές, δεν προχώρησε, κάνοντας χρήση των προαναφερθέντων και παραβιασθέντων συμβατικών όρκον, στο κλείσιμο του αλληλοχρέου λογαριασμού και στην διά της αναγκαστικής εκποιήσεως του Κ2 ακινήτου ικανοποίηση της χρηματικής εκ του καταλοίπου του λογαριασμού απαίτησής της, που τότε υπερκαλύπτονταν από την εμπορική αξία του εν λόγω ακινήτου, το οποίο δεν ήταν βεβαρημένο με άλλα εμπράγματα βάρη, πλην της υπέρ της καθής προσημείωσης και αν παρίστατο ανάγκη, λόγω μη ολοσχερούς ικανοποίησης της απαίτησης καθής και με αναγκαστική εκποίηση άλλου ανήκοντος κατά κυριότητα στον πρωτοφειλέτη ακινήτου, όπως του ποσοστού 50% εξ αδιαιρέτου του Κ4

Αντ` αυτού η καθής, ενόψει της κατα¬βολής από τον πιστούχο των μηνιαίων δόσεων Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου έτους 2009, σημειουμένου ότι μετά την γενομένη κατόπιν υπερημερίας του πρωτοφειλέτη περίπου ενός έτους καταβολή μηνός Σεπτεμβρίου 2009, παραλείφθηκε εκ νέου από τον πιστούχο η καταβολή της μηνιαίας δόσης Οκτωβρίου 2009, επέλεξε να προχωρήσει στην τροποποίηση της αρχικής σύμβασης αλληλοχρέου λογαριασμού και συνυπέγραψε μόνον με τον πρωτοφειλέτη, εν αγνοία του εγγυητού, κάνοντας προς τούτο χρήση του υπό στοιχείο 19.3 συμβατικού όρου, την υπ` αριθ. …./1/30-12-2009 πρόσθετη πράξη – τροποποίηση της αρχικής σύμβασης, διά της οποίας, πέραν της αλλαγής του τρόπου υπολογισμού του επιτοκίου, που δεν ενδιαφέρει εν προκειμένω, τροποποιήθηκαν οι συμβατικοί όροι 4 και 4.1 της αρχικής σύμβασης.

Και ο συμβατικός αρχικός όρος 5.2 και πλέον η τράπεζα στην περίπτωση καθυστέρησης καταβολής τριών (3) ελάχιστων τριμηνιαίων καταβολών εν όλω ή εν μέρει δικαιούτο είτε να επιδιώξει την είσπραξη της καθυστερημένης ή των καθυστερημένων ελάχιστων μηνιαίων καταβολών με τους οφειλόμενους τόκους και έξοδα, είτε να καταγγείλει τη σύμβαση και να κλείσει τον τηρούμενο ανοιχτό αλληλόχρεο λογαριασμό.

Με τις ως άνω τροποποιήσεις των όρων της αρχικής σύμβασης, ναι μεν παρασχέθηκε η ευχέρεια στον πελάτη της τράπεζας- πρωτοφειλέτη να καταβάλει τις δόσεις όχι εντός μηνός αλλά πλέον εντός τριμήνου και το δικαίωμα καταγγελίας της σύμβασης προβλέφθηκε, εκτός των άλλων, για την περίπτωση καθυστέρησης καταβολής τριών (3) ελάχιστων τριμηνιαίων καταβολών, αντί του αρχικά συμφωνηθέντος τριών ελάχιστων μηνιαίων καταβολών, πλην όμως η ως άνω ευχέρεια παρασχέθηκε εν γνώσει της καθής ότι αυτός (πιστούχος) ήταν για ικανό χρονικό διάστημα ασυνεπής ως προς τις εκ της αρχικής συμβάσεως υποχρεώσεις του και ότι η επιδειχθείσα απ` αυτόν αντισυμβατική συμπεριφορά της παρείχε δικαίωμα μονομερούς καταγγελίας της σύμβασης κατά τήρηση των συμφωνηθέντων.

Επιπλέον, με την επιλογή της καθής να συνεχίσει τη λειτουργία της σύμβασης, υπό άλλους ευνοϊκότερους για τον πιστούχο όρους, παρά την επιδειχθείσα ασυνέπειά του ως προς την τήρηση των συμβατικών του υποχρεώσεων, η οφειλή επιβαρύνθηκε με επιπλέον τόκους, ενώ ο πιστούχος, κατ’ επιβεβαίωση της ήδη επιδειχθείσας απ’ αυτόν συμβατικής ασυνέπειάς του, κατά τη διάρκεια του έτους 2010 προέβη σε τμηματικές (τριμηνιαίες πλέον) καταβολές, εν τέλει δε καθόλη τη διάρκεια του έτους 2011 δεν προέβη σε καμία καταβολή, με αποτέλεσμα την 11η-01-2012 να αναγκασθεί η καθής να κλείσει οριστικά το λογαριασμό, που εμφάνιζε χρεωστικό υπόλοιπο ποσού 194.770,33 ευρώ και να καταγγείλει τη σύμβαση πίστωσης.

Ακολούθως δε η καθής προέβη στην έκδοση της προσβαλλομένης διαταγής πληρωμής, διά της οποίας υποχρεώθηκαν ο πρωτοφειλέτης και ο ανακόπτων να της καταβάλουν εις ολόκληρον ποσό κατά κεφάλαιο 194.770,33 ευρώ, πλέον τόκων και δικαστικών εξόδων.

Κατά το χρόνο έκδοσης της διαταγής πληρωμής ο πρωτοφειλέτης ήταν κύριος, εκτός του ως άνω Κ2 καταστήματος, του οποίου όμως πλέον η εμπορική αξία είχε απομειωθεί κατά το ήμισυ, λόγω της επελθούσας εν τω μεταξύ, συνεπεία της οικονομικής κρίσης, κατακόρυφης πτώσης της αγοραίας αξίας των ακινήτων, και άλλων ακινήτων, τα οποία όμως, εκτός της απομειωμένης, συνεπεία των ανωτέρω, αξίας τους, πλέον είναι βεβαρημένα με εμπράγματες υπέρ τρίτων ασφάλειες, υπερκαλύπτουσες, κατά το ποσό των απαιτήσεων για τις οποίες ενεγράφησαν, την αγοραία αξία τους, σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης με εκτελεστό τίτλο την εκδοθείσα διαταγή πληρωμής, να μην εξασφαλίζεται επαρκώς η ικανοποίηση της χρηματικής εκ του καταλοίπου απαίτησης της καθής.

Η ως άνω επιλογή της καθής διά των αρμοδίων υπαλλήλων της να μην προβεί, κατ’ ενάσκηση συμβατικού της δικαιώματος, ήδη από τον Σεπτέμβριο του έτους 2009 σε κλείσιμο του αλληλοχρέου λογαριασμού και σε επιδίωξη της ικανοποίησης της εκ του καταλοίπου αυτού απαίτησής της με την αναγκαστική εκποίηση του ήδη φέροντος εμπράγματο βάρος μόνον υπέρ αυτής Κ2 ακινήτου,

Κατά τον χρόνο εκείνο λόγω της εμπορικής αξίας του και του αγοραστικού ενδιαφέροντος ήταν δυνατό να καλύψει την απαίτησή της, καθώς και ετέρου ακινήτου ανήκοντος, κατά τα προεκτεθέντα, στην περιουσία του ανακόπτοντος, σε περίπτωση μη ολοσχερούς ικανοποίησης της απαίτησής της, εμφανίζεται μεν αφηρημένα ως δικαιολογημένη, λόγω της υποχρέωσης πίστης και προστασίας από την πλευρά της τράπεζας των συμφερόντων του πελάτη της πιστούχου, ώστε να αποφευχθούν υπέρμετρα επαχθείς γι’ αυτόν συνέπειες.

Όμως με βάση τις συγκεκριμένες συνθήκες που συνέτρεχαν ως προς το αξιόχρεο του εν λόγω πιστούχου, που βαρυνόταν με την αποπληρωμή άλλων τριών πιστώσεων που είχε λάβει από την καθής, , της και κατά τον χρόνο εκείνο βεβαρημένης λοιπής, πλην των ανωτέρω, ακίνητης περιουσίας του, γεγονός που γνώριζε η καθής, αφού κατά το άνοιγμα του αλληλοχρέου λογαριασμού αναζήτησε την εγγραφή εμπραγμάτου βάρους σε ακίνητο ανήκον τότε κατά ποσοστό συγκυριότητας 2/3 εξ αδιαιρέτου στον ανακόπτοντα εγγυητή

Ως εκ τούτου δεν ήταν βεβαρυμμένο, αλλά και ενόψει της πολύμηνης καθυστέρησης καταβολής των μηνιαίων τότε δόσεων εξυπηρέτησης της πίστωσης του ενδίκου αλληλοχρέου λογαριασμού, η ως άνω συμπεριφορά της καθής, που αδράνησε υπέρμετρα, διά των αρμοδίων υπαλλήλων της, να επιδιώξει την ικανοποίηση της απαίτησής της.

Κατά τα προεκτεθέντα, και αντ’ αυτού επέλεξε, εν αγνοία του ανακόπτοντος εγγυητού, την μετέπειτα τροποποίηση των όρων της σύμβασης ως προς την προθεσμία καταβολής των δόσεων και το δικαίωμα καταγγελίας της λόγω της μη εμπρόθεσμης καταβολής των δόσεων, εμφανίζει απόκλιση σημαντική και ασυνήθη από το μέτρο της συμπεριφοράς υπό όμοιες περιστάσεις του μέσου συνετού και επιμελούς ανθρώπου κατά τις συναλλαγές.

Εν τέλει έθεσε σε κίνδυνο τα συμφέροντα του ανακόπτοντος εγγυητού και ως εκ τούτων επέδειξε βαρεία αμέλεια, αρκούσης για τη συγκρότηση του επικαλούμενου από τον ανακόπτοντα πταίσματος της καθής για το αδύνατο της ικανοποίησης της ένδικης απαίτησής της κατά του πρωτοφειλέτη.

Κατόπιν των ανωτέρω, συντρέχει περίπτωση ελευθέρωσης του ανακόπτοντος από τη σύμβαση εγγύησης, με βάση την οποία εκδόθηκε η ανακοπτομένη διαταγή πληρωμής, κατά παραδοχή ως ουσία βάσιμου της εκ του άρθρου 862 ΑΚ ένστασης που πρότεινε ο ανακόπτων διά του τρίτου λόγου και του συμπληρωματικού αυτού ογδόου προσθέτου λόγου της ανακοπής…”

Επίσης, παρατίθεται απόσπασμα της υπ΄αριθμ. 1886/2014 απόφασης του Αρείου Πάγου σύμφωνα με την οποία η ελευθέρωση του εγγυητή δεν αποκλείεται, από ενδεχομένη παραίτηση αυτού εκ των προτέρων από το δικαίωμα διζήσεως, εάν από δόλο ή ελαφρά έστω αμέλεια του δανειστή κατέστη αδύνατη η ικανοποίησή του από τον οφειλέτη. Αφορά Κατάρτιση σύμβασης πιστώσεως με αλληλόχρεο λογαριασμό και απελευθέρωση εγγυητή από επιχειρηματικό δάνειο

«……Εξάλλου, οι συμβαλλόμενοι συμφώνησαν μεταξύ άλλων:
ότι ύστερα από το περιοδικό κλείσιμο του λογαριασμού, σε περίπτωση μη
πληρωμής του χρεωστικού υπολοίπου, αυτό θα χρεώνεται αυτοδικαίως στο λογαριασμό της
πίστωσης και θα ανατοκίζεται ανά τρίμηνο,

γ) ότι το επιτόκιο θα ανέρχεται σε 16,75%, δ) ότι η
δανείστρια Τράπεζα έχει πάντοτε το απόλυτο δικαίωμα να καταγγέλλει τη σύμβαση και να κλείνει
κατά την κρίση της και οποιαδήποτε χρονική στιγμή την πίστωση αυτή, ειδοποιώντας σχετικά τον
πιστούχο για το κλείσιμο του λογαριασμού και για το προκύπτον σε βάρος του κατάλοιπο και ότι
στην περίπτωση αυτή, το υπόλοιπο του λογαριασμού της πίστωσης από κεφάλαιο τόκους,
ανατοκισμούς, προμήθειες και κάθε έξοδο, θα γίνεται απαιτητό από την ημέρα της ειδοποίησης με
το νόμιμο τόκο υπερημερίας.

Συμφωνήθηκε ακόμη, ότι οι οφειλέτες (πιστούχος και εγγυητής) αναγνωρίζουν ότι τα αποσπάσματα των εμπορικών βιβλίων της Τράπεζας, θα αποτελούν πλήρη απόδειξη της απαίτησης της δανείστριας κατ` αυτών και ότι δεν θα έχουν δικαίωμα αμφισβητήσεως αυτών.

Ο ανακόπτων, δήλωσε, επίσης, ρητά, ότι εγγυάται την πλήρη και εμπρόθεσμη εξόφληση
κάθε χρεωστικού υπολοίπου που θα προκύψει από την εν λόγω σύμβαση πίστωσης και την
πρόσθετη πράξη αυτής, ευθυνόμενος εις ολόκληρον με τον πρωτοφειλέτη πιστούχο καθώς και ότι
παραιτείται από το δικαίωμα δίζησης και τα σχετικά δικαιώματα -ενστάσεις των άρθ. 862 επ. Α.Κ.”.

Περαιτέρω το Εφετείο δέχθηκε ότι, λόγω μη εξυπηρετήσεως της πιστώσεως από τον πρωτοφειλέτη
και τον εγγυητή, η πιστώτρια κατήγγειλε τη σύμβαση και έκλεισε τον σχετικό λογαριασμό, ο
οποίος ενεφάνισε χρεωστικό κατάλοιπο 44.896 ευρώ.

Με εξώδικη δε δήλωση-πρόσκληση προς τον πιστούχο και τον εγγυητή γνωστοποίησε το κλείσιμο του λογαριασμού και το κατάλοιπο αυτού, το οποίο αυτοί δεν κατέβαλαν και έτσι, μετά από αίτησής της εξεδόθη, με βάση τις ως άνω έγγραφες συμβάσεις και τις σχετικές εγγραφές στα βιβλία της, η ανακοπτομένη διαταγή πληρωμής, με την οποία υποχρεώθηκαν να καταβάλουν το ανωτέρω ποσό του καταλοίπου.

Με βάση τις παραδοχές αυτές το Εφετείο απέρριψε με την προσβαλλομένη απόφαση, τους
επανεισαχθέντες ενώπιον του με λόγους εφέσεως λόγους ανακοπής κατά της διαταγής πληρωμής
του ήδη αναιρεσείοντος ότι:

α) η με τη σύμβαση εγγυήσεως παραίτηση του ανακόπτοντος
εγγυητού από την ένσταση της διζήσεως είναι καταχρηστική, σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ.6 του
ν.2251/94,

β) είναι άκυρος, για τον αυτό λόγο, ο όρος της ιδίας συμβάσεως ότι το κατάλοιπο του
λογαριασμού θα αποδεικνύεται από απόσπασμα των βιβλίων της πιστώτριας, γ)είναι επίσης άκυρος,
για τον ίδιο λόγο, ο όρος της συμβάσεως για ανατοκισμό ανά τρίμηνο του οφειλομένου ποσού των
τόκων και

δ) είναι άκυρος ο όρος με τον οποίο συμφωνήθηκε επιτόκιο ανατοκισμού 16,75%, διότι
ο ανακόπτων δεν ενημερώθηκε ως προς το ύψος αυτό του επιτοκίου ανατοκισμού, δεχόμενο ότι
ο ανακόπτων εγγυητής, κατά την σύναψη της συμβάσεως εγγυήσεως ενημερώθηκε και έλαβε
πλήρη γνώση του περιεχομένου και των όρων αυτής, τους οποίους και απεδέχθη, είναι δε σαφείς οι
όροι αυτοί της συμβάσεως, και μάλιστα εκείνος που επιτρέπει τον ανατοκισμό των οφειλομένων
τόκων ανά τρίμηνο και με το άνω συνομολογηθέν επιτόκιο.

Έτσι που έκρινε το Εφετείο ορθώς ερμήνευσε και εφήρμοσε τις ουσιαστικού δικαίου διατάξεις του άρθρου 2 παρ.6 και 7 του ν.2251/94 , διέλαβε δε στην απόφασή του επαρκείς, σαφείς και χωρίς αντιφάσεις αιτιολογίες, και,
επομένως, οι περί του αντιθέτου δεύτερος , τρίτος και τέταρτος λόγοι αναιρέσεως, με τους οποίους
προσάπτονται αντιστοίχως στην προσβαλλομένη απόφαση οι εκ του άρθρου 559 αριθμ. 1, 19 και
1 Κ.Πολ.Δ. πλημμέλειες ως προς την απόρριψη των ως άνω λόγων ανακοπής τυγχάνουν αβάσιμοι.

Επειδή, κατά το άρθρο 559 αριθ. 19 του Κ.Πολ.Δ., αναίρεση επιτρέπεται αν η απόφαση δεν έχει νόμιμη βάση και ιδίως αν δεν έχει καθόλου αιτιολογίες, ή έχει αιτιολογίες αντιφατικές ή ανεπαρκείς σε ζητήματα που ασκούν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης.

Ο λόγος αυτός ιδρύεται, όταν στην ελάσσονα πρόταση του νομικού συλλογισμού δεν εκτίθενται καθόλου πραγματικά περιστατικά (έλλειψη αιτιολογίας), ή όταν τα εκτιθέμενα δεν καλύπτουν όλα τα στοιχεία που
απαιτούνται, βάσει του πραγματικού του εφαρμοστέου κανόνος δικαίου για την επέλευση της
εννόμου συνεπείας που απαγγέλθηκε ή την άρνησή της (ανεπαρκής αιτιολογία), ή όταν
αντιφάσκουν μεταξύ τους (αντιφατική αιτιολογία).

Εξάλλου, ως “ζητήματα” των οποίων η μη αιτιολόγηση ή η αιτιολόγηση κατά τρόπο ανεπαρκή ή αντιφατικό
στερεί την απόφαση από τη νόμιμη βάση της, νοούνται μόνον οι ισχυρισμοί που έχουν αυτοτελή
ύπαρξη, δηλαδή εκείνοι που τείνουν στη θεμελίωση ή την κατάλυση δικαιώματος, που ασκήθηκε
είτε ως επιθετικό είτε ως αμυντικό μέσο, όχι όμως και τα απλά πραγματικά ή νομικά επιχειρήματα,
που συνέχονται με την αξιολόγηση και στάθμιση των αποδείξεων, για τα οποία η έλλειψη ειδικής
και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας δεν ιδρύει λόγο αναιρέσεως (Α.Π. 614/2009).

Εξάλλου, κατά το άρθρο 862 ΑΚ, ο εγγυητής ελευθερώνεται, εφόσον από πταίσμα του δανειστή έγινε αδύνατη η
ικανοποίηση του από τον οφειλέτη. Με την διάταξη αυτή, τίθεται ο κανόνας της ελευθερώσεως
του εγγυητού, εάν από πταίσμα (δόλο ή αμέλεια, έστω και ελαφρά) του δανειστού κατέστη
αδύνατη η ικανοποίησή του από τον οφειλέτη, ενώ η εφαρμογή της εν λόγω διατάξεως δεν
αποκλείεται, από ενδεχομένη παραίτηση του εκ των προτέρων από του κατ` άρθρο,855 Α.Κ.
δικαιώματος διζήσεως.

Λόγω του ενδοτικού χαρακτήρος της ανωτέρω ρυθμίσεως, ο εγγυητής μπορεί να παραιτηθεί εκ των προτέρων του θεσπιζομένου με αυτή ευεργετήματος (ελευθερώσεως), όχι όμως και για την περίπτωση κατά την οποία η ικανοποίηση του δανειστού θα καταστεί αδύνατη από δόλο ή βαρεία αμέλεια του τελευταίου, δοθέντος ότι κατά την διάταξη του άρθρου 332 εδ.1 Α.Κ. είναι άκυρη (Α.Κ. 174) κάθε εκ των προτέρων συμφωνία με την οποία
αποκλείεται ή περιορίζεται η ευθύνη από δόλο ή βαρεία αμέλεια ( Ολ.Α.Π. 6/2000).

Πταίσμα του δανειστού περί την είσπραξη της απαιτήσεως εκδηλώνεται είτε με ενέργειες-πράξεις είτε με
παραλείψεις, ένεκα των οποίων γίνεται αδύνατη η ικανοποίησή του από τον πρωτοφειλέτη.

Στην εγγύηση αορίστου χρόνου ειδικότερα, θεωρείται ότι υπάρχει πταίσμα του δανειστού (και) όταν
αυτός αμελεί για ικανό χρόνο να καταδιώξει τον πρωτοφειλέτη, που έπειτα γίνεται αναξιόχρεος (και
αν ακόμη ο εγγυητής δεν έκαμε χρήση των δικαιωμάτων που του παρέχουν οι διατάξεις των
άρθρων 867-868 Α.Κ.)

Αν υπαιτίως δεν αποδέχεται την εγκύρως προσφερομένη κυρία οφειλή ή δεν
αναγγέλλεται στην πτώχευση του πρωτοφειλέτου ή αμελεί τη διεξαγωγή της δίκης ή αναγκαστικής
εκτελέσεως εναντίον του πρωτοφειλέτου ή παρατείνει την προθεσμία εξοφλήσεως, εν αγνοία του
εγγυητού, καθίσταται δε μετά ταύτα αναξιόχρεος ή αν ο δανειστής, μολονότι μπορούσε να
διενεργήσει ταμειακό έλεγχο από τον οποίο ήταν δυνατόν να αποδειχθεί αύξηση της οφειλής,
παρέλειψε να προβεί σ` αυτόν.

Την υπαίτια αυτή συμπεριφορά του δανειστού οφείλει να επικαλεσθεί και αποδείξει ο εγγυητής ο οποίος για την απαλλαγή του προβάλλει ισχυρισμό ελευθερώσεώς του.

Τέλος, εφόσον στον Αστικό Κώδικα δεν έχει περιληφθεί ορισμός της βαρείας αμέλειας, στο
δικαστήριο εναπόκειται να κρίνει, εκτιμώντας τις περιστάσεις, πότε η αμέλεια φέρει τη μορφή
εκείνης της βαρείας, αξιολογική κρίση η οποία υπόκειται στον αναιρετικό έλεγχο, με βάση τα
γενόμενα ανελέγκτως δεκτά πραγματικά περιστατικά. (Α.Π.419/2013, 48/2001).

Στην προκειμένη περίπτωση το Εφετείο, εν συνεχεία των προεκτεθέντων, δέχθηκε με την
προσβαλλομένη απόφασή του και τα εξής : ” Αποδείχθηκε επίσης , ότι κατά τον χρόνο της κατάρτισης των παραπάνω συμβάσεων, ο πιστούχος-πρωτοφειλέτης ήταν φερέγγυος και ότι ο ενλόγω λογαριασμός ο οποίος εξασφαλίστηκε με την ενεχυρίαση των επιταγών της πελατείας του πιστούχου, εκινείτο ομαλά.

Κατά το τέλος Δεκεμβρίου του 2001, άρχισαν να διαφαίνονται οικονομικές δυσχέρειες του πιστούχου, καθόσον 8 τραπεζικές επιταγές έκδοσής του δεν πληρώθηκαν κατά τη νόμιμη εμφάνισή τους στις πληρώτριες τράπεζες, λόγω έλλειψης διαθεσίμων κεφαλαίων…Τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο του 2002, ένας μεγάλος αριθμός τραπεζικών επιταγών έκδοσης του ίδιου δεν πληρώθηκε κατά τη νόμιμη εμφάνισή τους στις πληρώτριες τράπεζες, για τον ίδιο λόγο, με αποτέλεσμα να εκδοθούν επίσης διαταγές πληρωμής.

Δεδομένου ότι κατά το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, οι περισσότερες τραπεζικές επιταγές που ενεχυριάστηκαν για την εξασφάλιση της πίστωσης, πληρώθηκαν κατά την εμφάνιση τους (ορισμένες έστω και
μεταγενέστερα), ο τελευταίος (πιστούχος) συνέχισε να κάνει χρήση της χορηγηθείσας πίστωσης
μέχρι τις 15-7-02, οπότε η δανείστρια Τράπεζα κατήγγειλε και έκλεισε τον εν λόγω λογαριασμό, με
χρεωστικό κατάλοιπο σε βάρος του το ποσό των 44.896 €.

Κατόπιν αυτού, με την από 16-7-02 εξώδικη δήλωση-καταγγελία-πρόσκληση, η δανείστρια Τράπεζα γνωστοποίησε στον πιστούχο και τον εγγυητή την καταγγελία της σύμβασης, το κλείσιμο του λογαριασμού και το κατάλοιπο αυτού, καλώντας τους ταυτόχρονα να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.

Το παραπάνω ποσό έγινε αμέσως απαιτητό και οι τελευταίοι κατέστησαν υπερήμεροι χωρίς άλλη όχληση και με βάση τα επικυρωμένα αποσπάσματα των εμπορικών βιβλίων της καθής και εκδόθηκε η… επίδικη διαταγή
πληρωμής.

Ο εκκαλών-ανακόπτων ισχυρίζεται ότι η εκκαλουμένη έσφαλε κατά την εκτίμηση των
αποδείξεων και απέρριψε τον λόγο της ανακοπής του περί ελευθερώσεώς του ως εγγυητή κατ`
αρθρ. 862 Α.Κ., λόγω πταίσματος της δανείστριας Τράπεζας, η οποία δεν έλαβε τα αναγκαία μέτρα
για την ικανοποίηση της απαίτησης από τον πρωτοφειλέτη και συγκεκριμένα ότι αμέλησε επί
μακρόν να επιδιώξει την είσπραξη της απαίτησης της, με αποτέλεσμα να επέλθει αδυναμία του
πρωτοφειλέτη να καταβάλει την οφειλή του.

Ο σχετικός ισχυρισμός όμως ο οποίος είναι νόμιμος στηριζόμενος στο αρθρ. 862 Α.Κ., δεν είναι βάσιμος και ως εκ τούτου απορριπτέος αφού δεν οφείλεται σε δόλο ή βαριά αμέλεια της Πιστούχου Τράπεζας, διότι κατά τον χρόνο κατάρτισης των συμβάσεων, ο πιστούχος-πρωτοφειλέτης ήταν φερέγγυος και ο λογαριασμός, ο οποίος
εξασφαλίστηκε με την ενεχυρίαση επιταγών πελατείας του πιστούχου, εκινείτο ομαλά, ανεξάρτητα
αν στην πορεία (από Δεκέμβριο 2001 μέχρι και Απρίλιο 2002), μεγάλος αριθμός τραπεζικών
επιταγών, έκδοσης του ίδιου, δεν πληρώθηκαν κατά τη νόμιμη εμφάνισή τους στις πληρώτριες
Τράπεζες, λόγω έλλειψης διαθεσίμων κεφαλαίων.

Αλλωστε, η Τράπεζα εν τέλει, λόγω του ότι ο πρωτοφειλέτης συνέχισε να κάνει χρήση της χορηγηθείσας πίστωσης, παρά τις καταβολές που εγένοντο εκ μέρος του, στις 15-7-02 κατήγγειλε και έκλεισε τον λογαριασμό…” Έτσι κρίνοντας Εφετείο ως προς την απόρριψη του συγκεκριμένου λόγου ανακοπής κατά της διαταγής πληρωμής, εστέρησε την απόφαση του νομίμου βάσεως εξ αιτίας ανεπαρκών και ενδοιαστικών αιτιολογιών, ως
προς την συνδρομή των νομίμων όρων και προϋποθέσεων εφαρμογής της ουσιαστικού δικαίου
διατάξεως του άρθρου 862 Α.Κ., και τούτο

α) διότι, χωρίς να δέχεται ότι ο ανακόπτων εγγυητής παραιτήθηκε από την ένσταση ελευθερώσεως, για την περίπτωση αδυναμίας ικανοποιήσεως της πιστώτριας από τον πρωτοφειλέτη, λόγω ελαφράς αμελείας αυτής, απέρριψε τον σχετικό λόγο ανακοπής, χωρίς να αιτιολογεί αν, υπό τα γενόμενα δεκτά ως αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά, συντρέχει ελαφρά αμέλεια της πιστώτριας

β) διότι, μολονότι δέχεται πως κατά τη σύμβαση πιστώσεως ο πρωτοφειλέτης ήταν υποχρεωμένος να καλύπτει το ποσό της πιστώσεως με επιταγές πελατών του, και πως από του μηνός Δεκεμβρίου 2001 άρχισαν να εμφανίζονται οικονομικές δυσχέρειες του πιστούχου, καθόσον οκτώ τραπεζικές επιταγές εκδόσεώς του δεν
πληρώθηκαν και εκδόθηκε εις βάρος του η υπ` αριθμ. 101/2002 διαταγή πληρωμής, από δε του
μηνός Μαρτίου 2002 μεγάλος αριθμός τραπεζικών επιταγών εκδόσεως του πιστούχου δεν
πληρώθηκαν και εκδόθηκαν εναντίον του διαταγές πληρωμής.

Καθώς και ότι επιταγές που ενεχυριάστηκαν από τον πιστούχο στην πιστώτρια, προς εξασφάλιση της πιστώσεως πληρώθηκαν καθυστερημένα, δεν αιτιολογεί επαρκώς την κρίση της περί μη υπάρξεως αμελείας του πιστωτού-
αναιρεσιβλήτου, ο οποίος δεν κατήγγειλε τη σύμβαση αλλά συνέχισε να χορηγεί ποσά της
πιστώσεως μέχρι και το κλείσιμο του λογαριασμού κατά τον μήνα Ιούλιο του 2002.

Με τα δεδομένα αυτά, ο εκ του άρθρου 559 αριθμ. 19 Κ.Πολ.Δ. πρώτος λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο
προσάπτεται στην προσβαλλομένη απόφαση η αιτίαση, ότι δι` ανεπαρκών και αντιφατικών
αιτιολογιών ήχθη στην απόρριψη του προειρημένου λόγου ανακοπής περί ελευθερώσεως του
αναιρεσείοντος-εγγυητού συνεπεία πταίσματος της αναιρεσιβλήτου να ικανοποιήσει την απαίτησή
της, τυγχάνει βάσιμος.

Επομένως, πρέπει, κατά παραδοχήν της αιτήσεως ως προς τον βάσιμο ως
άνω λόγο της, να αναιρεθεί η προσβαλλομένη απόφαση κατά το μέρος της που αφορά την ρηθείσα
ένσταση και να παραπεμφθεί η υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο Εφετείο, αφού είναι
δυνατή η σύνθεσή του από άλλους δικαστές κατά την παράγραφο 3 του άρθρ. 580 Κ.Πολ.Δ., όπως
ισχύει, να καταδικασθεί δε ο αναιρεσίβλητος, ως ηττώμενος (άρθρα 176 , 183 και 191 παρ. 2
Κ.Πολ.Δ.), στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων του αναιρεσείοντος, κατά τα ειδικότερα στο
διατακτικό οριζόμενα».

Β. Ακύρωση εγγύησης και απεμπλοκή εγγυητή λόγω αντίθεσης στα χρηστά ήθη και καταχρηστικότητας.

Το άρθρο 178 ΑΚ ορίζει: «Δικαιοπραξία που αντιβαίνει στα χρηστά ήθη είναι άκυρη» ενώ το άρθρο 179 ΑΚ, το οποίο αποτελεί ειδικότερη περίπτωση του άρθρου 178 ΑΚ, ορίζει: «Άκυρη ως αντίθετη προς τα χρηστά ήθη είναι ιδίως η δικαιοπραξία με την οποία δεσμεύεται υπερβολικά η ελευθερία του προσώπου ή η δικαιοπραξία με την οποία εκμεταλλεύεται κάποιος την ανάγκη, την κουφότητα ή την απειρία του άλλου και πετυχαίνει έτσι να συνομολογήσει ή να πάρει για τον εαυτό του ή τρίτο, για κάποια παροχή, περιουσιακά ωφελήματα, που, κατά τις περιστάσεις, βρίσκονται σε φανερή δυσαναλογία προς την παροχή».

Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι για τον χαρακτηρισμό δικαιοπραξίας ως αισχροκερδούς και συνεπώς άκυρης απαιτείται αφενός μεν, η συνομολόγηση ή λήψη περιουσιακών ωφελημάτων σε προφανή δυσαναλογία προς την παροχή, αφετέρου δε, η επίτευξη των ωφελημάτων αυτών με εκμετάλλευση της ανάγκης, της κουφότητας ή της απειρίας του τρίτου, με την προϋπόθεση ασφαλώς του στοιχείου της γνώσης των εν λόγω περιστάσεων.

Χαρακτηριστική είναι η υπ’ αριθ. 92/2016 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χίου, η οποία έκανε δεκτό τον ισχυρισμό περί αντίθεσης της σύμβασης στα χρηστά ήθη και απελευθέρωσε τον εγγυητή από δάνειο.

Ειδικότερα, δέχτηκε ότι η Τράπεζα, προκειμένου να αναλάβει το δάνειο η πρωτοφειλέτρια, «εκμεταλλεύτηκε την κουφότητα, την απειρία και τη δεινή επαγγελματικά και οικονομικά θέση της και της υπέβαλε την υπογραφή της σύμβασης εγγύησης με δυσμενείς και καταχρηστικούς όρους σε βάρος της», χωρίς μάλιστα, να προκύψει καμία ωφέλεια για την εγγυήτρια από τη σύναψη της σύμβασης εγγύησης και χωρίς να την ενημερώσει προσηκόντως σχετικά με τις υποχρεώσεις τις οποίες ανέλαβε.

Η ΕΓΓΥΗΣΗ που παρέχεται από συγγενικά πρόσωπα του οφειλέτη, ωθούμενα στην πράξη της παροχής εγγύησης από συγγενικούς και συναισθηματικούς λόγους, χωρίς μάλιστα να αντλούν καμία προσωπική ωφέλεια, ενώ οι Τράπεζες δεν τους ενημερώνουν επαρκώς για τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνουν, πάσχει ακυρότητας.

Ενδεικτική είναι η απόφαση 7241/1999 του Πρωτοδικείου Αθηνών δυνάμει της οποίας κρίθηκε αντίθετη η συμπεριφορά της Τράπεζας στα χρηστά ήθη καθώς «εκμεταλλεύτηκε την απειρία της εγγυήτριας, ώστε να επιβάλει την μονόπλευρη ικανοποίηση των συμφερόντων της με την ανάληψη από αυτή (εγγυήτρια) υπέρμετρων υποχρεώσεων υπέρ συγγενικών της προσώπων, χωρίς η τελευταία να απολαμβάνει αντίστοιχα οφέλη από τις δεσμεύσεις αυτές, όταν μάλιστα αυτό είναι σε γνώση της τράπεζας».

Εκτός από τους ανωτέρω λόγους, ανά περίπτωση μπορούν να συντρέχουν και άλλοι λόγοι για να ακυρωθεί η εγγύηση και να απεμπλακεί ο ΕΓΓΥΗΤΗΣ, όπως η πλάνη ή ακόμα και η απάτη.

Ειδικότερα, το άρθρο 142 ΑΚ ορίζει ότι: «Η πλάνη που αναφέρεται σε ιδιότητες του προσώπου ή του πράγματος θεωρείται ουσιώδης, αν κατά τη συμφωνία των μερών ή με βάση την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη, οι ιδιότητες αυτές είναι τόσο σπουδαίες για την όλη δικαιοπραξία, ώστε, αν το πρόσωπο γνώριζε την πραγματική κατάσταση, δεν θα επιχειρούσε τη δικαιοπραξία.». Ως ιδιότητα ενός προσώπου θεωρείται αν τυγχάνει φερέγγυος ή όχι.

Εν προκειμένω, αν ο ΕΓΓΥΗΤΗΣ βασίστηκε σε ψευδείς παραστάσεις εκ μέρους του πρωτοφειλέτη και χωρίς σχετική ενημέρωση της Τράπεζας αναφορικά με την φερεγγυότητα του και δεν θα προχωρούσε στην υπογραφή της σχετικής σύμβασης αν γνώριζε την αφερεγγυότητα του πρωτοφειλέτη, η δικαιοπραξία αυτή τυγχάνει ακυρώσιμη.

Ο εγγυητής, δηλαδή, σε καμία περίπτωση δεν θα παρείχε την προσωπική του εγγύηση, αν γνώριζε ότι ο πρωτοφειλέτης δεν θα μπορούσε να εξυπηρετήσει άρα και να εξοφλήσει ποτέ την οφειλή, επομένως, γίνεται δεκτή η δυνατότητα ακύρωσης της παρασχεθείσας εγγύησης.

Δυνάμει του άρθρου 147 ΑΚ: «Όποιος παρασύρθηκε με απάτη σε δήλωση βούλησης έχει δικαίωμα να ζητήσει να ακυρωθεί η δικαιοπραξία. Αν η δήλωση απευθύνεται σε άλλον και η απάτη έγινε από τρίτον, η ακύρωση μπορεί να ζητηθεί μόνο εφόσον εκείνος προς τον οποίο απευθύνεται η δήλωση ή τρίτος που απέκτησε αμέσως δικαίωμα από αυτήν γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει την απάτη.».

Όπως στην περίπτωση της πλάνης, έτσι και στην περίπτωση της απάτης, υπάρχει δυνατότητα ακύρωσης της δικαιοπραξίας και ειδικότερα όταν με δόλιο τρόπο πρωτοφειλέτης και Τράπεζα απέκρυψαν από τον εγγυητή την αφερεγγυότητα του πρωτοφειλέτη.

Καθώς αμφότεροι, πρωτοφειλέτης και Τράπεζα, ειδικά η δεύτερη, έχουν υποχρέωση ενημέρωσης του εγγυητή, η δόλια απόκρυψη του πλέον ουσιώδους στοιχείου κατάρτισης μιας δανειακής σύμβασης, αυτό της φερεγγυότητας του οφειλέτη, οδηγεί στη δυνατότητα του εγγυητή να ακυρωθεί η παρασχεθείσα εγγύηση και να βγει από εγγυητής.

Σημαντικές δικαστικές αποφάσεις προς αυτή την κατεύθυνση αποτελούν η υπ’ αριθ. 1096/2006 του Αρείου Πάγου όπου ακυρώθηκε η εγγύηση και απελευθερώθηκε ο εγγυητής λόγω πλάνης, η υπ’ αριθ. 17/2017 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Φλώρινας και η υπ’ αριθ. 341/2015 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κορίνθου με την οποία ακυρώθηκε η εγγύηση λόγω βαριάς αμέλειας της Τράπεζας κατά τη χορήγηση του δανείου.

Γ. Απαλλαγή εγγυητή λόγω ανανέωσης των δανειακών συμβάσεων μέσω της υπογραφής «πρόσθετων πράξεων» μεταξύ Τράπεζας και πρωτοφειλέτη και δημιουργία νέας σύμβασης.

Μετά την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης, τα πιστωτικά ιδρύματα προσπαθούσαν να βρουν τρόπους είσπραξης των απαιτήσεων τους. Μια πρακτική την οποία ακολουθούσαν, ειδικά αναφορικά με επιχειρηματικά δάνεια υπό τη μορφή ανοικτού αλληλόχρεου λογαριασμού, ήταν αυτή της τροπής τους σε τοκοχρεωλυτικά δάνεια.

Οι Τράπεζες μέσω της υπογραφής πρόσθετων πράξεων με τους δανειολήπτες, κατέφευγαν στο κλείσιμο του αλληλόχρεου λογαριασμού και στη διατήρηση της απαίτησης από το τοκοχρεωλυτικό δάνειο, το οποίο και ήταν ενήμερο. Τα Δικαστήρια κλήθηκαν σε αρκετές περιπτώσεις να διαχειριστούν το συγκεκριμένο ζήτημα των πρόσθετων πράξεων σύμβασης και πλέον η θέση της νομολογίας είναι σταθερή.

Θα πρέπει, πρώτα, να αποσαφηνιστούν ορισμένες έννοιες, όπως αυτές του αλληλόχρεου λογαριασμού και του τοκοχρεωλυτικού δανείου, προκειμένου να γίνει πιο ευχερής η κατωτέρω ανάλυση, σχετικά με εγγυητές σε επιχειρηματικά δάνεια.

Ως αλληλόχρεος ή ανοιχτός λογαριασμός ορίζεται η σύμβαση μεταξύ δύο προσώπων, με την οποία αυτά συμφωνούν ότι οι μεταξύ τους δοσοληψίες από κάποια οικονομική συναλλαγή, θα καταχωρούνται σε ενιαίο λογαριασμό υπό τύπο κονδυλίων πιστώσεων και χρεώσεων, τα οποία μολονότι διατηρούν το νομικό τους χαρακτήρα, αποβάλλουν από την καταχώρηση τους την αυτοτέλεια τους και δεν μπορούν να επιδιωχθούν ή διατεθούν χωριστά, με αποτέλεσμα να οφείλεται μόνο το κατάλοιπο, που προκύπτει κατά το κλείσιμο του λογαριασμού με την αντιπαραβολή των κονδυλίων του.

Ο λογαριασμός κλείνει περιοδικά κάθε εξάμηνο εκτός αντίθετης συμφωνίας και οριστικά με καταγγελία της σύμβασης.

Ως τοκοχρεωλυτικό δάνειο ορίζεται η σύμβαση κατά την οποία ο δανειζόμενος προβαίνει σε τμηματικές καταβολές προς τη δανείστρια τράπεζα, καθορισμένες εκ των προτέρων – ήδη από την υπογραφή της σύμβασης – κατά χρόνο και κατά ποσό για την κάλυψη του χορηγηθέντος δανείου.

Στην πράξη, η δανείστρια Τράπεζα, ενώ υπάρχει ήδη καταρτισμένη σύμβαση πίστωσης αλληλόχρεου λογαριασμού, συνάπτει νέα σύμβαση με το δανειολήπτη, υπό τη μορφή πρόσθετης πράξης, με την οποία χορηγείται ισόποσο δάνειο με το υπόλοιπο της οφειλής από τη σύμβαση του αλληλόχρεου λογαριασμού. Στο λογαριασμό του αλληλόχρεου λογαριασμού πιστώνεται το ποσό αυτό του τοκοχρεωλυτικού δανείου, με αποτέλεσμα η νέα πλέον σύμβαση δανείου να φαίνεται ενημερωμένη (ΜΠρΗρακ 864/2016).

Σε αυτές τις περιπτώσεις, λοιπόν, η νομολογία έχει κρίνει ότι καταρτίζονται νέες δανειακές συμβάσεις και ότι δεν αποτελούν πρόσθετες πράξεις της αρχικής σύμβασης του αλληλόχρεου λογαριασμού.

Χαρακτηριστική απόφαση αποτελεί η υπ’ αριθ. 1008/2016, σύμφωνα με την οποία: «Διότι νεότερες τροποποιητικές συμβάσεις οι οποίες δεν είναι απλά συμπληρωματικές – αυξητικές του ορίου της πίστωσης αλλά αποτελούν και τροποποιήσεις και άλλων όρων της αρχικής σύμβασης είναι δυνατόν να άγουν σε απαλλαγή τους από την ευθύνη (αναφορικά με την εγγύηση ή την προσημείωση) ή να δύνανται να στηρίξουν ελαττώματα της εκδοθείσας διαταγής πληρωμής».

Σύμφωνα με τα άρθρα 847, 848, 849 και 851 ΑΚ ο εγγυητής ευθύνεται, λόγω του παρεπόμενου χαρακτήρα της εγγύησης, μέχρι του ποσού της κυρίας οφειλής (της πίστωσης), για το οποίο εγγυήθηκε και όχι για άλλες απαιτήσεις από μεταγενέστερη σύμβαση, για τις οποίες δεν παρείχε την εγγύηση του.

Το ζήτημα που ενδιαφέρει, εν προκειμένω, τον εγγυητή είναι ότι δύναται να απελευθερωθεί από την αρχική χορηγηθείσα εγγύηση του αλληλόχρεου λογαριασμού, καθώς με την υπογραφή της νέας δανειακής συμβάσεως, αυτής του τοκοχρεωλυτικού δανείου, παύει να ισχύει η αρχική σύμβαση.

Να σημειωθεί ότι για να μπορεί να απαλλαγεί ο τιθέμενος εγγυητής, θα πρέπει να μην έχει εγγυηθεί στη νέα δανειακή σύμβαση.

Συνεπώς, ο εγγυητής έχει τη δυνατότητα, υπό προϋποθέσεις, να επιδιώξει την απαλλαγή του από την χορηγηθείσα εγγύηση σε σύμβαση πίστωσης αλληλόχρεου λογαριασμού, εφόσον σε αυτές τις περιπτώσεις δεν πρόκειται περί πρόσθετης πράξης της αρχικής σύμβασης αλλά περί νέας συμβάσεως, διαφορετικής από την αρχική.

Μια ακόμα πρακτική των Τραπεζών, μέσω υπογραφής πρόσθετων πράξεων, είναι αυτή της ουσιώδους τροποποίησης των συμβατικών όρων.

Ειδικότερα, όταν συνάπτεται μεταξύ πρωτοφειλέτη και Τράπεζας, χωρίς τη σύμπραξη του εγγυητή, μια «πρόσθετη πράξη», με την οποία τροποποιούνται ουσιωδώς οι όροι της αρχικής συμβάσεως, τότε πρόκειται για ανανέωση της αρχικής ενοχής, η οποία και επιφέρει με τη σειρά της απόσβεση της εγγύησης.

Σύμφωνα, άλλωστε με το άρθρο 439 ΑΚ: «Σε περίπτωση ανανέωσης οι εγγυητές, τα ενέχυρα ή οι υποθήκες της παλαιάς ενοχής διατηρούνται υπέρ της νέας μόνο αν συναίνεσε ο εγγυητής ή ο κύριος του ενυπόθηκου ή του πράγματος που έχει ενεχυρασθεί, οφειλέτης ή τρίτος».

Για τη διαπίστωση αν έχει επέλθει ανανέωση της αρχικής συμβάσεως, θα πρέπει να ερευνηθεί αν έχει μεταβληθεί ουσιωδώς η οικονομική ταυτότητα της σύμβασης. Σε θεωρητικό επίπεδο έχει γίνει δεκτό ότι θα πρόκειται για ανανέωση όταν το περιεχόμενο της αρχικής ενοχής τροποποιείται σε τέτοια έκταση, ώστε η μεταβολή να ισοδυναμεί με την αντικατάστασή της.

Με άλλη διατύπωση, ανανέωση θα υπάρχει όταν διαπιστώνεται τόσο ουσιώδης μεταβολή των όρων της αρχικής ενοχής, ώστε να αλλοιώνεται η ίδια η ταυτότητά της.

Σε πρόσφατη νομολογία έχει κριθεί ότι η δυνατότητα χορήγησης δανείου και σε ξένο συνάλλαγμα, η οποία προβλέφθηκε για πρώτη φορά στην «πρόσθετη πράξη», θεωρήθηκε ως νέα σύμβαση, καθώς η μεταβολή που επήλθε ήταν ουσιώδης δεδομένου ότι η ισοτιμία των ξένων νομισμάτων δεν είναι σταθερή, γεγονός που έχει άμεση συνέπεια στο ύψος της οφειλής.

Σε αυτή την περίπτωση, επήλθε η απελευθέρωση του εγγυητή, διότι δεν είχε συμβληθεί στην «πρόσθετη πράξη», με την οποία έλαβε χώρα ουσιώδης τροποποίηση της αρχικής συμβάσεως.

Καταληκτικώς και σύμφωνα με την κοινή λογική και αίσθηση δικαίου, όταν ο εγγυητής έχει εγγυηθεί για μία συγκεκριμένη σύμβαση με συγκεκριμένους όρους (τρόπος και χρόνος εξόφλησης κ.α.), είναι μη αποδεκτό από την έννομη τάξη να θεωρείται, χωρίς την έγγραφη συμφωνία του, ότι συνεχίζει να ευθύνεται και με βάσει νέες συμβάσεις αντικατάστασης ή ουσιώδους τροποποίησης του αλληλόχρεου λογαριασμού που η Τράπεζα έχει ονομάσει «πρόσθετες πράξεις».

Δ. Απαλλαγή εγγυητή λόγω έλλειψης της υπογραφής του στην δανειακή σύμβαση

Αν και αποτελεί τον πλέον προφανή λόγο, όταν ο εγγυητής δεν έχει θέσει την υπογραφή του στην επίμαχη δανειακή σύμβαση, τότε μπορεί να απαλλαγεί από τις υποχρεώσεις του. Μάλιστα, το άρθρο 849 ΑΚ ορίζει ότι: «Η εγγύηση είναι άκυρη, αν δεν δηλωθεί εγγράφως. Η έλλειψη του εγγράφου καλύπτεται, εφόσον ο εγγυητής εκπλήρωσε την οφειλή». Εφόσον ο εγγυητής δεν έχει υπογράψει, δεν μπορεί να φέρει και τις σχετικές υποχρεώσεις που ακολουθούν τη σύμβαση εγγύησης και άρα δύναται να ακυρωθεί η παρασχεθείσα εγγύηση.

Ε. Ελευθέρωση εγγυητή για λόγους που αφορούν την κύρια οφειλή

Αρχή της σύμβασης εγγύησης, είναι η αρχή του παρεπομένου αυτής, σύμφωνα με την οποία ο εγγυητής ευθύνεται μόνο όσο ευθύνεται και ο πρωτοφειλέτης. Ο εγγυητής, λοιπόν, έχει δυνατότητα να προβάλει λόγους που αφορούν την ίδια την απαίτηση από τη δανειακή σύμβαση, όπως ανάλογα θα έπραττε και ο πρωτοφειλέτης.

Μπορεί να προβάλλει λόγους που αφορούν την καταχρηστικότητα των όρων της σύμβασης, όπως τον παράνομο ανατοκισμό και τις παράνομες χρεώσεις/επιβαρύνσεις ενώ μπορεί, επίσης να επικαλεστεί το δίκαιο προστασίας του καταναλωτή. Συνεπώς, μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να απαλλαγεί πλήρως από την εγγύηση και τις υποχρεώσεις που την ακολουθούν.

Σε κάθε περίπτωση η παροχή εγγύησης και η απελευθέρωση του εγγυητή κρίνεται από το Δικαστήριο και σε πολλές περιπτώσεις ο εγγυητής μπορεί να απαλλαχθεί από την ευθύνη του ασκώντας αγωγή ακύρωσης της εγγύησης ή με ανακοπή σε περίπτωση που η Τράπεζα εκκινήσει διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης κατά του εγγυητή. Κάθε υπόθεση είναι ξεχωριστή και θα πρέπει να εξετάζεται προσεκτικά για να δοθεί η σωστή απάντηση

Επικοινωνήστε μαζί μας

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την διαδικασία για απαλλαγή εγγυητή δανείου και γενικότερα για δάνεια και οφειλές μπορείτε να καλείτε στα δικηγορικά μας γραφεία στα παρακάτω τηλέφωνα ή με e-mail info@e-nomika.gr

Θεσσαλονίκη: 2310 500 442
Περαία Θεσσαλονίκης: 2392 181 200
Αθήνα: 210 9585365

(Ώρες επικοινωνίας Δευτέρα – Παρασκευή: 09:00-14:30 & 18:00-20:00 – εκτός απογεύματος Τετάρτης)

ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΓΙΑ ΕΓΓΥΗΤΕΣ ΔΑΝΕΙΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΓΙΑ ΕΓΓΥΗΤΕΣ ΔΑΝΕΙΩΝ ΑΘΗΝΑ

Η προστασία της πρώτης κατοικίας: Τι ισχύει.

By // by Μιχάλης Ζηδιανάκης

Η πρώτη κατοικία και η προστασία της από τον πλειστηριασμό και την κατάσχεση, είναι σήμερα ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η μέση ελληνική οικογένεια.

Το μεγαλύτερο μέρος των δανειοληπτών έχει λάβει στεγαστικό δάνειο με σκοπό την απόκτηση σταθερής και μόνιμης κατοικίας. Η οικονομική κρίση όμως άλλαξε άρδην τα δεδομένα για τους δανειολήπτες, οι οποίο είδαν τα εισοδήματα τους να μειώνονται σημαντικά, αλλά τη δόση του στεγαστικού τους δανείου να παραμένει αμετάβλητη.

Σήμερα η πρώτη κατοικία ΔΕΝ προστατεύεται αυτοδίκαια από την κατάσχεση και τον πλειστηριασμό.

Μοναδικός τρόπος προστασίας της πρώτης κατοικίας είναι η αίτηση για υπαγωγή στο νόμο Κατσέλη για τα Υπερχρεωμένα Νοικοκυριά, εφόσον πληρούνται τα κριτήρια που έχουν τεθεί με τις τελευταίες τροποποιήσεις του νόμου.

Κάτι πολύ σημαντικό που πρέπει να γνωρίζουν οι δανειολήπτες, είναι ότι η προστασία της πρώτης κατοικίας μέσω του νόμου Κατσέλη ισχύει με προθεσμία την 31^η Δεκεμβρίου 2018 (31/12/2018).

Ως επακόλουθο, προστασίας μπορεί να τύχουν μόνο όσοι έχουν καταθέσει αίτηση- δικόγραφο για υπαγωγή στο νόμο Κατσέλη, στο αρμόδιο ειρηνοδικείου εντός της ως άνω προθεσμίας.

Σημειώνεται ότι μέσω της δικαστικής οδού για υπαγωγή στο νόμο για τα Υπερχρεωμένα Νοικοκυριά, πετυχαίνεται όχι μόνο η προστασία της α’ κατοικίας αλλά και διαγραφή – ανά περίπτωση- μεγάλου μέρους των χρεών, έτσι ώστε ο δανειολήπτης να μπορεί να καταβάλλει μια δόση ανάλογη των δυνατοτήτων του, χωρίς να βλάπτει το βιοτικό του επίπεδο.

Δυστυχώς, μετά το πέρας του έτους 2018, οι δανειολήπτες ΔΕΝ θα έχουν κανένα όπλο για να προστατέψουν την πρώτη και κύρια κατοικία τους από την κατάσχεση και τον πλειστηριασμό.

Γράφει ο Μιχαήλ Ζηδιανάκης, Δικηγόρος Δ.Σ.Θ.

Για περαιτέρω διευκρινήσεις σχετικά με τη διαδικασία, την προστασία της κύριας κατοικίας, το κόστος εκδίκασης της υπόθεσης ή εναλλακτική πρόταση διευθέτησης των οφειλών σας, μπορείτε να απευθύνεστε στο δικηγορικό μας γραφείο τηλεφωνικά (10.00-14.30 & 18.00-21.00) στο 2392 181 200 και 698 46 75 273.

Δείτε περισσότερα για δικηγόροι Θεσσαλονίκη

Οι Εισπρακτικές Εταιρίες & τα δικαιώματα του οφειλέτη

By // by Μιχάλης Ζηδιανάκης

Τα ονομαζόμενα «κόκκινα δάνεια» αποτελούν φλέγον θέμα για μεγάλο μέρος δανειοληπτών, που έχει λάβει δάνεια ή πιστωτικές κάρτες και δεν μπορούν πλέον να ανταποκριθούν στην πληρωμή των δόσεων τους, με αποτέλεσμα να συσωρεύονται ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τις εκάστοτε Τράπεζες.

Οι Εισπρακτικές εταιρίες, είναι δυστυχώς μια αναγκαιότητα των καιρών και ενδεχομένων να διευκολύνουν την εκάστοτε Τράπεζα να εισπράξει τα οφειλόμενα, πολλές φορές όμως, οι Εταιρίες αυτές δρουν παράνομα και καταχρηστικά ως προς τους δανειολήπτες, ασκώντας πρακτικές ψυχολογικής βίας.

Τα επαναλαμβανόμενα τηλέφωνα των Εισπρακτικών, δυστυχώς είναι για πολλούς δανειολήπτες μια καθημερινή ψυχθφρόρος και δυσβάσταχτη κατάσταση, η οποία επειδυνόνεται πολλές φορές από την συμπεριφορά των υπαλλήλων των εταιριών αυτών.

Απάντηση στα παραπάνω φαινόμενα αποτέλεσα ο νόμος Ν. 3758/2009, ο οποίος τροποποιήθηκε από το 4038/2012.

Μερικές από τις απαγορεύσεις που εισάγει ο ως άνω νόμος είναι οι εξής

Απαγορεύεται στις Εισπρακτικές Εταιρείες να προβαίνουν σε αθέμιτες και παραπλανητικές πρακτικές προς τους οφειλέτες, όπως:

Η άσκηση ψυχολογικής πίεσης περί διακινδύνευσης του επαγγέλματος, των περιουσιακών στοιχείων ή της ζωής του οφειλέτη ή των οικείων του.
Η επίδειξη προσβλητικής συμπεριφοράς ή η χρήση προσβλητικών εκφράσεων εναντίον του οφειλέτη ή και των οικείων του.
Η δυσφήμιση ή η απειλή δυσφήμισης του οφειλέτη στο οικογενειακό ή εργασιακό περιβάλλον του.
Η εκμετάλλευση περιστάσεων αντικειμενικής αδυναμίας του οφειλέτη..
Η παραπλανητική πληροφόρηση του οφειλέτη.

Ακόμα, οι εισπρακτικές εταιρίες υποχρεούνται να καλούν χωρίς απόκρυψη του αριθμού κλήσης τους, να παρέχουν πλήρη και σαφή Ενημέρωση στους οφειλέτες για το ονοματεπώνυμο του καλούντος υπαλλήλου και την ιδιότητα του.

Επίσης, τονίζεται ότι οι Εισπρακτικές Εταιρείες υποχρεούνται να παρέχουν σε αυτόν εγγράφως και χωρίς οικονομική επιβάρυνση του οφειλέτη ς πλήρη και ακριβή αναλυτικά στοιχεία για το ύψος και την προέλευση της ληξιπρόθεσμης οφειλής, κατά κεφάλαιο, τόκους, έξοδα και προσαυξήσεις, όπως αυτές έχουν προσδιορισθεί από τον δανειστή (Τράπεζα), εντός δέκα (10) εργάσιμων ημερών από την πρώτη προφορική επικοινωνία.

Επικοινωνήστε μαζί μας

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία για την προστασίας της πρώτης κατοικίας και τις προϋποθέσεις ή για εξεύρεση εναλλακτικού τρόπου ρύθμισης των οφειλών σας, μπορείτε να απευθύνεστε στα δικηγορικό μας γραφεία στα παρακάτω τηλέφωνα.

Θεσσαλονίκη: 2310 500 442

Περαία Θεσσαλονίκης: 2392 181 200

Αθήνα: 210 9585365

(Ώρες επικοινωνίας Δευτέρα – Παρασκευή: 09:30-14:30 & 18:00-20:00 – εκτός απογεύματος Τετάρτης)

Διαβάστε δικαστικές αποφάσεις των γραφείων μας για διαγραφή οφειλών προς τράπεζες

Τα δικαιολογητικά για ένταξη στο νόμο Κατσέλη (υπερχρεωμένα νοικοκυριά)

By // by Μιχάλης Ζηδιανάκης

Τα δικαιολογητικά για ένταξη στο νόμο Κατσέλη (υπερχρεωμένα νοικοκυριά)

Σύμφωνα με τις πρόσφατες τροποποιήσεις του νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά (ν. 3869/2010), γνωστού και ως νόμο «Κατσέλη» κατά την κατάθεση αιτήσεως για υπαγωγή στο αρμόδιο Ειρηνοδικείο είναι απαραίτητη η προσκόμιση των παρακάτω δικαιολογητικών:

α) αντίγραφο του Δελτίου Αστυνομικής Ταυτότητας

β) πρόσφατο πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης.

γ) Ε1 των τελευταίων τριών (οικονομικών) ετών.

δ) εκκαθαριστικά σημειώματα των τελευταίων τριών (οικονομικών) ετών.

ε) πρόσφατο Ε9

στ) τυχόν καταστάσεις μισθοδοσίας ή εκκαθαριστικούς λογαριασμούς συντάξεων ή βεβαίωση ανεργίας του ΟΑΕΔ.

ζ) τυχόν αντίγραφα αδειών κυκλοφορίας τροχοφόρων.

η) βεβαιώσεις οφειλών των πιστωτών

θ) αντίγραφα των δανειακών συμβάσεων.

ι) (τυχόν) καταγγελίες των δανειακών συμβάσεων

ια) τίτλους ιδιοκτησίας (συκβόλαια) των ακινήτων της περιουσίας του οφειλέτη

ιβ) αντίγραφο ποινικού Μητρώου γενικής χρήσης (κατ’ άρθρο 575 ΚΠΔ) από το οποίο να προκύπτει η μη καταδίκη του αιτούντος για οικονομικό ή φορολογικό αδίκημα σε βαθμό κακουργήματος.

ιγ) σε περίπτωση προηγούμενης άσκησης εμπορικής δραστηριότητας, βεβαίωση διακοπής εργασιών από την αρμόδια Δ.Ο.Υ. (προκειμένου να διαπιστώνεται η έλλειψη πτωχευτικής ικανότητας του αιτούντος).

ιδ) υπεύθυνη δήλωση για πληρότητα και ορθότητα καταστάσεων περιουσίας και μεταβιβάσεων

ιε) Φύλλο υπολογισμού αντικειμενικής αξίας της κύριας κατοικίας του οφειλέτη

Σε περίπτωση έγγαμου αιτούντος, τα παραπάνω έγγραφα προσκομίζονται και για τον/την σύζυγο, όπως επίσης και σε περίπτωση ανήλικων τέκνων με περιουσία.

Επικοινωνήστε μαζί μας

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία για την προστασίας της πρώτης κατοικίας και τις προϋποθέσεις ή για εξεύρεση εναλλακτικού τρόπου ρύθμισης των οφειλών σας, μπορείτε να απευθύνεστε στα δικηγορικό μας γραφεία στα παρακάτω τηλέφωνα.

Θεσσαλονίκη: 2310 500 442

Περαία Θεσσαλονίκης: 2392 181 200

Αθήνα: 210 9585365

(Ώρες επικοινωνίας Δευτέρα – Παρασκευή: 09:30-14:30 & 18:00-20:00 – εκτός απογεύματος Τετάρτης)

Διαβάστε δικαστικές αποφάσεις των γραφείων μας για διαγραφή οφειλών προς τράπεζες

Κόκκινα Δάνεια

ΔΑΝΕΙΑ ΣΕ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΔΑΝΕΙΟΛΗΤΠΤΗ

ΔΑΝΕΙΑ ΣΕ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ

Επικοινωνήστε μαζί μας

ΠΡΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΥΠΟΘΗΚΗΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ; ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ; ΚΟΣΤΟΣ;

Τι είναι η προσημείωση υποθήκης;

Πως γίνεται η εγγραφή προσημείωση υποθήκης;

Σε ποιο δικαστήριο γίνεται η εγγραφή προσημείωσης υποθήκης ;

Παρατίθεται σχετική νομολογία για προσημείωση υποθήκης

Πόσο κοστίζει η προσημείωση υποθήκης ακινήτου;

Επικοινωνήστε μαζί μας :

Η αίτηση για επιδότηση δόσης δανείου πρώτης κατοικίας λόγω covid – 19

Ποσό επιδότησης δόσης δανείων λόγω covid – 19

Ποια η διαδικασία της αίτησης για επιδότηση δόσης δανείου πρώτης κατοικίας;

Παρακάτω αναλύονται οι προϋποθέσεις υπαγωγής των δανειοληπτών στο πρόγραμμα «ΓΕΦΥΡΑ»:

Τα κριτήρια εισοδήματος και περιουσίας, ανάλογα με την κατηγορία του δανείου, έχουν ως εξής:

Επικοινωνήστε μαζί μας

Παρακάτω παρατίθεται αναλυτικά όλος ο νόμος για την επιδότηση δόσης δανείου λόγω του κορονοϊου

Επικοινωνήστε μαζί μας

Η αίτηση για προστασία της πρώτης κατοικίας μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας: Προϋποθέσεις και διαδικασία

Ειδικότερα, ως προς το νέο νόμο για την προστασία της πρώτης κατοικίας ισχύουν τα εξής:

Προστασία πρώτης κατοικίας: προϋποθέσεις

Βήματα και διαδικασία για την αίτηση προστασίας πρώτης κατοικίας

1ο Στάδιο: Εισαγωγή στην πλατφόρμα/ταυτοποίηση μέσω κωδικών TAXISnet:

2ο Στάδιο: Ανάκτηση online Δεδομένων ΑΑΔΕ:

3ο Στάδιο: Ανάκτηση Δεδομένων ΤΕΙΡΕΣΙΑ:

4ο Στάδιο: Καταχώριση στοιχείων/εγγράφων από αιτούντα (κατά περίπτωση):

5ο Στάδιο: Προέλεγχος Επιλεξιμότητας (βάσει αυτόματων υπολογισμών του συστήματος) και Οριστικοποίηση Αίτησης (Αν μη επιλέξιμος: βεβαίωση απόρριψης

Δικαιολογητικά για την αίτηση προστασίας πρώτης κατοικίας

Επικοινωνήστε μαζί μας

Αναλυτικά ο νόμος 4609/2019 για την προστασία της πρώτης κατοικίας

Άρθρο 68

Πεδίο εφαρμογής – προϋποθέσεις επιλεξιμότητας

Άρθρο 69

Ορισμοί

Άρθρο 70

Προσδιορισμός αξίας περιουσιακών στοιχείων

Άρθρο 71

Ηλεκτρονική πλατφόρμα

Άρθρο 72

Υποβολή αίτησης

Άρθρο 73

Προέλεγχος επιλεξιμότητας

Άρθρο 74

Διαδικασία συναινετικής ρύθμισης

Άρθρο 75

Όροι προστασίας της κύριας κατοικίας

Άρθρο 76

Συνεισφορά Δημοσίου

Άρθρο 77

Δικαστική ρύθμιση

Άρθρο 78

Προσωρινή προστασία

Άρθρο 79

Συνέπειες ρύθμισης

Άρθρο 80

Αθέτηση της ρύθμισης

Άρθρο 81

Ολοκλήρωση της ρύθμισης

Άρθρο 82

Εξουσιοδοτικές διατάξεις

Άρθρο 83

Τελικές διατάξεις

Άρθρο 84

Έναρξη ισχύος του Έβδομου Μέρους

Νόμος Κατσέλη: Έως 31 Δεκεμβρίου 2018 η προθεσμία για αίτηση υπαγωγής

Διαγραφή οφειλών, προστασία Α΄ κατοικίας: Τι ισχύει στο νόμο Κατσέλη.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΣΚΗΣΗΣ ΕΦΕΣΗΣ ΣΕ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΝΟΜΟΥ ΚΑΤΣΕΛΗ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ

Επικοινωνήστε μαζί μας

Απαλλαγή εγγυητή δανείου και ακύρωση της εγγύησης

Α. Ακύρωση εγγύησης και απεμπλοκή εγγυητή λόγω πταίσματος και καταχρηστικής συμπεριφοράς της Τράπεζας

Β. Ακύρωση εγγύησης και απεμπλοκή εγγυητή λόγω αντίθεσης στα χρηστά ήθη και καταχρηστικότητας.

Γ. Απαλλαγή εγγυητή λόγω ανανέωσης των δανειακών συμβάσεων μέσω της υπογραφής «πρόσθετων πράξεων» μεταξύ Τράπεζας και πρωτοφειλέτη και δημιουργία νέας σύμβασης.

Δ. Απαλλαγή εγγυητή λόγω έλλειψης της υπογραφής του στην δανειακή σύμβαση

Ε. Ελευθέρωση εγγυητή για λόγους που αφορούν την κύρια οφειλή

Επικοινωνήστε μαζί μας

Επικοινωνήστε μαζί μας

Τα δικαιολογητικά για ένταξη στο νόμο Κατσέλη (υπερχρεωμένα νοικοκυριά)

Επικοινωνήστε μαζί μας

Footer